“คุณกับไอ้พีทรักกันอยู่หรือเปล่า” ประโยคคำถามตรงๆ จากอาชว์ทำให้เฟื่องฟ้าเลิกคิ้ว มองคนถามเหมือนตัวประหลาดเมื่อเอ่ยคำถามนั้นออกมา
“ถามอะไรอย่างนั้น”
“อยากรู้ไง... เลยถาม”
“ทีฉันยังไม่เคยเห็นถามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของคุณกับหมอไข่มุกเลยนะ”
“ก็ถามสิ มีอะไรก็พูดก็ถามกันตรงๆ ผมไม่ได้ห้ามถาม”
“ก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรแล้วจะถามทำไม” โดนรวนมาเธอก็ตีรวนกลับไป
“ทำไมจะไม่มีประโยชน์ คุณก็รู้ว่าเราสองคนจะไม่ได้เป็นคนอื่นคนไกลกันอีกต่อไปแล้ว เรื่องทุกเรื่องอย่างน้อยก็คุยกันให้เข้าใจแล้วก็ปรับตัวเข้าหาอีกฝ่าย... อย่าลืมว่าตอนนี้เรามีสิ่งที่รับผิดชอบร่วมกัน” คำพูดของอาชว์ทำให้เฟื่องฟ้าเผลอลูบท้องตัวเอง และสายตาของเขาก็ทอดมองตามมือเธอ ก่อนทั้งคู่จะเงยหน้ามาจ้องจดจ้องสายตามองกัน
เพียงแค่นั้นต่างคนต่างก็ตระหนักได้ว่าที่ต้องมาทนยืนอยู่ข้างๆ กันตรงนี้เพราะว่ามีหน้าที่ที่ต้องทำร่วมกัน
“เรื่องในอดีตอะไรเป็นอ
