สะใภ้นอกทำเนียบ

ตอนที่ 7

มันไม่น่าเชื่อว่าคนที่เย้ายวนและให้ท่าเขาอย่างโจ่งแจ้งซ้ำยังมีลีลาที่เร่าร้อนยามเร่งเร้าและตอบสนองสัมผัสเขาอย่างถึงใจยามอยู่บนเตียงนั้นจะเป็นสาวบริสุทธิ์ ความจริงหลังจากเข้าไปอยู่ในกายเธอเต็มที่ทำให้อาชว์ถึงกับเกือบสร่างเมากับความรัดแน่นและเสียงครางอย่างเจ็บปวด และเขาเองก็ทรมานจากการคั้นเค้นของเธอ และนั่นมันทำให้เขาซาบซ่านในความรู้สึกจนหน้ามืดตามัว ลุ่มหลงในวังวนของการตักตวงความหอมหวานจากหญิงสาวที่เขาเพิ่งพานพบเพียงครั้งแรกอย่างแทบไม่รู้จักอิ่มเอมและผล็อยหลับไปโดยแทบไม่ได้สนใจเธอหลังจากที่ต่างคนต่างมีความสุขหลายต่อหลายครั้งในยามค่ำคืน

หลายชั่วโมงผ่านไป

เสียงดังเป็นทำนองเพลงสากลสุดโรแมนติกกล่อมเป็นทำนองหวาน แต่ก็ยังรู้สึกแสนน่ารำคาญในยามเช้า อาชว์ลืมตามองตามต้นเสียงอย่างแสนรำคาญทันเห็นหลังของคนที่นอนเตียงเดียวกับเขาหันไปคว้าโทรศัพท์จากข้างเตียงมากดปิด แล้วนอนตะแคงข้างหันหลังให้เขาพร้อมกับเสียงเพลงที่เงียบไป

อาชว์เกือบจะไปคว้าตัวเธอมากอดแล้วทำอะไรสักอย่างที่แนบชิดกันมากๆ เหมือนเมื่อคืน ถ้าเพียงแต่เขาไม่ได้ยินเสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือของเขาก่อน

โต๊ะข้างเตียงห้องของหญิงสาวมีสองด้าน ฝั่งที่อาชว์นอนเขาวางโทรศัพท์ของเขาเมื่อมันดังขึ้นเมื่อเขาหันมาหยิบโทรศัพท์เพราะสนมากกว่าหญิงสาวทำให้เขาหันหลังให้เธอโดยปริยาย

ห้ามพูดถึงเรื่องนัดเมื่อคืนกับใครอีกเด็ดขาด จบกันแค่นี้ เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่ อย่าให้คนอื่นรู้นะ

ข้อความจากคนที่นอนตะแคงหันหลังให้เขาทำให้อาชว์เอียงคอไปมอง ก่อนที่เรียวปากบางเฉียบจะผุดรอยยิ้มขึ้น

ท่าทางจะอายจัด แชตไล่เขาออกจากห้องแทนการหันมาคุย เขานึกสนุกจึงอยากเล่นตามเธอสักหน่อยเพราะยังติดใจเรื่องเมื่อคืน จากที่คิดว่าสาวสวยคงรั้งเขาไว้ได้แค่การวันไนท์แสตนแต่เขาคิดว่า ชักติดใจมนต์เสน่ห์สาวบ้านทุ่งจนอยากเจอกันอีก ดังนั้นเธอขอมา เขาก็จะไม่ขัดใจเธอแม้ว่าเห็นแผ่นหลังเนียนๆ และเอวคอดที่หายไปใต้ผ้านวมสีขาวนั้นแล้วไม่อยากลุกไปไหนเลยก็ตามที

