บทที่ 1 ครอบครัวลอเรนส์โซ
1964 Words
“เด็ก ๆ ไปว่ายน้ำกัน”
“เย้ ๆ ว่ายน้ำ ว่ายน้ำ”
“ว่ายน้ำ” / “ว่ายน้ำ”
“ไปกันค่า หลานอาฮันนี่”
เสียงเด็กสามคนบวกกับผู้ใหญ่สองคนดังไปทั่วล็อบบี้ของโรงแรม เมื่อผู้เป็นพ่ออย่าง โลแกน ลอเรนส์โซ ฝากลูกสาวคนเล็กกับลูกชายฝาแฝดให้สองอาดูแล เพราะต้องขึ้นไปจัดการภรรยาตัวน้อยบนห้องนอนที่กล้าขัดคำสั่งสามี
วันนี้ครอบครัวลอเรนส์โซพาหลาน ๆ มาเที่ยวทะเลตามความต้องการของเฟมีด้า ลูกสาวคนเล็กของโลแกนกับเฟรียา สองสามีภรรยาที่แต่งงานกันเพราะความจำเป็น แต่สุดท้ายก็รักกันและมีพยานรักถึงสามคน
โดยมีคนจัดทริปและออกเงินค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือ ลูคัส ลอเรนส์โซ น้องชายของโลแกน ซึ่งเป็นคุณอาผู้ใจดีของหลานตัวน้อย ที่ขออะไรก็ได้หมดจนบิดามารดาของเด็ก ๆ ต้องเอ่ยปากขอร้อง ไม่ให้ชายหนุ่มตามใจลูกของตนเองมากเกินไป เพราะกลัวว่าลูกชายกับลูกสาวจะนิสัยเสีย
ครอบครัวอัศวมหาเกรียงไกรของเมธาวินกับภัทรา ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเฟรียากับโลแกน ก็มาด้วยพร้อมกับลูกน้อยอีกสองคน ที่มีชื่อว่าพิมมี่กับแมททิว
“อาลูคัสขา เฟด้าจะว่ายน้ำตรงโน้นได้ไหมค่า”
เด็กหญิงเฟมีด้าในชุดว่ายน้ำมิดชิด ที่กำลังเดินจับมือพี่ชายทั้งสองหยุดเดิน แล้วเอี้ยวตัวหันมาถามคุณอาสุดหล่อแสนใจดีของตนเอง พร้อมกับยิ้มหวานอย่างเช่นทุกครั้งที่อยากให้ลูคัสตามใจ แต่คราวนี้คุณอาตามใจไม่ได้จริง ๆ เพราะน้ำตรงที่หลานสาวชี้นั้นลึก จึงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ไม่ได้หรอกครับ ตรงนั้นลึกมาก น้องเฟด้ายังว่ายน้ำไม่เป็น”
เขาอธิบายด้วยเหตุผลอย่างใจเย็น พลางใช้มืออันแสนอบอุ่นลูบหัวหลานสาวด้วยความรัก
“แต่พี่ไลก้าว่ายน้ำเป็นนะครับอาลูคัส” พี่ชายที่อยากเล่นน้ำทะเล
ไกล ๆ เงยหน้าบอกคุณอาสุดหล่อ เพราะว่ายน้ำเป็นตั้งแต่เด็ก
น้องสาวของลูคัสจึงเอ่ยขึ้นมาบ้าง หลังจากมองดูพี่ชายกับหลาน ๆ เจรจากันไม่ลงตัว
“ถึงว่ายเป็นก็อันตรายอยู่ดีจ้ะ” ฮันนี่นั่งยอง ๆ ตอบคำถามหลานตัวแสบที่ตอนนี้เริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ทำไมอันตรายล่ะครับอาฮันนี่” เลโก้เอามือขึ้นมากอดที่อกแล้วตั้งคำถามพร้อมกับแสดงสีหน้าสงสัย พี่ชายฝาแฝดอย่างไลก้าจึงพยักหน้า
หงึก ๆ สงสัยด้วยคน ตามมาด้วยน้องสาวคนเล็กที่ลอกเลียนแบบพี่ชายทั้งสองได้เหมือนเป๊ะ
“เพราะพวกเรายังเด็ก ยังดูแลตัวเองไม่ได้ เอาไว้โตเป็นผู้ใหญ่ก่อนค่อยว่ากัน” คุณอาคนสวยตอบหลาน ๆ ด้วยความใจเย็น ทั้งเอ็นดู
ทั้งเหนื่อยใจที่ต้องมาตอบคำถามเด็กแสบทั้งสาม ก่อนจะเหลือบตามองพี่ชายเล็กน้อย
