ล้มเลิกทุกนัดเพื่อเธอคนเดียว
1027 Words
“นางเอกน้องใหม่ที่เป็นแอมบาสเดอร์ให้กับโรงพยาบาลคู่แข่งนายไง ที่นายบอกว่าหน้าตาแบ๊วๆ เหมือนตุ๊กตาน่ะ” ไทด์เตือนความจำให้เพื่อน สัปดาห์ที่แล้วทางโรงพยาบาลไปออกบูธร่วมงานการกุศลแห่งหนึ่ง แล้วได้เจอกับสาวน้อยที่ปรายตาให้หมอหนุ่มของโรงพยาบาล DHN เป็นระยะๆ แกรี่จึงเอ่ยปากชมกับการ์ดทั้งสอง เพียงแค่นี้คนรู้ใจทั้งสองก็ดำเนินการทันที
“ว่องไวเสมอ” แกรี่เอ่ยชม “แต่จะบอกอะไรให้ ถ้านายไม่บอกว่าไปเจอกันได้ยังไง ฉันก็ลืมไปแล้วละ เพราะวันนี้ญาติคนไข้ก็หน้าบล็อกนี้ มันซ้ำๆ กันจนฉันเบลอไปหมด”
“สาบานนะว่านี่ปากของหมอ” ไทด์ค่อนขอด “ส่วนพรุ่งนี้ไอ้ธาดาเปิดผับ ‘วันไนต์’ ที่ห้วยขวาง มันเชิญนายไปเป็นเกียรติเป็นศรี”
“นอกจากเป็นการ์ด ธาดานี่ก็มือขึ้นกับธุรกิจกลางคืนจริงๆ” แกรี่ยิ้มพลางส่ายหัวให้กับลูกน้องในทีมอีกคน แต่สายตายังคงเพ่งอยู่กับเอกสาร
“มะรืนนี้สองทุ่มต้องไปรับคุณหนูไข่มุกที่สนามบิน หวังว่านายคงไม่ลืมนัดนี้”
“จะลืมได้ยังไง ฉันเลื่อนเคสผ่าตัดมาทำล่วงหน้า เพื่อเคลียร์วันเวลาให้กับวันนั้นนั่นแหละ”
“ฉันยังไม่เคยเห็นคุณหนูไข่มุกตัวเป็นๆ เลย ไม่รู้ตัวจริงจะสวยเหมือนนางพญาแบบบนโซเชียลไหม”
ไทด์ทำท่าเคลิ้มฝันเมื่อนึกใบหน้าสวยเฉี่ยวที่ปรากฏบนสื่อออนไลน์ ในฐานะเซเลบริตี้ที่กำลังโด่งดัง เป็นสายแฟชั่นที่สวยไปทุกองศา
“สมกับฉายานามนั่นแหละ สวยจนโลกหยุดหมุน สวยจนลืมหายใจ สวยจนนกลืมกระพือปีก” แกรี่วางปากกาลง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูภาพเก่าๆ ของน้องไข่มุก “เขาสวยน่ารักมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว”
“ไม่เคยเห็นนายชมใครแบบนี้ อย่างมากก็แค่น่ารัก” ไทด์ตั้งข้อสังเกต
“ถ้านายได้เจอตัวจริงจะต้องบอกว่าคำชมแค่นั้นมันยังน้อยไป ฉันก็ได้แค่ชื่นชมละวะ แต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครอง” แกรี่ถอนหายใจ
“นี่ก็เหมือนกัน เป็นผู้หญิงคนเดียวสินะ ที่คุณหมอต้าร์ไม่สามารถเก็บเข้า...”
“หยุด! คำคำนี้ต่ำเกินกว่าที่จะเอามาใช้กับผู้หญิงคนนี้”
จู่ๆ แกรี่ก็ลุกพรวดขึ้นมาขยุ้มคอเสื้อของไทด์ที่เกือบหลุดคำว่า ‘สต๊อก’ ออกมาจากริมฝีปาก แม้แต่บริบทแวดล้อมที่จะเอามาใช้กับชื่อของไข่มุก เขาก็ยังปกป้องอารักขาอย่างเข้มงวด
“ขอโทษครับนาย” ไทด์รีบลุกขึ้นค้อมศีรษะอย่างขอลุแก่โทษ
“ทีหลังก็ระวังคำพูดด้วย อย่าคะนองปาก” เขาตอกย้ำ “แล้วไอ้คำว่าสต๊อกน่ะอย่าคิดเอามาใช้กับฉัน ฉันไม่สนุก และคำว่าสเปกด้วย ฉันไม่มี เพราะหัวใจของฉันมันไม่มีที่วางให้ใครแล้ว”
“ครับ ฉันจะระวังให้มากกว่านี้” ไทด์รับคำ
ตั้งแต่ทำงานให้แกรี่ นับครั้งได้ที่เจ้านายจะระเบิดอารมณ์ได้รวดเร็วแบบนี้ มันตอกย้ำให้เห็นว่าประเด็นที่เกี่ยวกับคุณหนูไข่มุกเป็นเรื่องละเอียดอ่อนที่เขาไม่ควรแตะต้อง จุดใหญ่ใจความน่าจะเป็นเพราะคุณหนูไข่มุกเป็นลูกสาวของท่านประธานเอเดรียนเจ้าของโรงแรมดัง ซึ่งมีบุญคุณกับครอบครัวของแกรี่มาก
แกรี่ทอดเวลาชั่วครู่ ใช้ความเงียบดับความขุ่นมัว ก่อนจะเอ่ยออกมา “ไปกันเถอะ”
“ไปไหนครับ เพิ่งจะหกโมงเย็น”
“ไปคอนโดฯ นั่นแหละ วันนี้รถติด ต้องเดินทางแล้วเดี๋ยวไม่ทันสามทุ่ม น้องเลียงผาจะรอ”
“ไม่ใช่ครับ น้องกวางครับ” ไทด์แย้งชื่อของผู้หญิงที่กวินพาไปรอ
“เออๆ ขอโทษที ไม่ได้จำ เอ้อ โทร.บอกกวินให้กำชับผู้หญิงคนนั้นด้วยว่าห้ามเอาเล็บมาขีดข่วนฉัน”
ไทด์กลั้นขำ “เรื่องของความเสียวมันห้ามกันไม่ได้นี่ครับ ใหญ่มากก็เสียวมาก ก็ต้องฝากรอยไว้หลายรอยและลึกตามความลึกของหมอต้าร์น่ะครับ ดูสิ รอยข่วนของโซเฟียยังไม่จางเลย ดีเท่าไรแล้วที่ไม่ใช่คิสมาร์ก” ตาของลูกน้องมองบนลำคอของแกรี่ และได้รับการตวัดค้อนตอบกลับมา
“ถ้าบังอาจทำแบบนั้นเป็นได้เห็นดีกัน”
แกรี่ลุกขึ้น แต่โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือก็ดึงขาที่กำลังก้าวไปข้างหน้าให้หยุดชะงัก
“สวัสดีครับพ่อ” แกรี่ทักทายเกร็ก
“ต้าร์ มีเรื่องด่วนมาก”
“ครับพ่อ...ครับ อะไรนะ...ไม่ครับ ผมไปเอง...ยังไงก็ต้องทันครับ”
แกรี่วางสายจากพ่อ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนมาเป็นเครียดจัดขณะมองนาฬิกา “มีเวลาแค่ชั่วโมงครึ่ง”
“มีอะไรหรือเปล่า” ไทด์เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปฉับพลันจึงถามด้วยความสงสัย
“มี!!! นายโทร.ไปยกเลิกนัดทั้งหมด แล้วบอกกวินให้ตามไปที่ดอนเมือง”
“แล้วน้องกวางล่ะครับ”
“จ่ายเช็คตัดจบ ต่อไปนี้ไม่ต้องนัดใครให้ฉันแล้ว ไม่ต้องนัดเด็ดขาด!!!” แกรี่สั่งเสียงเฉียบ “ย้ำนะว่าเด็ดขาด!!!”
“แล้ว...”
“เดี๋ยวนี้!” แกรี่ตัดความ หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาต่อสาย พลางส่งสายตาไล่ให้ไทด์ไปปฏิบัติตามคำสั่ง
“ครับๆ” ไทด์รับคำแล้วรีบออกจากห้องไปทำตามที่ได้รับมอบหมาย
“เขม นัดพรุ่งนี้เลื่อนไปก่อน” แกรี่โทร.บอกเลขาฯ
เวลาแค่ชั่วโมงครึ่งท่ามกลางการจราจรแสนแออัดในช่วงเวลาที่คนเลิกงาน ไม่มีทางที่แกรี่จะขับรถจากย่านบางขุนเทียนไปได้ทันแน่ๆ เขาใช้สมองขบคิดอย่างรวดเร็ว แล้วก็นึกได้ว่ามีคนอยู่คนหนึ่งที่พอจะช่วยเหลือได้
“ฉลาม” แกรี่กรอกลงเสียงไปในโทรศัพท์ทันทีที่ฉลามรับสาย
เด็กหนุ่มเป็นลูกชายคนเล็กของหยก น้าของไข่มุก ฉลามสนิทสนมกับเขาที่สุดเพราะมักจะมาใช้ยิมของโรงพยาบาลเวลาเดียวกับเขา
- Writer
