อุ้มบุญให้คุณสามี(คนอื่น)

บทที่ 10 ล่วงรู้...ความลับ

หลายวันต่อมา...

กานต์พิชชาตีตัวออกหากจนเห็นได้ชัด หนังสือก็ไม่ต้องติวแล้วเพราะหล่อนจะมุ่งทำอาหารเพื่อไปทำงานเป็นเชฟอย่างที่เขาให้คำแนะนำ แต่ถึงอย่างนั้นคนอย่างแก้วตาก็แซะไม่เลิกเสียที

“หมายความว่าตอนนั้นเจตน์เลือกแก้วใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามน้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้น หลายวันมานี้แก้วตาอารมณ์ดีขึ้น คงเป็นเพราะกานต์พิชชาไม่มาวุ่นวาย และความชัดเจนของสามีหนุ่ม ที่บอกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ชอบหล่อนเลยสักนิด

“มันนานแล้วล่ะ” เจตนัยเลี่ยงที่จะพูดตรง ๆ เพราะตอนนี้กานต์พิชชานั่งอยู่เบาะหลังคนขับ วันนี้ทั้งคู่ต้องมาหาหมอตามนัด แก้วตามาตรวจติดตามการเจริญเติบโตของฟองไข่ ส่วนกานต์พิชชามีตรวจดูเยื่อบุผนังมดลูก ซึ่งต้องมาทุก ๆ สี่ถึงห้าวัน

“นานจนจำไม่ได้เหรอ แล้วเธอจำได้ไหมกานต์” เจ้าของชื่อไม่ตอบ ไม่เข้าใจว่าแก้วตาจะตอกย้ำทำไมกัน มันสนุกนักหรือไงที่ได้เล่นกับความรู้สึกของคนอื่น กานต์พิชชานั่งนิ่งไม่ตอบดังเดิม ความอึดอัดได้ก่อตัวขึ้นภายในรถคันหรูนี้ทันที กระทั่งเครื่องยนต์แล่นมาถึงสถานพยาบาลที่ให้บริการเทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ทางการแพทย์ ซึ่งกิ่งฤทัยเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้

กานต์พิชชาตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่สาว ที่พึ่งทางใจเดียวนั้นทำให้เธออยากโผเข้ากอดแน่น ๆ หลังจากวันนั้นความรู้สึกที่ได้อยู่บ้านของเขามันก็เต็มไปด้วยความระทมทุกข์ จนอยากจะล้มเลิกให้รู้แล้วรู้รอด

พอขึ้นมาถึงห้องตรวจได้เห็นหน้าพี่สาวก็โผเข้ากอดในทันทีอย่างที่อยากทำ...

“อะไรเนี่ย ทำเป็นเด็กไปได้” กิ่งฤทัยพึมพำออกมาเบา ๆ มองเห็นเพื่อนชายที่ทำมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เธอเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเชิงตั้งคำถามกับคนเป็นเพื่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องของเธอ แต่เขาก็แค่เม้มริมฝีปากเบา ๆ ก็เท่านั้น

“คิดถึงน่ะค่ะ”

“หือ แปลก ๆ ไปอยู่ต่างจังหวัดหลายปีไม่เห็นคิดถึงแบบนี้ แต่ทำไมตอนนี้กลับคิดถึง เพิ่งเจอกันไม่กี่วันที่แล้วนี่เอง...หรือจะเป็นเพราะฮอร์โมน”

“คงงั้นมั้งคะ” หญิงสาวเลี่ยงที่จะบอกความจริงว่าเธออึดอัดมากแค่ไหน

“โอเค ถ้างั้นก็เข้าไปอัลตราซาวนด์กันได้เลย” กิ่งฤทัยเปิดประตูให้ เดินนำหน้าทั้งสามเข้าไปในห้องตรวจ เห็นใบหน้าน้องสาวก็ยิ่งรู้สึกผิด ซึ่งทันทีที่ได้เงินหล่อนก็เอาไปไถ่โฉนดออกมาเรียบร้อย

“ใครก่อนดี...คุณแก้วตาก่อนก็แล้วกัน” แก้วตาขึ้นเตียงนอนผู้ป่วย หญิงสาวให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เธอเปล่าอยากมีลูกแต่เพราะมีมรดกหมื่นล้านเป็นเดิมพันต่างหาก

