EP 20 หน้าโง่

1294 Words

♪♫♪♫♪♫~ ผมยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง ปล่อยให้เสียงริงโทนโทรศัพท์กรีดดังไปทั้งห้องกว้างที่มีเพียงผมยืนอยู่ตามลำพังในช่วงเวลาที่ดวงตะวันกำลังโบกมือลาไปทำหน้าที่ในอีกมุมของโลก... ไม่เข้าใจ ผมไม่เข้าใจเลย... ผมไม่เข้าใจอะไรเลย!! สองชั่วโมงต่อมา... ร้านอาหารย่านโรงเรียนมัธยมเก่าของผมเปิดไฟสลัว เล่นแสงพอประมาณผิดกับในผับ และที่ผิดกันมากๆ ก็อาจจะเป็นเพลงสุนทราภรณ์ทำนองละเมียดที่เปิดเบาๆ เคล้าบรรยากาศสบายๆ แบบที่ป๋าเดย์... พ่อทูนหัวของผมชอบจริงชอบจัง “เอ้า! เอาแต่เหม่ออยู่นั่น ช่วยกินยำนี่หน่อยสิวะ ปลาดุกมันจะร้องไห้อยู่แล้ว” ชายสูงวัยตรงหน้าบอกมาขำๆ พร้อมยกแก้วเหล้ากระดกรวดเดียวหมดอย่างกับกินน้ำเปล่า ป๋านี่น้า... บอกกี่ทีๆ ก็ไม่เคยเชื่อกันมั่ง “เพลาๆ มั่งเหอะป๋า หมอห้ามไม่ใช่รึไง” “วะ! นานๆ ถี่น่า” ป๋าเดย์ว่าพลางหัวเราะชอบใจใหญ่เมื่อผมขมวดคิ้ว จะมีพ่อคนอื่นโทรเรีย

Read on the App

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD