“คุณพ่อคุณไม่ได้บอกแม่คุณ คุณก็เพิ่งมาบอกตอนนี้ ท่านคงโกรธมากและไม่ยอมรับอะไรเลยใช่ไหม” เสียงเรียบๆ เอ่ยถาม และได้รับคำตอบเป็นการถอนหายใจยาวๆ เป็นอันดับแรก
“ท่านคงตกใจด้วยส่วนหนึ่ง ผมคิดว่าถ้าท่านรู้มาก่อนอาจจะไม่ได้ต่อต้านขนาดนี้ เมื่อกี้ผมบอกไปว่าผมไปทำงานที่อุดรแล้วเจอคุณเลยคบหาจะแต่งงานกับคุณเดือนหน้าเลยพาคุณเข้าบ้าน ยังไม่ทันบอกเลยว่าคุณท้องเพราะตั้งใจจะให้ท่านรู้หลังแต่งงานท่านจะได้ไม่ว่าเราสองคนชิงสุกก่อนห่ามเพราะผมไม่อยากให้ท่านมองคุณไม่ดี ท่านไม่พอใจนิดหน่อย แต่ผมว่าเราพยายามเอาใจท่านแล้วก็หลังแต่งงานบอกท่านว่ามีหลาน ท่านก็คงยอมรับในที่สุด”
“ท่านไม่มีทางยอมรับหรอกค่ะ ไหนๆ คุณก็บอกว่าไม่ได้ท้องแล้วก็ไม่ต้องบอก ไม่ต้องแต่ง ฉันไม่อยากแต่งงานกับคุณ แม่คุณไม่ยอมรับก็ไม่ต้องยอมแล้วค่ะ ฉันไม่อยากมาลำบากสู้รบปรบมือกับแม่คุณ”
“คูณพูดอะไร” อาชว์มองหน้าเธอเหมือนไม่อยากจะเชื่อ...“เรามีลูกด
