บทที่ 7

816 Words

เมื่อตั้งใจว่าจะเติมเต็มความสุขกระสันให้ร่างบางจนสำลัก คุณลุงก็ทำตามความตั้งใจกระทั่งเกือบฟ้าสว่าง ที่ยอมยุติเพลงรักที่บรรเลงอย่างร้อนแรงลงได้นั้น ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเขาหมดกำลังหรืออะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะเขาเห็นว่าเจ้าขาเริ่มสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วมากกว่า เขาถึงยอมปล่อยให้เธอได้นอนพัก ขณะที่เขาก็โอบกอดกายเธอไว้ในอ้อมแขนมั่นราวกับว่าร่างนี้เป็นของรักของหวงของเขา กว่าจะรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตอนบ่ายของวัน เจ้าขาเมื่อยขบไปทั้งตัว พร้อมกับรู้สึกเจ็บแปลบน้อยๆ ที่ระหว่างขา เธอส่งเสียงร้อง โอดโอยแผ่วเบา แต่แล้วก็ต้องชะงักปากเมื่อตระหนักขึ้นมาได้ว่าวันนี้เธอไม่ได้ตื่นนอนมาคนเดียวบนเตียงอย่างเคย แต่ยังมีใครอีกคนที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ เธออีกคน ใครคนนั้นก็คือคุณลุง... หญิงสาวหวนคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วก็รู้สึกเหลือเชื่อขึ้นมา เธอไม่เพียงเสียความบริสุทธิ์ให้กับคุณลุง เธอยังมีความสัมพ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD