หนี้รักนายเจเดน

ตอนที่ 12 เอาตัวใช้หนี้

“ไม่นะ ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฮือออ ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย”

เปรี้ยวทั้งด่าทั้งพูดขอร้องอ้อนวอนทั้งร้องกรี๊ดด้วยความกลัวเมื่อโดนไม้เมืองฉีกเสื้อที่ไหล่อีกข้างของเธอโดยไม่สนใจเสียงพูดขอร้องอ้อนวอนและเสียงร้องไห้เธอสักนิด

“ฮือออ คุณเจเดน ช่วยหนูด้วย”

เปรี้ยวตะโกนเรียกชื่อเจเดนออกมาแบบไม่รู้ตัวเมื่ออยู่ดีๆ ก็นึกถึงหน้าเจเดนขึ้นมา

“หึ ตะโกนไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ใครจะมาช่วยผู้หญิงแบบเธอกัน โอ๊ย!”

ไม้เมืองที่กำลังจะโน้มหน้าไปจูบเปรี้ยวก็ต้องร้องเจ็บออกมาเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีคนดึงเขาให้หันหลังมาแล้วโดนหมัดซัดเข้าที่หน้าเต็มๆ

“กล้าดียังไงถึงมาทำเรื่องชั่วๆ ในถิ่นกู”

เจเดนที่พึ่งซัดหมัดใส่ไม้เมืองพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำเอาไม้เมืองและลูกน้องอีกสองคนถึงกับสั่นกลัวรีบปล่อยมือออกจากเปรี้ยวเพราะนอกจากสายตาของเจเดนที่ยืนมองอย่างดุร้ายยังมีลูกน้องยืนอยู่ข้างหลังเจเดนนับสิบคน ส่วนเปรี้ยวเมื่อไม้เมืองและลูกน้องอีกสองปล่อยเธอแล้วมือเล็กก็รีบยกขึ้นมาปิดช่วงหน้าอกที่เสื้อขาดหลุดรุ่ยนั่งตัวสั่นเทาไม่ขยับไปไหน

“กูไม่ได้มาป่วนร้านมึงสักหน่อย กูแค่มาจัดการลูกหนี้ที่มันจ่ายหนี้กูไม่ทันแค่นั้น”

ไม้เมืองพูดขึ้นพยายามข่มความกลัวตัวเองไว้ไม่ให้เจเดนเห็นว่าตัวเองกำลังกลัวอยู่

“หนี้เท่าไหร่”

เจเดนถามไม้เมืองเสียงเรียบ ทำเอาไม้เมืองถึงกับทำหน้างงเมื่อเห็นเจเดนถามยอดหนี้ของเปรี้ยว

“กูถามว่าเธอเป็นหนี้มึงเท่าไหร่”

เจเดนตะคอกถามไม้เมืองอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดเมื่อไม้เมืองเอาแต่ทำหน้างงใส่ไม่ยอมตอบเขาสักที

“สะ...สี่แสน”

ไม้เมืองรีบตอบเจเดนทันทีเมื่อโดนเขาตะคอกใส่

“ลีวายจัดการเคลียร์หนี้ของเธอเรียบร้อย”

เจเดนเอ่ยสั่งลีวายเสียงเรียบแล้วถอดแจ็คเก็ตสีดำออกเดินมาคลุมตัวให้เปรี้ยวจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว ส่วนเปรี้ยวเมื่อเจเดนอุ้มเธอขึ้นแล้วมือเล็กก็กุมเสื้อแจ็คเก็ตเขาปิดหน้าอกตัวเองไว้ใบหน้าสวยก็ซุกหน้าเข้าอกแกร่งทั้งๆที่เนื้อตัวยังสั่นเทาด้วยความกลัวอยู่

“มึงเป็นแค่เจ้าของผับ มึงจะมาสนใจผู้หญิงกระจอกๆ แบบนี้ทำไมวะ หรือว่ามึงก็อยากเอาอีนี่เหมือนกัน ถ้าเป็นแบบนั้นคุยกันดีๆ ก็ได้นิ โอ้ยย!”

