บทที่ 2 อยากมีลูกแต่ไม่อยากมีผัว
2088 Words
“เย้ กูถูกหวย กูถูกหวยโว้ย”
เสียงที่ถูกเปล่งออกมาจากลำคอด้วยความดีใจนี้ เธอยังจำได้ดีแม้เวลาจะผ่านไปนานถึงห้าปีแล้วก็ตาม
มัดไหม มานีวัฒน์ นั่งมองรูปของบิดามารดา แล้วน้ำตาคลอเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในอดีต ตอนนั้นครอบครัวของตนเองมีฐานะปานกลาง เพราะพ่อแม่ทำอาชีพค้าขาย แต่ปัจจุบันเธอกลายเป็นคนมีเงิน เพียงเพราะการถูกรางวัลจากสลากกินแบ่งรัฐบาลหรือเรียกง่าย ๆ ว่า ถูกลอตเตอรี่แค่ครั้งเดียวของบิดากับเงินจำนวนร้อยแปดสิบล้านบาท จนเป็นข่าวโด่งดังอยู่ช่วงหนึ่ง
แต่ใครจะว่ารู้หลังจากที่พ่อของเธอถูกหวยหนึ่งปี ก็มีอันต้องจากโลกนี้ไปด้วยโรคร้ายที่เพิ่งตรวจเจอและรักษาไม่ทัน เพราะมันอยู่ในระยะสุดท้ายแล้ว ตามมาด้วยอาการตรอมใจของมารดาที่เสียใจอย่างหนัก กับการจากไปของสามีจนล้มป่วย เพียงไม่ถึงสามเดือนก็สิ้นใจไป ทิ้งให้ลูกสาวสองคนอยู่ด้วยกันตามลำพัง
“เป็นอะไรไปพี่ไหมทำไมตาแดง ๆ แบบนั้น” มัดมุก มานีวัฒน์ น้องสาวคนเดียวของมัดไหมเดินมานั่งข้างพี่สาว ที่กำลังมองรูปครอบครัวแล้วน้ำตาซึมเพราะคิดถึงบิดามารดา
“คิดถึงพ่อ คิดถึงแม่” หญิงสาวอายุสามสิบปีบริบูรณ์พูดกับน้องสาวที่มีอายุห่างกับตนเองเพียงสามปี ด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย พลางใช้มือลูบที่ใบหน้าของบุพการีทั้งสองด้วยความคิดถึงจับใจ
วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ แต่ไร้เสียงอวยพรของบิดามารดา ทำให้หญิงสาวรู้สึกเศร้าใจไม่น้อย หลังกลับมาจากทำบุญที่วัด และเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กกำพร้า เธอจึงหยิบกรอบรูปที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วมานั่งกอดเพื่อให้คลายความคิดถึง
“มุกก็คิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่อย่างที่พระท่านว่า เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต วันนี้ไม่ตายพรุ่งนี้ก็ตาย ไม่มีใครอยู่ยงคงกระพันหรอก นี่ก็หลายปีแล้วเนอะที่ท่านจากเราไป ถ้าพ่อแม่ยังอยู่ป่านนี้พี่ไหมคงโดนบ่นเรื่องแต่งงานมีลูกไปแล้ว”
“จริง ถ้าแม่ยังอยู่พี่คงหูชา แต่ไม่แน่นะมุกพ่ออาจจะไม่ยอมให้พี่แต่งงานก็ได้”
“ทำไมพี่คิดแบบนั้น”
“ก็ดูผู้ชายสมัยนี้สิ น่ากลัวทั้งนั้น เจ้าชู้บ้าง ซ้อมเมียบ้าง หึงหวงไม่พอใจก็ฆ่า พี่ว่าอยู่โสด ๆ แบบนี้ดีแล้ว” เธอเช็ดน้ำตาลวก ๆ พลางแสดงสีหน้าสยดสยองเมื่อคิดถึงข่าวที่มีให้เห็นทุกวัน
ปัจจุบันคู่รักเบื่อง่ายหน่ายเร็ว แต่งงานกันไม่ทันไรก็หย่า ถ้าไม่หย่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปมีคนอื่น จนเป็นเหตุให้เกิดเรื่องร้าย ซึ่งเธอไม่ต้องการให้ชีวิตของตนเองเป็นอย่างนั้น จึงไม่เคยอนุญาตให้ผู้ชายคนไหนเข้ามาในชีวิต และยอมที่อยู่แบบโสด ๆ ตลอดไป
“ไม่คิดถึงตอนแก่หรือไง ใครจะดูแลพี่” น้องสาวเอ่ยเสียงสูงเตือนสติพี่สาว เพราะไม่รู้ว่าตนเองนั้นจะอยู่ดูแลมัดไหมไปอีกนานแค่ไหน ในเมื่อสมองไม่เคยคิดที่จะขึ้นคาน ทุกวันนี้เธอเฝ้ารอเนื้อคู่มาหาใจแทบขาด แต่รออย่างไรก็ไม่มาเสียทีจนอายุจะเข้าใกล้เลขสามอยู่แล้ว
“เออเนอะ เพราะฉะนั้นพี่ควรมีลูกใช่ไหม”
“ใช่สิ แต่ก่อนพี่จะมีลูกพี่ต้องมีสามีก่อน ไม่งั้นพี่จะมีลูกได้ยังไง”
“หึหึ ได้สิคนอยากมีลูกไม่อยากมีผัวเยอะแยะไป เห็นไหมคู่รักที่เป็นเพศเดียวกันยังมีลูกได้เลย”
“หมายถึงว่าพี่ไหมจะมีลูกแบบไม่มีสามี?”
