THE LAST US

Chapter 3

(Phone call)

"Really What he looks like?" Tanong ni Jeralyn na nasa kabilang telepono. While staring my reflection at the mirror at sinusuklay ang buhok ko.

"Well he looks good naman. But his wierd lang kase I just found out na mahilig siyang mag basa ng stories like novels ganon. Then his weird kase may rules pa talaga siyang pinataw about sa pagtratrabaho ko sakanya." Paliwanag ko naman sakanya at tumayo nako para isuot ang uniform ko.

"Talaga? Grabe ang OA niya hah! Alam mo Base sa pagkwekwento mo mukhang Maldito siya. Nakuh! Zie kailangan mong magingat sakanya di ko siya feel." Paliwanag niya Base on what I hear sa kabilang linya I think she is cooking or chopping something kase may halong pukpok.

"Di naman Jeralyn. First Impression ko palang sakanya masaya siya kasama kaya satingin ko he will be a good friend." Paliwanag ko at kinuha na ang bag para umalis na habang hawak hawak parin ang Cellphone.

"Well sabi mo eh. Basta Zie ipakilala moyan samin pag naging kayo hah." Ani niya na ikinahinto ko sa may pinto ng kwarto.

"Tsk. Walang ganon baliw. Siguro hanggang friend lang dun lang at wala ng hihigit pa. Alam mo naman atang-" naputol ang sasabihin ko ng bigla niyang siningitan.

"Come on Zie! Di kaparin pa nakamove on? Just Forget him at-" Naputol naman ang sasabihin niya ng siningitan ko siya.

"Jeralyn Naka move on nako. Ayaw ko lang muna ng commitment siguro mas matatanggap ko pang friends muna kami o hanggang doon nalang kami nung boss ko diba tsaka pusibleng umabot kami sa ganon malabo yung mangyare sige nah. Papasok nako bye love you " dipensa ko sabay patay ng call.

Huminga ako ng malalim at umiling. Baka kung pinag patuloy ko lang pag uusap namin mag aaway lang kami.

Lumabas nako ng kwarto at tuloy tuloy lang palabas ng bahay.

"Papasok na po ako ma." I smiled kay mama habang diretsong naglaakad papunta sa pinto.

"Di ka kakain?" Tanong naman ni mama at huminto ako saglit .

"Di na po." Sagot ko at npansin kong napa iling siya.

"Don't worry ma. Break fastlang to kakain nalang ako mamaya." Akma na sana akong aalis.

"Oy! Wait lang ate!" Sigaw naman ni zairah kapatid ko kumagat ito ng isang tinapay at dali daling inubos ang kape niya sabay habol sakin. Kumunot ang nuo ko.

"Bakit?" Nagtataka kong tanong.

"Sasabay ako. Ma una napo kami." Paalam niya at naglakad na ko pauna sakanya at hinabol naman niya ako.

"Ano ba ate? Wait lang naman..." Di ko na narinig ang pinagsasabi niya dahil Paglabas ko ng pinto ay may kotse sumalubong saking mukha. Mukhang mamahalin.

"Zairah? Kanino tong kotse?" Nagtataka kong Tanong sa kapatid na kakalabas lang at kakatapos lang mag dada.

"Di ko alam ngayon ko lang yan nakita eh.? Kita mo naman ata diba. Ikaw kaya tanungin ko te Kanini yan?" Tanong niya pabalik sakin. Iba din talaga tong hinayupak nato eh.

"Alangan zairah! Sino pabang tatanongin ko yung aso ng kapit bahay? Napaka hayup mo rin sumagot ah. Kung ingod ngod kaya kita sa kotse nato ng matigil yang bibig mo?!" Gigil na gigil kong sabi at tumahimik lang siya at inirapan ako. Abah!? Mananaray pa siya.

"Tusukin ko mata mo diyan eh." Inis na inis kong ani magasasalita na ulit sana ako ng biglang may nag salita.

"O Highblood na Highblood?" Tanong ng isang barakong boses. And Its familiar kaya nilingon ko to agad. Nagulat ako nakita si Sir.

"Sir Ian?" May halong pagtataka kong tanong.

"Kilala mo?" Tanong naman nung kapatid ko.

"Yes Iam. Kaya halika na at may pupuntahan tayo." Sabi niya at umismile lang ako.

"Nako. Sir you dont need to do this anymore-" pinutol niya sasabihin ko ng siningutan niya.

