Chapter.19 ซาตานปากร้าย
ราตรีกาลแห่งความสุขผ่านพ้น แสงแห่งรุ่งอรุณสาดส่องผ่านช่องหน้าต่างกระทบผิวเนื้อเนียนผ่อง ร่องรอยบทรักอันเร่าร้อนและยาวนานทิ้งหลักฐานไว้บนที่นอนและเรือนกายอ่อนล้าภายใต้อ้อมกอดอบอุ่นจากชายร่างใหญ่ที่ตื่นมาได้สักพักหากแต่ยังต้องการตักตวงความสุขจากเธออีกสักหนรับวันใหม่ ทว่าเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอย่างน่ารำคาญ
“หื้อ” อรุณรดาลืมตาตื่นขึ้น เธอไม่สามารถสลัดร่างใหญ่ออกได้ง่ายดังเช่นผ้าห่มทำได้แค่ยื่นแขนสอดลอดใต้วงแขนเขาเพื่อปิดเสียงนาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียง
“นี่ ปล่อยฉันได้แล้วฉันจะรีบแต่งตัวไปทำงาน”
“อื้ม” เขาแสร้งตอบกลับเสียงงัวเงียโอบรัดเธอแน่นกว่าเก่า ศีรษะเลื่อนซบลงหน้าอกนุ่มหยุ่น อรุณรดาผงกศีรษะขึ้นมองเขาที่พยายามเลื่อนต่ำลงไปอีก
“นี่..อย่านะมาร์ติน”
“รอบเดียวน่า”
“ไหนว่ารังเกียจขยะเปียกไงคะ?”
แววตาซุกซนกรอไปมาเพื่อหาข้อแก้ต่าง
“ริต้า ที่รัก ผมขออีกรอบนะ”
อรุณร