“แล้วเฟด้าจะเป็นผู้ใหญ่วันไหนค่า พรุ่งนี้ไหม” คำถามไร้เดียงสาของหลานสาวทำเอาสองคุณอาเก็บเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่ จึงขำหน้าดำหน้าแดง เฟมีด้าเอียงคอเล็กน้อยขณะถาม
“อาลูคัสกับอาฮันนี่หัวเราะอะไรกันครับ พี่ไลก้างง”
“พี่เลโก้ก็งงเหมือนกัน”
สองแฝดหันมาสบตากันด้วยความงงงวย กับพฤติกรรมของคุณอาทั้งสอง ลูคัสกระแอมเล็กน้อยหลังจากหยุดหัวเราะ ก่อนอธิบายให้เด็ก ๆ เข้าใจถึงสาเหตุที่ตนเองกับน้องสาวหัวเราะ และตอบคำถามของหลานสาวด้วย
นานทีเดียวกว่าสามพี่น้องทายาทรุ่นใหม่ของลอเรนส์โซจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ชายหนุ่มนับถือพี่ชายกับพี่สะใภ้จริง ๆ ที่สามารถรับมือกับเด็กซนสามคนนี้ได้ ช่างสงสัย ช่างถาม อยากรู้ไปหมดทุกเรื่อง ฉลาดสมกับที่เป็นลูกหลานของลอเรนส์โซ
“เข้าใจไหมครับ พี่ไลก้า พี่เลโก้ น้องเฟด้า”
“เข้าใจแล้วครับ” / “เข้าใจค่า” / “เข้าใจครับ”
“ดีมากครับ งั้นไปว่ายน้ำทะเลกัน”
“ไปกันค่า”
เมื่อทำความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้วทุกคนก็วิ่งเหยาะ ๆ มุ่งหน้าไปยังชายหาดที่มีน้ำทะเลใส ๆ ให้แหวกว่ายเหมือนฝูงปลา
คุณอาฮันนี่รับหน้าที่ดูแลหลานสาว ส่วนคุณอาลูคัสรับหน้าที่ดูแลหลานชายทั้งสองคน เสียงกรี๊ดกร๊าดด้วยความสนุกสนานของเด็ก ๆ จึงดังไปทั่วบริเวณนั้น ทำให้นักท่องเที่ยวที่เดินไปเดินมาพากันหันมองและอมยิ้มไปตาม ๆ กัน
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงสองผัวเมียก็ยังไม่ลงมาหาลูก ๆ ของตนเองเสียที เด็กน้อยทั้งสามที่สนุกกับการเล่นน้ำ เริ่มงอแงเมื่อไม่เห็นบิดามารดาโดยเฉพาะเฟมีด้าที่ร้องกระจองอแง อยากไปหาแด๊ดดี้สุดหล่อกับคุณแม่
คนสวยจนลูคัสต้องหาทางหลอกล่อ เบี่ยงเบนความสนใจโดยการให้ฝังตัวเองในทรายละเอียดสีขาวซึ่งได้รับความสนใจจากหลาน ๆ ได้เป็นอย่างดี
“ไหน ใครอยากโดนฝังดินยกมือขึ้น” ฮันนี่ตั้งคำถาม
“หนูค่า” / “ผมครับ” / “ผมค้าบบบอา” สามพี่น้องยกมือขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน พร้อมกับกระโดดดึ๋ง ๆ แย่งกันตอบ ลูคัสจึงเอ่ยแทรกด้วยความเจ้าเล่ห์พลางยักคิ้วให้น้องสาวขณะรอคำตอบจากหลานตัวแสบ
“ว้าววววว อยากโดนฝังดินกันหมดเลยเหรอ แล้วใครจะลงมือทำล่ะ อาสองคนทำไม่ไหวหรอก”
“อืมมมม เอางี้เป่ายิ้งฉุบกัน ใครแพ้ต้องช่วยอาลูคัสกับอาฮันนี่ ตกลงไหม เลโก้ น้องเฟด้า”
“ตกลงค้าพี่ไลก้า” / “ตกลง”
สองพี่น้องพยักหน้าเห็นด้วย ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของสองคุณอาที่หลงหลานหนักมาก ฮันนี่หันไปอมยิ้มให้พี่ชาย เมื่อเห็นลูคัสกำลังบันทึกความน่ารักของหลาน ๆ ตัวแสบลงในโทรศัพท์ พร้อมกับเอ่ยแซวด้วยความขบขันในขณะที่เด็กน้อยทั้งสามกำลังเป่ายิ้งฉุบ
