ความลับของวิว (2)
1327 Words
คอนโด...
ผมพาเธอขับรถกลัยมาที่คอนโด เธอไม่พูดอะไรเลย เดินเข้าห้องปิดประตูไม่ออกมา ไม่ถาม ไม่พูด ไม่สนใจอะไรผมเลย ซึ่งปรกติเธอจะเป็นคนที่พูดเก่ง ถามเก่ง หลังๆมานี้เธอแปลกไปมาก
(ฮัลโหลแก ว่าไง)
"ฉันตัดสินใจแล้ว ยัยวัน ฉันจะเดินออกไปจากชีวิตเขา ฉันพอมีเงินอยู่บ้าง ที่ได้มาจากเขา แกช่วยไปจัดการซื้อบ้าน ที่ดิน ที่อยู่ห่างไกลจากผู้คน เอาเป็นชื่อแกนะ พร้อมเมื่อไหร่ ฉันจะไปอยู่ทันที"
(แกคิดดีแล้วหรอวิว)
"อืม ฉันตัดสินใจดีแล้ว ฉันโอนเงินให้แกแล้วนะ จัดการให้เร็วที่สุด "
(ก็ได้แก ฉันอยู่ข้างแก ตลอดนะ)
"ขอบใจนะ"
หลังจากวางสายจาด วรรณนา เพื่อนรักของฉัน ฉันก็เดินเข้าห้องน้ำ จัดการธุระส่วนตัว ผ่านไป 40 นาที ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ วันนี้เหนื่อยและเพลียมาก แถมยังไม่ได้กินอะไรอีก เลยเหนื่อยมากเป็นพิเศษ ฉันเดินไปที่ตู้เย็น หยิบ นม เทใส่แก้วและขนมปัง 1 ชิ้น แล้วเดินเข้าไปกินที่ห้อง และฉัรก็หลับไปในที่สุด
เจษ:
หลังจากผมอาบน้ำจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็แอบมาเปิดประตูมองดูเธอ เธอยังไม่ได้ทานอะไรเลย ผมเลยจะเดินไปดูกะว่าจะชวนมาทานอะไรสักหน่อย แต่เธอหลับแล้ว มีแก้วนมกับซองขนมปังวางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง ผมจึงเดินเข้าไปหอมที่หน้าผากเธอเบาๆและเดินกลับห้องของผม....
"วิว วันนี้ผมจะไปที่บริษัทนะ"ผมพูดพรางเปิดแระตูเข้าไปในห้องของเธอ แต่เธอยังไม่ตื่น นี้สายมากแล้วนะ ผมนั่งลงข้างๆเธอ บนเตียง
"ไม่สบายหรอ ปรกติไม่ตื่นสายนิ เป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าคะ แค่เพลียๆนิดหน่อยคะ"
"ไหวใหม ไม่ไหว ก็นอนพัก ผมจะเข้าไปบริษัท เครียเอกสารนิดหน่อย"
" ขอนอนอีกสักพักได้ใหมคะ ยังเหนื่อยๆ เพลียๆอยู่เลยคะ"
"อืม ได้สิ อยากกินอะไรใหม จะสั่งให้"
"ขอให้ วรรณนา มาอยู่เป็นเพื่อนได้ใหมคะ"
"อืม เอาสิ วันนี้ ผมคงกลับดึก"
ผมมองหน้าเธอพราง สงสัยปรกติเธอไม่ใช่คนที่ตื่นสาย ร่างกายของเธอแข็งแรงดี แต่ช่วงนี้เธอป่วยบ่อย หรือเธอจะเครียด หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิตอาจจะเป็นเพราะว่าเธอ คิดมาก นอนไม่พอละมั่ง
ติ๊งน๊อง ติ๊งน๊อง....
"สวัสดีคะคุณเจต วรรณนาเองคะ"
"สวัสดีคับ เข้ามาได้เลยคับ พี่ฝากด้วยนะ วันนี้ พี่มีงานต้องเครียเยอะ อาจจะกลับดึกหน่อย"
"ค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ วัน จะดูแลยัยวิวให้ดีที่สุดคะ"
"คับ ขอบคุณมากนะคับ"
แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูเข้ามา
"เป็นไงบ้างแก"
"ยัยวัน ฉันคิดถึงแกมากเลย คุณเจตไปแล้วหรอ"
"อืม เดินออกไปตะกี้ แกอะเป็นไงบ้าง"
"หน้ามืดบ่อย อ้วกบ่อย เหนื่อยๆ เพลียๆตั้งแต่กลับมาจากห้องแกก็เแนหนักขึ้นเรื่อยๆ"
"หรือว่าแกจะท้อง ตรวจหรือยัง??"
"ยังเลย งั้นแกแวะซื้อที่ตรวจ และส้มตำเผ็ดๆมาด้วยนะ ฉันอยากกิน ไก่ย่างด้วย เอาแต่หนังนะ"
" อืม งั้นฉันออกไปซื้อให้นะ"
"นี้คีย์การ์ด แกจะได้เปิดระตูเข้ามาเลย"
"โอเคจ๊ะ ดีนะฉันลาออกจากงานมาแล้วมาเขียนนิยายที่บ้าน ไม่งั้นฉันไม่มีเวลามาดูแลแกแน่เลย ไปละ เดี๋ยวมานะจ๊ะ"
พอ ยัยวัน กลับมาฉันก็ได้เดินถือที่ตรวจเข้าห้องน้ำ มีทั้งหมด 5 อัน ฉันจัดการตรวจทั้งหมด 5 อัน แกร๊ก....
"เป็นไงบ้างแก"
" รออีก 2 นาทีแก ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ทำไงดีว่ะแก"
"แกจะตัดสินใจยังไง ฉันอยู่ข้างๆแกเสมอ"
"เอาไว้ค่อยคิด เชี้ยยย"
สองขีด.....
ฉันกับ วัน ประสานเสียงพร้อมกัน สมองตีกันวุ่นไปหมด ทำไงดี จะเอาไงต่อ ลูกที่กำลังจะเกิดมา เขาไม่รู้อะไรด้วยต้องมารับกรรม ที่ฉันเป็นคนก่อ
"เอาไงละทีนี้ บอกคุณเจตเลยใหม"
"จะบอกได้ไงแก อีกไม่กี่เดือนงานฉันก็จะจบ คุณเจตก็จะแต่งงานกับคุณทิพ"
"แล้วแกจะทำไง เอ่อ เรื่องบ้านที่เขาใหญ่ ฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้ว พร้อมย้ายเข้าอยู่ได้เลย"
"ฉันจะไปเริ่มต้นใหม่ที่นั้น ฉันอจากให้แกไปด้วย"
"ได้สิ แกอยู่ใหนฉันก็อยู่ที่นั้นละ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันพอมีเงินเก็บ พอที่จะเลี้ยงแกกับหลายได้สบายๆ"
"ฉันก็พอมี เอาไว้ ฉันจะไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกรอบ ผลออกมาค่อยว่ากันอีกทีนะ"
"เอางั้นก็ได้ ฉันรักแกนะ ยัยวิว"
"ฉันก็รักแก ยัยวัน"
"งั้นไปกันเลย'
ณ.โรงพยาบาลแห่งนึ่ง....
"คุณวรรณสาเชิญคะ"
"สวัสดีคะ คุณหมอ"
"หมอดีใจด้วยนะคะ คุณตั้งครรภ์ได้ 2 เดือนแล้วคะ หมอแะนำให้ฝากครรภ์เลยนะคะ"
"อะไรนะคะ คุณหมอ ฉะ ฉะ ฉันท้องจริงๆหรอคะ"อารมปนเศร้าแอบดีใจ หัวใจเต้นเสียงดังมาก อารมมันตีกันมั่วไปหมด
"ใช่คะ คุณแม่ จะฝากครรภ์เลยใหมคะ"
"ก็ได้คะ"
หลังจากกลับมาจากโรงพยาล ฉันได้สมุดเล่มสีชมพู มา เปิดดู ชื่อแม่ แต่ขาดชื่อของคนเป็นพ่อ ฉันสลัดความคิดทิ้ง เริ่มหาทางวางแผน จะไปเริ่มต้นใหม่ ฉัน แอบซ่อนวางสมุดเล่ม สีชมพูไว้ที่ใต้หมอน พร้อมกับใบตรวจครรภ์ วางซ้อนกันไว้
"แม่จะพาหนูไปเริ่มต้นใหม่นะ เราจะมีกันแค่สิงคนแม่ลูก แม่จะเป็นทั้งแม่และพ่อให้หนูเองนะลูก" ฮึก ฮึก ฮึก...เสียงสะอื้นของคนเป็นแม่ดังขึ้นเป็นระยะๆ
" แก อย่าเครียด มันจะมีผลถึงลูกนะ"
"ขอบใจมากนะแก "
"อืม งั้นฉันกลับก่อนนะ จะไปจัดการเรื่องโอนบ้านให้เสร็จ แล้วฉันจะโทรหา"
"โอเคแก แกไปเถอะ ถึงบ้านแล้วโทรมานะแก"
ติ๊ง ตึ๊ง ตึ้ง... เสียงข้อความดังขึ้น
ฉันเหลือบมองดูเวลา นี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ยัยวัน ส่งอะไรมา พอเปิดดู ฉันถึงกับเข่าทรุดลง รูปภาพของคุณเจต คุณเจตกำลังกอดและจูบกับผู้หญิงคนนึ่ง
"แก ฉันมารับจ๊อบแทนพี่นีน่า แต่ดันมาเจอคุณเจต กับผู้หญิงคนนึ่งกำลัง...."
"อืม ฉันรู้แล้ว ฉันจะลองโทรหาเขาดูนะ"
"ใจเย็นๆนะแก ค่อยๆพูดกันนะ"
ตู๊ด.. ตู๊ด...ตู๊ด....ตู๊ด...
(สวัสดีคะ)
"นี้ใครพูดคะ คุณเจตไปใหนคะ"ฉันพูดพรางยกหูโทรศัพมองสลับกับแนบใส่หู
(สักครู่นะคะ คุณเจตคะ มีคนโทรมาคะ)
(ฮัลโหล)
"คุณเจตอยู่ใหนคะ "
(ผมอยู่ที่คลับ มีไร)
"จะกลับตอนใหนคะ"
(อาจจะดึกอะ นอนก่อนเลยไม่ต้องรอ ผมมาคุ่ยงานกับลูกค้า)
"คะ" ฉันกดวางสาย น้ำตาไหลอาบลงมาที่แก้ม
ตู๊ด....ตู๊ด ...ตู๊ด....ตู๊ด...
"อืม ว่าไง"
"แก เราจะไปเขาใหญ่กันพรุ่งนี้"
"อะไรแก ทำไมเร็วขนาดนี้ "
"ฉันจะไม่เอาอะไรไปเลย ไปแค่ตัว กับสมุดฝากครรภ์ พรุ่งนี้เราจะไปกันแต่เช้า แกโอเคใหม"
"อืม ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้ไปถึงเขาใหญ่เราไปหาอะไรกินแล้วไปซื้อเสื้อผ้ากันนะ)
....นี้คือการตัดสินใจของฉัน ต่อจากนี้ ฉันจะดูแลลูกของฉันให้ดีที่สุด ฉันจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ลูกของฉันเอง.....
- Writer