“ถูกต้องแล้วจ้ะน้องรัก” ใบหน้าของคนอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามีเปล่งประกาย เมื่อคิดหาวิธีที่จะทำให้ตนเองไม่เหงาได้ ในยามแก่ตัวไป น้องสาวจึงพยักหน้าเอาตามที่พี่สาวสบายใจ แต่ปัญหาติดตรงที่ใครจะมาเป็นพ่อของลูก คำถามชวนสงสัยจึงหลุดออกมาจากปากของมัดมุก
“อืมมมม มุกว่าก็ดีนะ แต่ปัญหาคือพี่ไหมจะหาพ่อของลูกมาจากไหน แล้วจะใช้วิธีไหนทำให้ตัวเองท้อง”
“โอ๊ยยยยยยย เรื่องวิธีเดี๋ยวนี้มีถมเถไป แต่ปัญหาใหญ่คือพี่จะเลือกใครมาเป็นพ่อของลูกดี มุกช่วยพี่คิดหน่อยสิ”
“แล้วพี่ไหมอยากให้ลูกออกมาหน้าตาแบบไหน มุกจะได้ช่วยคิด”
“พี่อยากได้ลูกออกมาหน้าตาดี ถ้าผู้ชายก็หล่อไปเลย ถ้าผู้หญิงก็สวยไปเลย ตัวสูง ๆ หน้าแบบลูกครึ่งฝรั่ง”
ภาพในหัวของมัดไหม มีแต่ใบหน้าของลูกน้อย ที่หล่อสวยราวกับตุ๊กตาเหมือนที่ตนเองเคยเห็นตามเพจต่าง ๆ จึงต้องการพ่อพันธุ์ที่เป็นลูกครึ่งเพราะเชื่อว่าลูกครึ่งหน้าตาดี
“แบบนั้นก็ต้องหาพ่อพันธุ์เป็นชาวต่างชาติน่ะสิ”
“แต่พี่ไม่อยากได้ต่างชาติร้อยเปอร์เซ็นต์ เอาแบบลูกครึ่งไทยอังกฤษ อเมริกา ฝรั่งเศส รัสเซีย หรือแถวยุโรป”
“เยอะไปแล้วพี่ไหม แค่หาผู้ชายที่ยอมมอบอสุจิให้พี่ก็ยากแล้ว นี่เล่นล็อกสเปกอีก ชาตินี้ทั้งชาติความฝันของพี่ไม่มีทางสำเร็จหรอก” มัดมุกถอนหายใจเฮือกกับความเยอะของพี่สาว
แค่หาผู้ชายมาบริจาคสเปิร์มก็ว่ายากแล้ว นี่อะไรจะเอาอย่างนั้นอย่างนี้ ชาตินี้ทั้งชาติมัดไหมก็ไม่มีทางมีลูกได้หรอก หากคุณสมบัติของฝ่ายชายจะยาวเป็นหางว่าว
“มันต้องมีสิ มุกลองหาข้อมูลก่อน เดี๋ยวพี่จะลองหาด้วย”
“อืมก็ได้ เอาเป็นพรุ่งนี้นะคะ วันนี้มุกจะไปโรงพยาบาล”
“ไปทำไม”
“ไปตามติดชีวิตคุณหมอสุดหล่อ”
“ยังไม่เลิกคลั่งคุณหมอสุดหล่อคนนั้นอีกเหรอ”
“ยังค่ะ มุกจะเป็น FC คุณหมอเมฆาตลอดชีวิต ไปนะคะแล้วเจอกันตอนเย็น”
เพราะความมีน้ำใจของคุณหมอเมฆาในครั้งนั้น ทำให้มัดมุกผันตัวเองเป็นแฟนคลับตัวยงของคุณหมอสุดหล่อ ที่มีตำแหน่งเป็นถึงทายาทของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง จนใคร ๆ แอบคิดว่าหญิงสาวกำลังจีบหมอ แต่จริง ๆ ไม่ใช่เลย เธอแค่อยากตอบแทนความมีน้ำใจของหมอเมฆาก็เท่านั้นเอง
“ขับรถดี ๆ อย่ากลับดึกนะ”
“ค่าาาาาาา บ๊ายบายค่ะ”
เมื่อแผ่นหลังของน้องสาวหายออกไปจากห้องรับแขก มัดไหมก็ไม่รอช้ารีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วค้นหาข้อมูลการมีลูกแบบไม่มีสามีทันที
