“รัก! รักอีกแล้วเหรอ เมื่อกี้ตอนอยู่บนเตียงคุณก็ทำให้ผมหมดอารมณ์เพราะพูดคำคำนี้ออกมา เราตกลงกันแล้วว่ามันเป็นการซื้อขาย ในสัญญาระบุว่าผมเป็นผู้ซื้อ ส่วนคุณเป็นผู้ขาย เจอกันเฉพาะบนเตียง ถ้าคุณรักผมเมื่อไร เราจบกัน เดี๋ยวลูกน้องผมจะไปส่งคุณที่สนามบิน คุณจะได้เช็คเงินสดมากกว่าเดิมห้าเท่าตามสัญญา หลังจากนี้จะไม่มีการติดต่อกันอีก”
เขากระแทกแก้วน้ำบนโต๊ะข้างเตียงดังกึก
“แต่มันห้ามความรู้สึกกันไม่ได้นะแกรี่” เสียงของโซเฟียแผ่วพร่าอย่างยอมแพ้
“หัวใจผมมันถูกแช่แข็งไว้นานแล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้อง”
“แกรี่!!!” โซเฟียเรียกเสียงสะอื้นตามแผ่นหลังที่กำลังก้าวออกจากห้อง
ชายหนุ่มไม่ใส่ใจที่จะหันไปมอง น้ำตาผู้หญิงไม่เคยทำให้เขาใจอ่อน เขาสาวเท้าออกจากห้องนอนหรู ก้าวผ่านห้องรับแขก แล้วเดินไปยังระเบียงกว้างซึ่งตกแต่งเป็นสวนหย่อมสบายตา
มันเป็นเพนต์เฮาส์บนคอนโดฯ ย่านทองหล่อราคาร้อยหกสิบล้านที่เขาใช้ไว้เป็นที่สังสรรค์กับลูกน้องและปลดปลดความต้องการตามธรรมชาติประสาผู้ชาย แต่กลับเหยียบย่างเข้ามาไม่ถึงสิบครั้ง
ไทด์และกวิน ลูกน้องคนสนิทที่เป็นเหมือนเพื่อนซี้ของเขาไปแล้วกำลังนั่งดื่มท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืน รอเวลาที่จะพาโซเฟียไปส่งสนามบินหันมามองเมื่อประตูกระจกถูกเลื่อนออกมาจากด้านใน
“ดื่มไหม” ไทด์ชูขวดเครื่องดื่มให้แกรี่ที่เดินออกมาสมทบ
“ไม่ เดี๋ยวฉันกลับเลย พวกนายก็อย่าดื่มให้มาก เดี๋ยวเจอด่าน”
“นิดๆ หน่อยๆ น่า เบาๆ”
“กวิน คราวนี้เซ็นเช็คเต็มจำนวนนะ” แกรี่หันไปสั่งอีกคนที่นั่งเหยียดแข้งเหยียดขาอย่างสบายใจ
“ปิดจ๊อบเหรอ” กวินถามอย่างคุ้นเคย
“อือ”
“แต่แม่โซเฟียนี่ก็เก่งนะ ภายในหกเดือนได้มาตั้งสองครั้ง คนอื่นครั้งเดียว บางคนถูกเทกลางอากาศ” กวินกระเถิบตัวพร้อมเอามือตบบนเก้าอี้ยาวให้แกรี่นั่ง
“จะได้มาอีกถ้าไม่มาบอกรักฉัน...”
“เอาหน่อยน่า” ไทด์คะยั้นคะยอพลางยื่นแก้วเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ให้เขา
แกรี่ยอมนั่งลง รับแก้วเหล้ามาเทลงคออย่างเสียไม่ได้ และพูดต่อให้จบ “ถ้าใครเอาความรู้สึกมาขึ้นเตียงด้วยเมื่อไร ก็จบเมื่อนั้น”
“หมอรักษาโรคหัวใจ แต่ทำไมย่ำยีหัวใจคู่ขาแบบนี้วะ”
“รักษาก็ส่วนรักษาสิ เออ เกือบลืมถาม ไทด์ นายไปเอาคอนดอมที่ไหนมาให้ลองใช้วะ ใช้สามอันแตกทั้งสามอัน ดีนะที่เขื่อนยังไม่แตก ฉันเลยต้องเอาของฉันมาใช้”
“ก็ที่นายโยนให้ฉันเมื่อเดือนก่อนนั่นแหละ ที่ดีเทลยาเอามาให้นายน่ะ”
“อ๋อ ของยาหยีเหรอ น่าเบื่อจริงๆ” แกรี่ส่ายหัว
“เดี๋ยวนี้ดีเทลยาทอดสะพานให้คุณหมอต้าร์คนดังด้วยคอนดอมแล้วเหรอวะ” กวินแซว
“ท่าจะของหมดอายุด้วย หวังจับคุณหมอเนื้อหอมขวัญใจสาวๆ ละสิ” ไทด์หัวเราะพลางยักคิ้วก่อกวนให้แกรี่
“สารพัดรูปแบบละ” เขายื่นแก้วไปให้ไทด์รินเครื่องดื่มเพิ่ม “ฉันเลยต้องให้โซเฟียกินยาคุมฉุกเฉินกันไว้”
“รอบคอบไม่เปลี่ยนเลย” ไทด์ยกนิ้วโป้งให้
“เดี๋ยวฉันกลับแล้ว พรุ่งนี้มีเคสผ่าตัดเช้า พวกนายก็อย่าเพิ่งดื่มเยอะ ไปส่งโซเฟียแล้วค่อยกลับมานั่งดื่มที่นี่ต่อก็ได้นะ”
แกรี่วางแก้วลงบนโต๊ะ และตบไหล่ลูกน้องทั้งสองคน ก่อนจะลุกเดินออกไปยังลิฟต์ส่วนตัว
*********
การผ่าตัดโรคลิ้นหัวใจรั่วระยะสุดท้ายของคนไข้ดำเนินไปอย่างยาวนาน แต่เป็นไปด้วยความมั่นใจของทีมแพทย์ นำทีมโดยศัลยแพทย์หัวใจฝีมือดี ที่คนเรียกติดปากว่า ‘หมอต้าร์’ ซึ่งควบตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการของโรงพยาบาลด้วย
หลังออกจากห้องผ่าตัด เขาก็ไปตรวจเยี่ยมผู้ป่วยในหอพักผู้ป่วย กว่าจะกลับมานั่งในห้องผู้บริหารที่มีเอกสารรอเซ็นปึกใหญ่ก็เกือบเย็น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นเลขาฯ ก็เปิดเข้ามาพร้อมเอกสารอีกสองสามแฟ้ม
“รายละเอียดโครงการแพทย์อาสาของโรงพยาบาลปีนี้ถึงไหนแล้ว” แกรี่ถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่กำลังอ่านและลงลายมือชื่อ
“หมอมิ้นต์กำลังประสานงานกับหมอท้องถิ่นที่เชียงรายอยู่ค่ะว่าต้องการหมอเฉพาะทางด้านไหนเป็นพิเศษบ้าง ทางประชาสัมพันธ์ก็กำลังเปิดรับสมัครคนที่อยากจะมาร่วมทีมอาสา คาดว่าเดือนหน้าทุกอย่างจะลงตัว” เขมอัปสร เลขาฯ วัยสี่สิบรายงานความคืบหน้า
“ความจริงมันควรจะเรียบร้อยภายในอาทิตย์นี้ แต่ไม่เป็นไรเพราะโครงการนี้จะเริ่มอีกสามเดือนข้างหน้า แต่อย่าเลตไปกว่านี้ล่ะ ฝากกำชับหมอมิ้นต์ด้วย เราจะได้เตรียมทีมแพทย์และบุคลากรได้ทัน” แกรี่เหลือบสายตาเชิงตำหนิขึ้นมามอง เลขาฯ ได้แต่ก้มหน้างุดกับเสียงเข้มๆ นั้น
“ค่ะ”
“พรุ่งนี้มีนัดอะไรบ้าง”
“มีประชุมบอร์ดบริหารตอนสิบโมง ตอนเที่ยงมีนัดรับประทานอาหารกับลูกค้า บ่ายสามเป็นวิทยากรพิเศษที่มหาวิทยาลัยค่ะ”
“แค่นี้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
เขาพยักหน้าแล้วดันแฟ้มที่เซ็นแล้วไปตรงหน้า “เชิญครับ”
“ค่ะ” เขมอัปสรหยิบแฟ้มปึกนั้นขึ้นมา และเดินออกจากห้องไป
คล้อยหลังเลขาฯ ไม่ทันไร ไทด์ก็เดินเข้ามา แกรี่จึงยกนาฬิกาขึ้นดูเวลา
“วันนี้ดีเทลยาคนที่เอาถุงยางหมดอายุมาให้มาอีกแล้วนะ แต่จัดการไล่ไปแล้ว” ไทด์รายงานหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายหลังนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“ดีมาก”
“คืนนี้สามทุ่ม กวินจะพาน้องกวางไปรอที่คอนโดฯ”
“น้องกวางไหน”