ไม้เมืองที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่พูดขึ้นทันทีเพราะคิดว่าเจเดนจะเป็นเหมือนกันกับตัวเองก็ต้องร้องเจ็บออกมาเมื่อโดนเจเดนเตะเข้าที่ปลายคางอย่างแรงจนหงายหลังล้มลงพื้น

“อย่าคิดว่าคนอย่างกูจะมีความคิดสกปรกเหมือนกับมึง หลังจากวันนี้ไปเปรี้ยวจะไม่ได้เป็นลูกหนี้ของมึงอีกต่อไปอย่ามายุ่งวุ่นวายกับเธออีกไม่งั้นกูเอามึงตายแน่ ส่วนที่มึงกล้ามาทำเรื่องสกปรกในถิ่นกูวันนี้กูจะไม่เอาเรื่องมึง แต่เรื่องที่มึงกล้าฉีกเสื้อผ้าและจะข่มขืนเมียกู กูคงปล่อยไม่ได้ ลีวายจัดการพวกมันอย่าให้ถึงตายแล้วเคลียร์หนี้เมียกูให้เรียบร้อย ว่านขับรถให้กูที”

“ครับ/ครับ”

ลีวายและว่านรับคำสั่งของเจเดนพร้อมกัน จากนั้นเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวเดินไปขึ้นรถทันทีโดยมีว่านขับรถให้ ส่วนลีวายก็จัดการโอนเงินให้ไม้เมืองเพื่อใช้หนี้ให้เปรี้ยวจากนั้นก็ให้คนรุมกระทืบไม้เมืองและลูกน้องอีกสองคนจนสลบคาที่จากนั้นก็เอาไปทิ้งข้างทาง

“ให้ไปส่งคุณเปรี้ยวที่ไหนครับคุณเจเดน”

ว่านที่ขับรถให้เจเดนเอ่ยถามเจ้านายขึ้นเมื่อขับรถออกจากผับได้สักพักแล้ว

“ไปคอนโดกู”

“คุณเจเดนจะเอาคุณเปรี้ยวไปนอนที่คอนโดหรอครับ”

ว่านถามเจเดนอีกครั้งด้วยความแปลกใจเพราะเจเดนไม่เคยให้ใครเข้าไปวุ่นวายในคอนโดของเขา ขนาดเหล่าพี่น้องของเขายังแทบไม่ได้เข้าไปส่วนมากก็แค่แวะไปเป็นครั้งคราวเท่านั้น ยิ่งเป็นคนนอกเจเดนยิ่งไม่ให้ใครเข้าไปเพราะเขาเป็นคนหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก

“เออ มึงจะถามอะไรหนักหนาไอ้ว่าน หุบปากแล้วรีบขับรถไป”

เจเดนด่าว่านทันทีเมื่อโดนว่านถามเซ้าซี้

“ครับๆ”

ว่านรีบรับคำสั่งแล้วขับรถต่ออย่างเงียบๆ ส่วนเจเดนเมื่อสั่งงานว่านเสร็จก็ก้มมองร่างบางที่นั่งสั่นเทาบนตักเขาไม่หยุดแขนแกร่งจึงกระชับกอดเธอแน่นขึ้นเพื่อให้เธอคลายความกลัวลงถึงอาการสั่นกลัวของเธอจะยังไม่หายแต่ก็ดีขึ้นเล็กน้อย เปรี้ยวนั่งอยู่บนตักเจเดนอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไรเพราะเธอยังรู้สึกกลัวกับเหตุการณ์ที่ตัวเองจะโดนข่มขืนอยู่ ส่วนเจเดนก็ได้แต่กอดเธอไว้โดยไม่ถามอะไรจนมาถึงคอนโดเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวลงจากรถเข้าไปในคอนโดตัวเองจน รปภ.ที่เฝ้าคอนโดถึงกับยืนอึ้งเมื่อเห็นเจเดนอุ้มผู้หญิงเข้าคอนโดครั้งแรกแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามอะไรเพราะรู้ว่าเจเดนเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายจึงได้แต่ยืนดูเจเดนเดินไปเงียบๆ เมื่อเข้ามาในห้องแล้วเจเดนก็อุ้มเปรี้ยวเข้ามาในห้องนอนของตัวเองจากนั้นก็ค่อยๆ วางเธอลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ

“อย่าพึ่งไปไหนได้มั้ยคะ อยู่กับหนูก่อน”

เจเดนถึงกับชะงักเมื่ออยู่ดีๆ เปรี้ยก็จับมือเธอไว้แล้วพูดขึ้นเสียงสะอื้นตัวสั่นเทาเพราะยังมีอาการกลัวอยู่

“อืม”