“เราต้องการเก็บไข่ให้ได้แปดถึงสิบห้าใบค่ะ เพราะกระบวนการทำเด็กหลอดแก้วต้องทำอย่างน้อยสามถึงสี่รอบกว่าการตั้งครรภ์จะประสบความสำเร็จ เราก็เลยต้องเก็บไข่หลายใบจะได้ทำการปฏิสนธิในหลอดแก้วพร้อมกันเลยทีเดียว ตอนนี้ไข่ยังเก็บไม่ได้ อาจจะต้องรอก่อนอีกสักอาทิตย์หนึ่ง” ระหว่างที่ทำอัลตราซาวนด์แพทย์สาวก็เอ่ยพูดให้คำแนะนำไปด้วย

“นอนพักผ่อนเพียงพอหรือเปล่าคะ”

“ก็...เพียงพอนะ” แก้วตาตอบ ก่อนจะหันไปมองสามีหนุ่ม กดหัวคิ้วให้อีกฝ่ายพูดอะไรบางอย่างเสียที แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร จนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นเอง

“ฉันอยากได้ลูกผู้ชาย ทำได้หรือเปล่า”

“หือ...อันนี้ตามกฎหมายคงไม่ได้นะ ต้องฝากความหวังไว้กับน้ำเชื้อของเจตน์แล้วล่ะว่าโครโมโซมเพศชายจะแข็งแรงแค่ไหน”

“แล้วเลือกไม่ได้หรือไง ฉันเห็นในอินเทอร์เน็ตมันเลือกได้นี่”

“กฎหมายไทยยังทำไม่ได้ค่ะ ขัดต่อศีลธรรม แต่ถ้าฝ่าฝืนมีโทษหนักนะคะ” แก้วตาคว่ำปากลง ไม่พอใจสามีตัวเองสักเท่าไหร่ที่ไม่กล้าต่อรองทั้ง ๆ ที่จ่ายเงินให้ไม่ใช่น้อย ๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเจตนัยเป็นคนดีเกินกว่าที่จะทำความผิด

“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว ลูกผู้หญิงก็น่ารักดี” เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ถ้าเป็นผู้ชายจะได้สานต่อธุรกิจของครอบครัวเขาได้ อย่างไรเสียเงินเดือนของหมอมันก็ไม่พอใช้จ่าย

“โอเค เดี๋ยวเปลี่ยนให้กานต์ขึ้นมาแทนนะ กานต์มาตรวจดูผนังมดลูกหน่อย” กานต์พิชชาพยักหน้ารับเบา ๆ เธอมีสีหน้านิ่งเรียบ พยายามที่จะปิดหูไม่อยากฟังเรื่องของเขาเลย หญิงสาวขึ้นเตียงให้พี่สาวอัลตราซาวนด์หน้าท้อง

“เนี่ย...กำลังเพิ่มเลย” บนหน้าจอมอนิเตอร์นี้ผนังมดลูกของเธอเพิ่มขึ้น กานต์พิชชารู้สึกว่าตัวเองอ้วนไม่ไชน้อย หลังจากนี้ร่างกายก็คงเปลี่ยนไปมาก อาจจะอ้วนเผละ สูญเสียแคลเซียม สารอาหารให้เด็กในท้อง แม้นว่าจะไม่ใช่ลูกของตัวเองก็ตาม ซึ่งก่อนหน้านี้กานต์พิชชาก็ได้ตรวจโรคทางพันธุกรรมด้วย เธอมีคุณสมบัติตามที่แม่อุ้มบุญพึงมี ยกเว้นเรื่องที่เธอไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน

...ความผิดปกติของกานต์พิชชานั้นเจตนัยรับรู้ สิ่งที่เขากลัวเกิดขึ้นจนได้ เธอยังรักเขาอยู่ หล่อนรู้สึกไม่ดีกับคำพูดเหล่านั้น แต่จะถอยก็คงไม่ทัน...ทุกอย่างดำเนินการ และเกิดขึ้นแล้ว

เวลาต่อมา...

