รานีตรงขึ้นลิฟต์สู่ชั้นผู้บริหาร ก่อนจะมายืนนิ่งที่โต๊ะของกระแต เลขานุการสาวใหญ่ของบุตรชาย ถามเสียงเครียด
“ท่านประธานมีแขกรึเปล่าคะคุณแต”
“ไม่มีค่ะ”
“ฉันจะพบเขาหน่อย” บอกเสร็จเปิดประตูตรงเข้าไปทันทีโดยไม่รอให้ใครนำทาง ก่อนล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายใบย่อมควานหาซองกระดาษหยิบปึกภาพวางกระแทกลงบนโต๊ะจนจักรพรรดิต้องเหลือบตามอง เมื่อเห็นว่าเป็นมารดาแล้วเลยมองสิ่งที่ท่านวางลงก่อนจะยิ้มไม่พูดไม่อธิบายอะไรกับท่าน
รานีถามเสียงเขียวขึ้นมาทันที“ใช่นังเด็กไซด์ไลน์คนเดิมรึเปล่าคิง”
จักรพรรดิละมือจากงานบนโต๊ะ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้บิดคอเบาๆอย่างต้องการยืดเส้นยืดสายถามกลับ
“คุณแม่ไปเอามาจากไหนครับ”
“คนของนภาลัยน่ะสิ”รานีตอบเสียงสะบัดอย่างขัดใจ
สายตาเหยี่ยวจ้องกลับบอกความต้องการ“วานบอกคุณน้าด้วยนะครับว่าผมขอซื้อไฟล์ภาพทั้งหมด”
รานียังไม่รับปากแล้วถามเค้นเอาคำตอบ“บอกแม่มาก่อน ว่าใช่ไหม”
จักรพรรดิส่าย
