แก้วตาพยายามใจเย็นให้ได้มากที่สุด รับรู้ผลกรรมที่ตัวได้ก่อขึ้นนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ รับรู้ว่าไม่มีวันที่จะหนีชู้รักคนนี้ได้ ถ้าไม่ตายจากกันไป
“ฉันอยู่ด้วยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันขอ...อึก ขอไปเอาคืนอีผู้หญิงคนนั้นก่อน” หลังจากอีกฝ่ายปล่อยมือออกจากคอของเธอ แก้วตาก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง พลางลูบคอตัวเองปอย ๆ เธอเคียดแค้นกานต์พิชชาเป็นอย่างมาก เพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียวที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป
“หึ ก็ได้...แต่ถ้าเธออยากให้ฉันช่วยก็บอกได้ จะได้ย้ายมาอยู่กับฉันสักที” พุฒิพงศ์ไหวไหล่เบา ๆ คบหาเป็นชู้รักกับเธอคนนี้มานาน แน่นอนว่าเขาผูกพันด้วย
“จริงเหรอ” แก้วตาหรี่ตาอย่างคนจับผิด อีกฝ่ายเชื่อใจได้ยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
“อือ” แม้นพุฒิพงศ์จะเสนอตัวช่วย แต่เธอก็ไม่ได้คิดอยากให้เขาช่วยอะไร หญิงสาวรู้ดีว่าอะไรคือจุดอ่อนของเจตนัย สามีของเธอนั้นเขาเป็นอย่างไรเธอรู้ดีที่สุด ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้ก
