Chapter.16 คิดถึง
อาร์มาติโน เคอเวิซ เอลวานอฟ ก้าวเท้าออกจากห้องประชุมในเอลวานอฟทาวเวอร์ ตึกสำนักงานขนาดใหญ่ของครอบครัวหลังจากวางแผนประชุมงานอันแสนตึงเครียดเกือบจะห้าชั่วโมงเต็ม ฉากนอกอันหรูหรากับมาดนักธุรกิจสวมสูทผูกไทก์เป็นเพียงภาพลวงตาฉายทับรอยเลือด ความอำมหิตอันเป็นวิถีของพวกเขา
อย่างเช่นทาริน่า เลขาสาวผู้ฉลาดปราดเปรียวคอยเดินถือแฟ้มงานตามหลังเขามากว่าเจ็ดปีนั้น ฉากลับเธอคือหนึ่งในบรรดาผู้หญิงที่เขาใช้เป็นเครื่องบำบัดใคร่ไม่ต่างกัน
“นี่ค่ะ” หล่อนยื่นเอกสารสำคัญให้ เขาปราดแววตาดุดันน่าเกรงขามไปให้กับแม่เสือสาวผู้เร่าร้อนบนเตียงด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอบใจ” เขาเบนความสนใจไปทางเรฟและปรึกษาหารือกันเรื่องงานต่อ นั่นหมายความว่าคืนนี้เธอไม่ได้ถูกเรียกใช้
กว่าที่ท่านเซอร์เคอริอาห์น จะกล้าวางมือแบบเต็มร้อยปล่อยให้บุตรชายคนเล็กผู้ไม่เอาไหนเป็นตัวแทนรับช่วงต่อจากบิดาจนอยู่ในจุดที่ผู้คนนับหน้า