กานต์พิชชาขอคุยกับพี่สาว ทำให้เจตนัยอยู่กับภรรยาสาวสองคน เธอหน้าบูดไม่พอใจเขาเป็นอย่างมาก

“ทำไมถึงไม่ต่อรองเรื่องเพศลูกคะ” กอดอกพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจสุด ๆ

“มันผิดไงครับ ถ้ามีคนรู้ว่าเราทำการอุ้มบุญแล้วสามารถกำหนดเพศลูกได้ ต่อไปคนก็อยากจะใช้การอุ้มบุญ ลักลอบอุ้มบุญก็ได้” เขามองกว้างเสมอ เจตนัยพยายามอธิบายให้ภรรยาสาวเข้าใจ

“แต่เจตน์จ่ายเงินไปห้าล้านเลยนะเจตน์ เจตน์ก็ต้องรู้จักต่อรองบ้าง ยังไงแม่นั่นก็เห็นแก่เงิน ยังไงก็ยอม”

“กิ่งไม่ได้เห็นแก่เงินหรอกแก้ว แต่แก้วนั่นแหละที่อยากได้มรดกตามที่คุณพ่อบอก”

“อึก...” แก้วตาสะอึกเมื่ออีกฝ่ายสวนกลับทันควันแบบนี้ “เจตน์เปลี่ยนไป”

“เปลี่ยนไป? ...เจตน์ไม่ได้เปลี่ยนไปหรอก ส่วนเรื่องมรดกอะไรนั่น คุณพ่อก็ไม่ได้บอกนะว่าต้องเป็นหลานชาย อีกอย่าง...การที่แก้วพูดอย่างนี้มันจะทำให้ลูกเสียความรู้สึก ถ้าเขาเกิดมาแล้วรู้ว่าแม่ของเขาอยากให้เขาเกิดมาเพื่อต่อรองมรดก” ชายหนุ่มร่ายยาว คำพูดของเขาไม่ได้ทำให้แก้วตาฉุกคิดอะไรได้ทั้งสิ้น หญิงสาวกลอกตามองบน

“แต่เจตน์ไม่เข้าใจแก้ว พ่อแม่เจตน์ไม่ชอบแก้ว แก้วก็อยากเอาใจเขาบ้าง เฮ้อ!!” แก้วตาถอนหายใจออกมา แต่พออีกฝ่ายจะเอ่ยพูดอีกครั้งก็รีบตัดบทเสียก่อน

“ไปเข้าห้องน้ำก่อน” ไม่รอให้สามีหนุ่มตอบรับ เจ้าของร่างบางรีบหมุนตัวเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ

ปัง!

ปิดประตูกระแทกแรง ๆ ด้วยความโมโห น้ำเสียงของเขานั้นแข็งกระด้าง แก้วตาอดคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังปันใจให้กานต์พิชชา แม้นจะพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ แต่แววตาที่สามีหนุ่มใช้มองกานต์พิชชานั้นกลับทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ

เวลาผ่านไปสักพัก นั่งสงบสติอารมณ์ได้ครู่หนึ่งก็มีเสียงของใครบางคนดังขึ้น

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนได้นานแค่ไหนค่ะ” เสียงเล็กนี้คุ้นหู แก้วตาตัวแข็งทื่อทันที

“อีกอย่างถ้าตั้งท้องมาแล้ว...ร่างกายจะเป็นยังไงคะ” เป็นเสียงของกานต์พิชชาที่กำลังพูดอยู่กับใครบางคน ทั้งคู่กำลังเดินเข้ามาในห้องน้ำด้วยกัน ซึ่งห้องน้ำแห่งนี้ก็ใหญ่มากทำให้ทั้งสองคนนั้นไม่ได้สังเกตว่ามีคนอยู่ข้างใน

“ก็คงมีผลข้างเคียงหลายอย่าง” ทำไมกานต์พิชชาถามอย่างกับไม่เคยมีลูกมาก่อน แก้วตาฉงนในใจ ทำไมถึงถามราวกับว่าไม่เคยตั้งท้อง ไม่รู้ว่าร่างกายจะเปลี่ยนอย่างไร ทั้ง ๆ ที่เคยมีสามีและลูกมาแล้ว ทว่า

“ฉันกลัวจัง ท้องต้องแตกลายแน่ ๆ ท้องแรกด้วยสิ” น้ำเสียงรำพึงรำพันนี้ทำให้แก้วตาเบิกตาโพลง หรือว่ากานต์พิชชาจะโกหก เธอไม่เคยมีลูกมาก่อนอย่างนั้นหรือ

“อย่าพูดอย่างนี้สิ พี่ขอโทษนะที่ปล่อยให้เราต้องทำอะไรแบบนี้จนร่างกายพัง แต่เพื่อบ้านของเรา พี่ไปไถ่บ้านมาแล้วล่ะ...” เสียงของแพทย์สาวก็ยิ่งยืนยันในสิ่งที่คิด แก้วตาเหยียดยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินอย่างนั้น...สองพี่น้องคู่นี้ทำผิดกฎหมาย สามีของเธอไม่ยอมแน่ ๆ