Chapter.18 แกล้งเมาNc20+++
“เธอขึ้นแท็กซี่ออกไปแล้วครับ” เลฟซึ่งยืนขนาบข้างเจ้านายคอยแจ้งความเคลื่อนไหวของอรุณรดาเป็นระยะ
“อืม” ร่างสูงใหญ่นั่งบนเก้าอี้บาร์เอนแผ่นหลังพิงเคาท์เตอร์กับเท้ายาวเกะกะถ่างออกกว้างในท่าแสนสบาย สายตาจดจ้องมองแต่เธอบนหน้าจอมือถือที่เพิ่งแอบถ่ายเจ้าตัวแบบมุมข้าง แม้จะเห็นเพียงเงาเครื่องหน้าจิ้มลิ้ม ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ กับผมยาวสยายเป็นลอนใหญ่คล้ายตั้งใจดัดเคิร์ล แต่มีแค่เธอและเขาเท่านั้นที่รู้ดีแก่ใจว่ามันเกิดจากอะไร ได้ถ่ายแค่รูปเดียวเท่านั้น พอไฟในงานสว่างจ้า เขารีบหมุนตัวกลับเพราะกลัวเธอจะจับได้ หลังจากนั้นจึงปลีกตัวออกจากงานแต่งอันแสนน่าเบื่อมาขลุกอยู่ในไนท์คลับชั้นใต้ดินที่เต็มไปด้วยอาหารตารายล้อมรอบกาย
แต่เขาไม่ได้สนใจอาหารตาเหล่านั้น ยังคาใจในความเป็นอรุณรดาไม่หาย พอคาดเดาอะไรในตัวเธอยากกลับยิ่งอึดอัดทรมานอยากจะเข้าถึงแววตาเย็นชาไร้หัวใจคู่นั้นว่ากำลัง