“เห็นแบบนี้แล้วอยากมีบ้างล่ะสิ พี่ลูคัสของน้อง”
“ใครว่า เลี้ยงหลานก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องมีลูกเป็นของตัวเองเลย”
“แต่พี่อายุเยอะแล้วนะคะ ไม่คิดจะมีครอบครัวจริง ๆ เหรอ เดี๋ยวน้ำยาก็หมดอายุหรอก”
“คนอย่างพี่ น้ำยาไม่หมดอายุง่าย ๆ หรอก มีเมียปุ๊บ มีลูกปั๊บ ไม่เชื่อก็คอยดูสิ”
“ค่าาาาา แล้วฮันนี่จะคอยดู แต่ก่อนที่พี่จะมีลูก หาเมียให้ได้ก่อนเถอะ เพราะพี่เรื่องมาก ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่เอา ถามจริง ๆ พี่ยังชอบผู้หญิงอยู่ไหม หรือเปลี่ยนใจแล้ว”
น้องสาวหรี่ตาจับผิดพี่ชายด้วยความสงสัย เพราะพักหลัง ๆ มานี้ไม่ค่อยได้เห็นข่าวฉาวของลูคัสเท่าไรนัก บรรดานางแบบที่เคยเห็นควงกันไปควงกันมาก็หายหน้าหายตาไปเลย แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอสงสัยได้อย่างไร
ลูคัสยังไม่ทันได้ตอบคำถามของน้องสาว ก็ต้องหันไปสนใจหลาน ๆ แทน เพราะเด็กทั้งสามเป่ายิ้งฉุบเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นงานเล่นทรายก็ได้ถือกำเนิดโดยมีเด็กหญิงเฟมีด้ากับเด็กชายเลโก้เป็นคนโดนกลบ ส่วนพี่ชายอย่างไลก้ากับสองคุณอาเป็นคนกลบทรายให้เอง
เสียงหัวเราะสดใสจึงดังขึ้นมาด้วยความชอบใจ เมื่อขาของตนเองเริ่มหายไปทีละนิด โดยเฉพาะหลานสาวที่ร้องขอให้คุณอาฮันนี่ ทำหางเหมือนนางเงือก
“เอาอีกค่า เฟด้าอยากเป็น Mermaid นาน ๆ คิกคิก”
“น้องเฟด้าเป็น Mermaid แล้วพี่ไลก้า ดูสิ”
“ว้าววว ฮ่า ๆ ๆ ๆ Mermaid จริง ๆ ด้วยเลโก้ อาลูคัสดูสิครับ อาฮันนี่ ดูสิ น้องเฟด้าเป็น Mermaid”
สามพี่น้องคุยกันด้วยความตื่นเต้น พลางชี้ให้คุณอาทั้งสองดูที่ขา
ป้อม ๆ ของน้องสาวซึ่งกลายเป็นหางปลา เหมือนนางเงือกเรียบร้อยแล้วโดยมีฮันนี่เป็นคนรังสรรค์อย่างภาคภูมิใจ จึงไม่ลืมที่จะเก็บภาพสวย ๆ ตรงหน้าโดยให้หลานเป็นนายแบบและนางแบบ
“เด็ก ๆ อาฮันนี่จะถ่ายแล้วนะ”
“ค่า” / “คับ” / “ครับ”
“หนึ่ง สอง สาม โพสต์ค่ะ”
ภาพที่หลาน ๆ หัวเราะด้วยความสนุกสนาน กับการได้เล่นทรายทำให้ลูคัสเกิดคำถามในใจขึ้นมาว่า ตนเองควรมีครอบครัวแล้วหรือยัง หากปล่อยเวลาให้นานกว่านี้ มันจะช้าเกินไปไหมสำหรับการมีลูก ที่น่ารักสองสามคนเหมือนอย่างพี่ชายกับพี่สะใภ้
แต่สุดท้ายชายหนุ่มกลับส่ายหัวเบา ๆ เพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกพร้อมกับยิ้มตรงมุมปากอย่างดูถูกดูแคลน เมื่อประมวลผลแล้วไม่เห็นจะมีผู้หญิงคนไหนเหมาะกับการเป็นภรรยาของตนเองเลยสักคน โดยไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าสวรรค์จะประทานเนื้อคู่มาให้แบบไม่ทันตั้งตัว
