ซีรีส์สามีเถื่อนจอมซาดิสม์

4

สุดที่ร้ายรัก เล่ม 2

Chapter 4

“แก้วจ๊ะ นี่คุณลุงประวิทย์กับพี่ปฐวีจ้ะ” ประโยคแนะนำของมารดาทำให้กลอยแก้วที่กำลังยกมือไหว้บิดาเลี้ยงกับลูกของท่านยกมือค้าง

มารดาแต่งงานใหม่ และพาเธอย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของบิดาเลี้ยง เธอรู้แค่ว่าท่านมีลูกติด

มารดาคบหาดูใจกับบิดาเลี้ยงอยู่พักใหญ่ เธอไม่ค่อยรู้เพราะไปอยู่กับยาย พอยายเสียมารดาเลยไปรับมาอยู่ด้วยกัน จึงไม่ได้รู้จักมักจี่กับครอบครัวของบิดาเลี้ยงมากนัก

ที่เธอตกใจเพราะปฐวีคือรุ่นพี่ที่มาตามจีบเธออยู่ แต่เธอไม่เล่นด้วยเพราะเขาดูเจ้าชู้ แถมยังเพิ่งทำเพื่อนสาวของเธออกหัก

เธอเรียนจบมอ. หกและสอบเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยที่นี่ได้ จึงได้ย้ายมาอยู่กับมารดา

ปฐวีเองก็เหมือนจะอึ้งไปที่เห็นเธอ เขาอกหักเลยจะกลับมาช่วยบิดาทำงานดูแลกิจการโรงแรมและรีสอร์ทอยู่ปักษ์ใต้ ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับสาวน้อยที่เขาเพียรจีบแต่เธอไม่เล่นด้วยที่นี่ แถมเธอยังกลายมาเป็นน้องสาวของเขาเพราะเป็นลูกติดของมารดาเลี้ยง

บิดาแต่งงานใหม่เขาไม่เคยยุ่ง เพราะความสุขของท่าน เนื่องจากมารดาของเขาก็เสียชีวิตไปนานหลายปีแล้ว

เขาเรียนจบและทำงานอยู่เมืองกรุงหลายปี จนได้เจอกับสาวน้อยที่เป็นพนักงานพาร์ทไทมน์ในร้านกาแฟของเพื่อน ก็เลยนึกชอบ ตามจีบเธออยู่พักใหญ่ แต่เธอไม่เล่นด้วย เป็นครั้งแรกที่เขาอกหักเพราะไม่เคยตามจีบใครแล้วมีสภาพเช่นนี้มาก่อน

สภาพเช่นนั้นคือผู้หญิงไม่เล่นด้วย มีแต่ผู้หญิงทอดสะพานให้ พอมาเจอคนไม่สนใจ เขาเลยหงุดหงิดพอสมควร

“หน้าตาน่ารักเสียจริง” ประวิทย์เอ่ยชม

กลอยแก้วเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของคนที่กำลังจะมาเป็นพี่ชายของเธอ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เธอทำให้เขาอกหัก แล้วต้องมาอยู่ร่วมบ้านกันแบบนี้ เธอจะทำตัวยังไง คงโดนเขาแกล้งแน่ ๆ

แล้วก็เป็นจริงดังนั้น ในขณะที่ไม่มีใครอยู่บ้าน บิดาเลี้ยงและมารดาออกไปข้างนอก สาวใช้ออกไปตลาด คนขับรถคนสวนไม่มีใครอยู่เลย เธอเดินเล่นอยู่ในสวน ปฐวีก็เดินมาหาเธอ

“พี่ดิน” เธอตกใจเพราะเขาเองก็ไม่อยู่บ้าน ไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาจะโผล่มา

“ในที่สุดก็ได้คุยกันเสียทีนะ เธอหลบหน้าฉันมานานหลายวันแล้ว” ปฐพีมองหญิงสาวที่หักอกเขาไม่วางตา

“พี่ดินมีอะไรคะ”

“มีอะไรน่ะเหรอ” เขาขยับเข้าประชิดตัว เธอเตรียมหนีแต่หนีไม่พ้นอ้อมแขนของเขา

“เราเป็นพี่น้องกันก็ควรกระชับสัมพันธไมตรีกันหน่อยสิ” เขากอดรัดเธอเอาไว้ ดันเธอไปชิดกับต้นไม้ใหญ่ทางด้านหลัง