เพราะรู้ว่าการตามใจเธอจะทำให้มีครั้งหลังๆ ตามมาอีก ชายหนุ่มตัดใจหันหลังให้เธอแล้วค่อยๆ ลุกยืนขึ้นเต็มความสูง แล้วคว้าชุดที่ถอดกองไว้ข้างเตียงมาสวมใส่อย่างรวดเร็วโดยไม่ได้หันไปมองหญิงสาวอีก เพราะคิดว่าถ้าอดใจไม่ไหวแล้วผิดกติกาของเธอทำให้เกิดความขัดใจและเรื่องยุ่งยากขึ้น อีกอย่างตอนนี้ก็เช้าแล้ว เขาคิดว่าน่าจะต้องรีบออกจากห้องเธอก่อนที่ใครจะตื่นมาเห็น

อาชว์เร่งรีบจนลืมของสำคัญบางอย่างเอาไว้ในห้องของหญิงสาว โดยที่คนซึ่งนอนตะแคงข้างไปปิดเสียงนาฬิกาปลุกและเลื่อนเวลาเพื่อหลับต่อตามความเคยชินไม่ได้รับรู้ถึงการเข้ามาและการจากไปของเขาแม้แต่น้อย

ภาวันตัดสินใจที่จะมาตามดาวเรืองถึงบ้านหลังจากที่เธอหนีมาตั้งแต่เมื่อวาน เขาตั้งใจให้เธออารมณ์เย็นก่อนค่อยมาง้อ แต่เห็นว่าเธอมายืนด้อมๆ มองๆ ห้องทานอาหารที่เต็มไปด้วยหนุ่มๆ ที่ทำงานที่เดียวกับบิดานอนกันเต็มกลางห้องแล้วกำลังแชตในโทรศัพท์ก็คิดว่าเจ้าตัวทำท่าทางแปลกๆ เหมือนกำลังจะทำอะไรซึ่งเกี่ยวข้องกับหนุ่มๆ เหล่านั้น แค่คิดภาวันก็หึงจนมือสั่นเพราะพักหลังๆ มาความสวยของดาวเรืองทำให้เขาต้องทำร้ายคนที่เข้ามาเมียงมองพูดคุยกับเธออยู่เสมอ

ถ้าเธอนอกใจเขาจริง วันนี้เขาจะจับเธอให้ได้คาหนังคาเขา แล้วให้เธอตัดสินใจเลือกว่าจะเลือกเขาหรือเลือกคนอื่น

“ว้าย” ดาวเรื่องร้องอุทานเมื่อโทรศัพท์โดนแย่ง เธอมัวแต่พิมพ์ข้อความส่งเลยไม่รู้ตัวว่าภาวันจะมาถึงตัวและดึงโทรศัพท์ไป

โชคร้ายที่หน้าจอมันเปิดอยู่หน้าที่เธอกำลังแชตกับอาชว์อยู่พอดี

หน้าของภาวันแดงก่ำเมื่ออ่านข้อความทั้งหมดจากหน้าแชตนั้น กรามเขาขบแน่นเมื่ออ่านจนบรรทัดสุดท้ายที่อาชว์ส่งมาหาดาวเรืองว่าเมื่อคืนนี้รู้สึกว่าเข้ากันได้กับดาวเรืองและอยากให้นัดใหม่อีกครั้งในเร็ววันนี้ แค่คิดก็แทบรอวันนั้นไม่ไหว ในข้อความบอกเช่นนั้น

ดาวเรืองอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นหน้าที่แดงก่ำขึ้นของภาวัน

“ไอ้นี่เป็นใคร มันอยู่ไหน เมื่อคืนได้เสียกันมาใช่ไหมดาวเรือง” เสียงห้าวกระด้างของภาวันทำให้ดาวเรืองปฏิเสธไม่ออกเพราะมัวแต่คิดหาคำแก้ตัว และความช้าของเธอทำให้ภาวันได้ทันหันไปมองทางฝั่งบ้านสามหลังที่เป็นของเจ้าของบ้านและบ้านลูกสาว สายตาเขาเห็นชายร่างสูงหน้าตาเปี่ยมเสน่ห์และดึงดูดสายตาเดินออกมา