ใบหน้าของหญิงสาวจึงยับยู่ยี่ด้วยความตึงเครียด โดยเฉพาะเรื่องน้ำเชื้อที่จะมาเอาผสมกับไข่ของตนเอง เธอตัดสินใจแล้วว่าชีวิตนี้ต้องมีลูกสักคนเพื่อยามแก่เฒ่าจะได้ไม่เหงา
แต่สามีขอไม่มีดีกว่า เพราะไม่อยากเจอปัญหาอย่างที่เห็นในข่าว
บ่อย ๆ อีกอย่างเธอเห็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวหลาย ๆ คนก็สามารถเลี้ยงลูกได้อย่างมีคุณภาพ เพราะฉะนั้นการมีลูกแบบไม่มีสามี ก็เป็นทางเลือกหนึ่งของชีวิต แต่ปัญหาคือใครจะมาเป็นพ่อของลูก!
ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังค้นหาข้อมูลอย่างขะมักเขม้น อยู่ ๆ รูปของลูคัสก็ปรากฏบนหน้าจอด้วยความบังเอิญ เธอจึงคลิกเข้าไปดูถึงได้เห็นโพรไฟล์ของเขา ผ่านเว็บไซต์ชื่อดังที่แนะนำนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง พร้อมกับลงท้ายในเนื้อหาว่าชายหนุ่มยังโสด ใบหน้าของมัดไหมจึงค่อย ๆ ผ่อนคลาย ก่อนจะแย้มรอยยิ้มออกมาหลังจากตัดสินใจแล้วว่า
คนนี้แหละพ่อของลูกฉัน
วันต่อมาหลังจากที่มัดไหมตัดสินใจแล้วว่า จะเอาใครมาเป็นพ่อของลูกจึงไปบอกน้องสาวที่กำลังนั่งกินข้าวก่อนออกไปทำงานด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ พร้อมกับสั่งให้ค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้ชายคนนี้มาด้วย เพราะมัดมุกทำงานเป็นโพรแกรมเมอร์ของบริษัทยักษ์ใหญ่จึงไม่ใช่เรื่องยาก
“เอาจริงเหรอพี่ไหม คนนี้ยากมากเลยนะคะที่จะเข้าถึงตัวเขาได้”
น้องสาวแสดงสีหน้ากังวล เนื่องจากรู้จักผู้ชายที่พี่สาวสนใจพอสมควร เอาง่าย ๆ มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่รู้จัก ลูคัส ลอเรนส์โซ
“เอาจริงสิมุก พี่ว่าคนนี้แหละเหมาะที่สุดตามสเปกที่พี่ต้องการ เขาเป็นลูกครึ่งไทยรัสเซีย หน้าตาดี สูง หล่อ ฉลาด ครบทุกอย่างเลย ถ้าลูกของพี่มีเขาเป็นพ่อต้องออกมาเพอร์เฟกต์แน่นอน”
เธอวาดฝันเสียใหญ่โตใบหน้าจึงเต็มไปด้วยความสุขทำให้มัดมุกไม่กล้าดับฝันยินดีทำตามคำขอของพี่สาวอย่างจำใจ
“ถ้าได้เบอร์เขาพี่จะทำยังไงต่อ”
“พี่ก็จะโทร. ไปเจรจากับเขา มีค่าจ้างให้ด้วย”
“พี่ไหมจะจ้างเขาเท่าไหร่ พี่รู้มั้ย เขารวยกว่าเราเป็นสิบ ๆ เท่า”
“รู้สิพี่อ่านประวัติมาหมดแล้ว แกเห็นหน้าหลานของเขาไหมมุก หน้าตาดีทั้งบ้าน พี่อยากมีลูกหน้าตาแบบนั้น เนี่ยแกดูสิน้องเฟด้า พี่ไลก้า พี่เลโก้ น่ารักมาก ก.ไก่ล้านตัวเลย”
หญิงสาวเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเข้าไปที่อินสตาแกรม จากนั้นก็ทำการค้นหาชื่อของลูคัส พร้อมกับยื่นให้น้องสาวดูรูปของเด็ก ๆ ทั้งสามคนที่ยืนถ่ายรูปกับคุณอาสุดหล่อ ตรงหน้าโรงแรมด้วยท่าทางทะเล้น จนเธออดเป็นแฟนคลับของเด็ก ๆ ไม่ได้ และวาดฝันว่าลูกของตนเองต้องหน้าตาแบบนี้เหมือนกันหากได้ลูคัสมาเป็นพ่อ
“แล้วพี่จะให้เขาเท่าไหร่”
“เรื่องนั้นพี่ยังไม่ได้คิด ขอถามเขาก่อน บางทีเขาอาจจะเห็นใจพี่จนไม่ยอมเรียกร้องอะไรก็ได้”
“เฮ้อ พี่เหมาะกับการเป็นนักเขียนมากจริง ๆ มุกไม่แปลกใจเลยทำไมนิยายของพี่ถึงได้ดังเป็นพลุแตกตั้งแต่เรื่องแรกจนถึงเรื่องปัจจุบัน มโนเก่ง จินตนาการล้ำเลิศ”
“ก็ใช่ไง เพราะพี่มโนเก่งถึงเป็นนักเขียนได้ นะ ๆ หาเบอร์มาให้พี่หน่อย แล้วพี่จะไม่รบกวนอะไรมุกอีก”
“หาน่ะหาได้ แต่พี่ไหมต้องยอมรับความจริงด้วยนะคะ ถ้าติดต่อไปแล้วเขาไม่ตกลง”
“อือ ๆ ไม่ต้องห่วงพี่หรอก มุกหาเบอร์มาให้พี่เร็ว ๆ ก็พอ”
“ค่ะ ไม่เกินเที่ยงวันนี้พี่ไหมได้เบอร์คุณคนนี้แน่นอน เตรียมตัวให้พร้อมก็พอ”
“โอเค ขอบใจมากน้องรักของพี่”
หญิงสาวยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจเมื่อมัดมุกรับปาก จากนั้นก็กลับไปนั่งที่ของตัวเองพร้อมกับตักข้าวใส่ปาก แล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย ส่วนในหัวก็เต็มไปด้วยจินตนาการที่คิดไปไกลแบบฉบับนักเขียน
ตั้งแต่บิดามารดาจากไป เธอก็ลาออกจากงานประจำ และยึดอาชีพนักเขียนเป็นอาชีพหลัก เพราะไม่ชอบที่ต้องใช้ชีวิตตามคำสั่งของใคร
อีกอย่างเธอไม่เดือดร้อนเรื่องเงินด้วย เนื่องจากมรดกที่พ่อแม่ทิ้งไว้มีมากมายมหาศาล จึงไม่แคร์หากใครจะมองว่าทำอาชีพไม่มั่นคง แต่ใครจะไปรู้ว่าอาชีพที่ไม่มั่นคง กลับสร้างรายได้ให้เธอเป็นกอบเป็นกำจนน้องสาวยังอิจฉา
ไม่เกินเที่ยงจริง ๆ เบอร์โทรศัพท์ของลูคัสก็ถูกส่งมาถึงมัดไหม ด้วยความที่เธอติดพันกับงานเขียนที่กำลังจะจบในอีกหนึ่งตอนจึงไม่ได้โทร. หาชายหนุ่มทันที
กว่าที่คนอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี จะมีโอกาสโทร. หาว่าที่พ่อของลูกได้ เวลาก็ผ่านไปหนึ่งวันเต็ม ๆ หญิงสาวรอสายไม่นานลูคัสก็รับโทรศัพท์พร้อมกับน้ำเสียงเข้ม ๆ ที่ทำให้คนโทร. รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ คุณลูคัสไหมคะ”
“ครับ ไม่ทราบจากไหน”
“จากแม่ของลูกคุณ”
“ฮะ!!!”
- Writer