กว่าสองคนผัวเมียที่ฝากลูกเอาไว้กับคุณอาทั้งสองจะเดินลงมาหาทายาทของตนเองได้ก็ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง เฟรียาในชุดลำลองถึงกับอายม้วนเมื่อเจอคำถามของลูก ๆ ที่ตอนนี้ตัวเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำก็ไม่ปานและมีทรายติดตามตัวเต็มไปหมดตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“แม่ครับทำไมลงมาช้าจัง”
“ช่ายยยย พี่เลโก้เล่นน้ำตั้งนาน แม่ก็ยังไม่มา แด๊ดก็ด้วย”
“แม่กับแด๊ดทำอะไรกันอยู่ค้า ทำไมมาหาพวกเราช้าจังเลย”
คำถามของลูกสาวกับลูกชายฝาแฝดสร้างเสียงหัวเราะแก่คุณอาทั้งสองได้เป็นอย่างดี
ในขณะที่โลแกนกำลังนึกหาคำตอบดี ๆ อยู่นั้นเด็กทั้งสามก็โบกไม้โบกมือด้วยความดีใจ เมื่อเห็นครอบครัวของเมธาวินกับภัทรากำลังเดินมาทางนี้พร้อมด้วยคุณปู่คุณย่า สองสามีภรรยาจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่ไม่ต้องตอบคำถามของลูก ๆ ตัวแสบ
จากนั้นความสนใจทั้งหมดของผู้ใหญ่ก็ตกไปอยู่ที่เด็ก ๆ ทั้งห้าคน ซึ่งมีความสนิทสนมกันพอสมควร ก่อนที่โลแกนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
เมื่อลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเดินไปจุ๊บที่แก้มของเด็กชายแมทธิว ซึ่งมีอายุมากกว่าเบา ๆ เหมือนตอนที่น้องพิมมี่หอมแก้มเลโก้ เมื่อหลายปีก่อนไม่มีผิด
เมธาวินจึงหัวเราะเสียงดังลั่น ทั้งสะใจทั้งเห็นใจที่สามีของเพื่อนอยู่ในอาการหวงลูกอย่างที่เขาเคยเป็น
“นี่แค่เริ่มต้นเองครับ อย่าเพิ่งหัวเสียไปเลย”
“หมายความว่ายังไง”
“เดี๋ยวก็รู้เมื่อหนูเฟด้าเข้าโรงเรียน”
“เมียจ๋า พี่ไม่ยอมให้ลูกไปเรียนแล้ว Cancel”
โลแกนตะโกนเสียงดังลั่น ใบหน้าหงิกงอด้วยความหวงลูกสาว ก่อนจะวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเด็กชายแมทธิวกำลังจับมือเฟมีด้า
ไม่ต่างจากเมธาวินก็วิ่งไปหาลูกสาวเหมือนกัน เมื่อเห็นสองแฝดประกบพิมมี่ซ้ายขวา บรรยากาศการเล่นน้ำทะเลของสองครัวจึงปั่นป่วนเป็นพิเศษ เพราะคุณพ่อทั้งสองหวงลูกสาวแสนสวยเกินเหตุ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของปู่ย่า คุณอาทั้งสอง และสองแม่ที่อดยิ้มกับภาพตรงหน้าไม่ได้จริง ๆ
ครืด ครืด ครืด
ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของลูคัสดังขึ้นมา ขณะที่กำลังนั่งมอง
หลาน ๆ วิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มจึงขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่คุ้นกับเบอร์ที่ปรากฏ ก่อนตัดสินใจรับสายแล้วกรอกเสียงเข้ม ๆ ลงไป
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ คุณลูคัสไหมคะ”
“ครับ ไม่ทราบจากไหน”
“จากแม่ของลูกคุณ”
“ฮะ!!!”
- Writer