"Well Ms. Zie Tara na." Yaya niya habang nasa backdoor ng kotse napatingin naman ako sa kapatid ko. Kahit ganito to naawa parin ako sakanya. Kahit na ang sarapniya na ingod ingod sa simento minsan.

"Sumakay kana rin tara na." Yaya niya at ngumiti ng nakakaloko at napangiti naman ako.

"Tara na nga sayang Opportunity tatanggihan ko pa kaya?" Biro at sumakay na kami ni zairah at nag umpisa na siyang mag drive. Una nanaming hinatid si Zairah saglit lang naman byahe papunta sa school niya.

"Bye ate! Bye kuya Thanks sa ride!" Pasigaw niyang ani at tumakbo na.

" Nakuh! itong batang to.. Kinse (15) na siya parang limang taon palang kung umarte." Bulong ko habang umiiling iling na pinagmamasdan siyang umalis.

"Hays. Hayaan mo na ineenjoy niya pag ka bata eh." Pagsingit ni Ian sa sinasabi ko. At agad akong napalingon sakanyangnasa driver seat.

"Syempre Sir. Dapat dalaga siyang kumilos mahinhin dahil yun yung bagay sakanya di bayon tama?" Paliwanag ko naman sakanya at simula sa driver seat ay nilingon niya ako sa likod.

"Alam mo.. kaysa problemahin mo yan lumipat kanalang dito sa driver seat." Ani niya kaya sumunod nalang ako. At pinaandar niya na ang kotse.

"Saan ba tayo pupunta Sir? " Taka kong tanong.

"Trabaho." Sagot niya at tumango tango ako. "But Bago sa trabaho kakain muna tayo." Sabi niya at kumindat kayat umiling iling naman ako.

"Sir baka naman Bawas to sa sweldo ko hah." Sabi ko at sumulyap siya saglit.

"Yung what?" Tanong niya.

"Yung pagsundo niyo sakin. Tsaka yung pag libre niyo sakin ng pagkain plus baaka ihatid niyo paako mamaya." Paliwanag ko and he just chuckle.

"Parang ganon nanga." Sabi niya na walang halong biro dahilan ng pagkalaki ng mata ko. Gosh? wag niyang sabihin na?!

"Hala ka?! Baka wala nakong swesweldohin nito?" Natataranta kong sabi na ikinailing niya at tumawa ng marahan.

"Im just kidding. Di naman ako ganong pagka boss tsaka gusto ko to kaya. You dont have to worry about anything even if you want to worry about that thing." Sabi niya na ikinalito ko. Anong Worry about anything that thing? Hays! Nakaka urat yung english niya nakakalito.

"Well Ikaw po bahala Sir." Magalang kong sabi. Im not that war freak type of person I prefer to be a polite one kaysa palaging mag init ang ulo. Well sometimes umiinit ulo ko sa kapatid ko lang kase napaka pasaway but regarding to other people I dont want them to see it even if they're Annoying I prefer to smile back and dont mind them so di ko yon pinapakita kaya siguro nasanay na silang makita ang pagka masoyahin ko minsan naman Tatahimik lang ako bigla but di ko pinapahalata ang emosyon na nararamdaman ko.

Nakarating na kami sa isang restaurant pero laking gulat ko kung saan niya ko dinala.

"Really kakain ka dito?" Tanong ko at tumingin sakanya pero kakaibang tkngin lang naman ang sinalubong niya sa tingin ko.

"Are you Insulting me Zie?" Tanong niya at agad naman akong ngumiti.

"Hindi naman po sir. I just can't believe na ang isang tulad mo kayang kumain sa Di kilalang Kainan." Paliwanag ko at dumiretso naman siya ng tingin.

"Ahm... well Hindi naman kase ako mata pobre type. Gusto ko mga simpleng bagay lang ayoko ng masyadong bongga. Can you think of it Ms. Zie ang damidami ngang pera di kanaman masaya sa ginagawa mo." Sabi niya at napangiti ako gusto ko pag kasabi niya noon kaya siguro magaan loob ko sakanya kass di siya tulad ng iba kala mo kungsinong gwapo umarte pangit pangit naman.

"Tara na." Aya niya at lumabas ng kotse at lumabas narin ako.

Umupo kami sa isang table.

"Uy Iho mukhang napapadalas na ang pag punta mo ngayon ah." Bati ng isang taga serve don mukhang may katandaan.

At ngumiti siya sa babae.

"O nga po eh. Kase naman po kayo masyado niyong ginagalingan magluto ang sarap tuloy." Biro niya at nagtawanan sila.

Habang ako nakaupo lang at naghihintay sa kaniya.