เจเดนตอบเปรี้ยวสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง จากนั้นก็ขึ้นไปนอนบนเตียงดึงเธอให้มานอนหนุนแขนตัวเองแขนอีกข้างก็กอดเอวบางไว้ทันที ส่วนเปรี้ยวเมื่อเจเดนดึงเธอมานอนกอดก็หันไปกอดตอบเขาทันทีเพราะตอนนี้การได้อยู่กับเขามันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เช่นเดียวกันกับเจเดนที่เป็นครั้งแรกที่เขาได้นอนกอดคนอื่นแบบนี้โดยที่ไม่รู้สึกรังเกียจหรืออึดอัดเลยสักนิดทั้งๆ ที่เมื่อก่อนแค่มีผู้หญิงมาเกาะแกะที่แขนก็ทำให้เขาทั้งรังเกียจและรำคาญจนตวาดด่าไปหลายคน แต่กับเปรี้ยวเขากลับรู้สึกสบายใจไม่มีท่าทีอยาผลักไสเธอเลยสักนิด ยิ่งกลิ่นหอมๆ จากตัวเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เจเดนได้แต่นอนลูบหัวเปรี้ยวเบาๆ อย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบขวัญเธอจนเปรี้ยวหลับไปสักพักเขาก็หลับตามเธอไปเช่นกัน เช้าวันต่อมาเปรี้ยวก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น ตากลมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตัวเองนั้นนอนกับใครจึงรีบลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงทันที

“งืออ ยัยเปรี้ยวนะยัยเปรี้ยวทำไมเป็นคนแบบนี้ ไปพูดขอเค้าแบบนั้นได้ยังไง”

พูดพูดขึ้นแล้วดึงผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเองไว้ด้วยความอายเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน และอยู่ดีๆ ใจก็เต้นแรงขึ้น แก้มขาวเนียนก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงคำพูดเมื่อคืนที่เขาบอกว่าเธอเป็นเมียของเขา ซึ่งตอนนั้นทำให้เธอรู้สึกดีใจไม่น้อยที่มีคนมาปกป้องเธอแบบนี้แถมคนที่ปกป้องเธอยังเป็นคนที่เธอชอบอีก

“ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ที่นอนฉันเน่าหมดแล้ว”

เปรี้ยวถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงของเจเดน เมื่อหันไปมองก็เห็นเขายืนกอดอกมองเธออยู่ทีปลายเตียง

“หนูไม่ได้สกปรกขนาดนั้นสักหน่อยค่ะ เรื่องเมื่อคืนขอบคุณมากๆ นะคะที่ช่วยหนูไว้ เหมือนคุณจะใช้หนี้ให้หนูด้วยใช่มั้ยคะ”

เปรี้ยวพูดขอบคุณเจเดนทันทีเมื่อนึกขึ้นได้

“ใช่ ฉันใช้หนี้ให้เธอ เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเป็นลูกหนี้ของฉัน”

เจเดนพูดกับเปรี้ยวเสียงเรียบใบหน้านิ่งขรึม

“ค่ะ หนูจะหาเงินมาใช้หนี้คุณค่ะ หรือคุณจะหักเงินเดือนที่หนูทำงานที่ผับก็ได้นะคะ”

เปรี้ยวพูดตอบเจเดนด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันไม่ต้องการเงิน ใช้ตัวเธอจ่ายหนี้แทนซะ”

“คุณบอกใช้ตัวหนูเพื่อจ่ายหนี้ หมายถึงให้หนูนอนกับคุณหรอคะ”

เปรี้ยวถามเจเดนกลับด้วยความสงสัย

“หึ อย่าสำคัญตัวเอง ตัวเธอไม่ได้มีค่ามากพอที่จะขึ้นมานอนบนเตียงฉันเลยสักนิด”

เจเดนพูดใส่เปรี้ยวเสียงเรียบ

“แต่ตอนนี้หนูอยู่บนเตียงคุณอยู่นะคะ แถมเมื่อคืนคุณยังนอนกอดหนูทั้งคืนอีกด้วย แล้วคุณก็ดูด...งืออ ช่างมันเถอะค่ะ ถ้าคุณไม่ได้จะให้หนูนอนด้วย แล้วจะให้หนูทำอะไรคะ”

เปรี้ยวถึงกับต้องเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อนึกถึงตอนที่เจเดนดูดเต้าอวบตัวเอง ส่วนเจเดนก็ชะงักเล็กน้อยเพราะลืมว่าตอนนี้เธอนั้นนั่งอยู่บนเตียงนอนตัวเองแต่ก็ทำหน้าขรึมไม่แสดงอาการอะไรออกมา