“ปล่อยนะคะพี่ดิน อื้อ...” เธอถูกบดจูบจนริมฝีปากแทบช้ำ

“ปล่อยแน่แต่หลังจากนี้”

“พี่ดินจะทำอะไรคะ”

“เธอทำให้ฉันอกหัก แต่ก็กลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง คิดเหรอว่าฉันจะปล่อยเธอไป”

“ว้าย!” กลอยแก้วร้องเสียงหลงเมื่อโดนจับขึ้นพาดบ่า

“พี่จะทำอะไร” เธอดิ้นรนไปตลอดทาง เขาก็จับเธอฟาดก้น

เหตุผลหนึ่งที่เธอไม่รับรักเขาเพราะรูปลักษณ์น่ากลัวของเขานี่แหละ

เธอไม่ชอบผู้ชายร้ายกาจแบบเขา ปฐพีดูเถื่อน ขี้โมโห เอาแต่ใจ ทำเพื่อนเธออกหักจนแทบเสียผู้เสียคน

“เดี๋ยวก็รู้ว่าจะทำอะไร” ปฐพีกดเธอลงบนที่นอนกว้างในห้องนอนของเธอเอง เขาตามจีบเธออยู่นาน แต่เธอร้ายกาจมาก นัดเดทกันก็ส่งเพื่อนของเธอมาแทน เขาจำต้องไปกับเพื่อนของหล่อน แล้วพลาดพลั้งได้เสียกัน เพราะหล่อนเมา ตื่นมาหล่อนก็เรียกร้องเพราะเสียจิ้นให้เขา

ทำให้เขาต้องคบหากับพิมพ์สุดาอยู่พักใหญ่ จนน่ารำคาญ ชอบตามมาเซ้าซี้ ชอบตามตื้อ ชอบจับผิด จนเขาบอกเลิก ตั้งหน้าตั้งตาจีบกลอยแก้วเอง ไม่หวังพึ่งแม่สื่ออีก

แต่จีบยังไงก็จีบไม่ติด เขาทำทุกวิถีทางเธอก็เล่นตัวไม่ยอมคุยด้วย ไม่ยอมให้นัดเดท ไม่ยอมอะไรสักอย่าง

“ปล่อยนะ ว้าย!” กลอยแก้วร้องเสียงหลงเมื่อเขากระชากอาภรณ์ท่อนล่างของเธอออกไป

ก่อนที่เขาจะขึ้นทาบทับ กระชากอาภรณ์ท่อนบนออกไป

“พี่ดิน ไม่ทำแบบนี้นะคะ”

“ฉันจีบเธออยู่นาน เล่นตัวนัก ก็จับรวบหัวรวบหางเสียเลย” ไม่เคยคิดอยากที่จะบังคับหรือรวบหัวรวบหางใครแต่เขาชอบเธอมาก ถ้าไม่ทำวิธีนี้ก็คงไม่ได้ตัวเธอ ส่วนอย่างอื่นค่อยหาทางเอา

คนที่อยากเอาชนะหาทางทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง

“อย่า” เธอร้องประท้วง แต่ก็ไร้ผลเพราะที่บ้านไม่มีใคร บ้านหลังใหญ่เงียบกริบ ทุกคนออกไปทำธุระกันหมด เหลือแค่เธอกับเขา ซึ่งตอนแรกปฐพีเองก็ออกไปข้างนอกเหมือนกัน แต่ตอนหลังเขาย้อนกลับมา เธอคอยหลบเลี่ยงเขาไม่อยู่กับเขาสองต่อสอง แต่คนจ้องกับคนระวัง คนระวังย่อมเสียเปรียบอยู่วันยังค่ำ เพราะมันต้องมีวันที่พรั้งเผลอ

เขาบดจูบริมฝีปากของเธออย่างดุดันรุกเร้ารุนแรง กลอยแก้วรู้ตัวแล้วว่าเธอไม่รอดแน่ ๆ ระหว่างเลือกที่จะยอมแล้วเจ็บตัวน้อยลง กับดิ้นให้เขาโมโหไปมากกว่านี้ เธอต้องเลือกอะไรสักอย่าง

“อย่าทำแก้วแรง แก้วเจ็บ” เธอกลัวเขาจริงๆ เธอยอมรับ