เหมารักหนุ่มฮอต

ตอนที่ 9 ข้อแลกเปลี่ยน

‘หน้าคอนโดแกมใส’

“ขอบคุณนะคะพี่เขต แก้มใสขอตัวก่อนนะคะ ป่านนี้เพื่อนๆคงจะรอนานแล้วค่ะ” ทันทีที่รถหรูแล่นมาจอดเทียบที่หน้าคอนโดของตัวเองแล้ว แก้มใสก็รีบหันใบหน้าสวยไปเอ่ยปากขอบคุณหนุ่มหล่ออรุ่นพี่ที่อาสามาส่งเธอถึงหน้าคอนโดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน โดยไม่เอ่ยปากเชิญเขตแดนขึ้นไปข้างบนเลย

“ครับ รีบขึ้นไปเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะไปธุระเหมือนกัน” สิ้นสุดคำขอบคุณของแก้มใส เขตแดนพยักหน้าเชิงเข้าใจ ความจริงเขาอยากจะถามเธอมากนะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงได้ดูรีบและตื่นตระหนกเหมือนนกที่กำลังจะหัดบินแบบนี้ แต่ทว่าเขาก็ได้แต่ถามเธออยู่ในใจ เพราะเขาไม่อยากไม่เซ้าซี้อะไรให้มาก อีกอย่างเขาและเธอยังต้องเจอกันบ่อยๆ อยู่แล้ว เก็บไว้ในใจแล้วค่อยถามจะดีกว่า

“ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”

พูดจบแก้มใสก็รีบเปิดประตู แล้ววิ่งไปขึ้นลิฟต์ทันที ส่วนทางด้านเขตแดนที่เห็นแก้มใสวิ่งหายไปจนลับสายตาแล้ว เขาก็ขับรถกลับบ้านของตัวเอง ใช่ ธุระที่ว่ามันก็เป็นแค่เพียงธุระปลอมๆของเขา

“มาแล้วๆ” เสียงหวานของแก้มใสเอ่ยขึ้นเสียงดัง เมื่อเธอเห็นเพื่อนๆของเธอกำลังยืนรออยู่ที่หน้าห้องของเธอด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียดอยู่ไม่น้อย

“เปิดห้องเร็วๆเลยยัยแก้มใส เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ทันทีที่แก้มใสวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า เดซี่ก็เอ่ยปากสั่งด้วยน้ำเสียงกดต่ำทันที

แน่นอนว่าทันทีที่แก้มใสได้ยินน้ำเสียงของเพื่อนสาวแล้ว เธอก็ไม่กล้าที่จะหืออือ และรีบเปิดกระเป๋าเพื่อหาคีการ์ดมาเปิดห้องทันที เมื่อแก้มใสเปิดประตูห้องแล้ว ทั้ง 3 คนก็พากันรีบเดินเข้ามาภายในห้องพร้อมกับปิดประตูให้สนิท ก่อนจะพากันเดินไปนั่งที่โซฟา

“เล่ามา” ทันทีที่ก้นงอนของทั้ง 3 คนแนบไปกับโซฟา เดซี่ก็รีบหันหน้าเข้าหาแก้มใสแล้วถามเพื่อนสาวออกไปสั้นๆ แต่ได้ใจความ

“เอ่อ...” ยอมรับเลยว่าตอนนี้แก้มใสเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ถูกเลยที่ถูกเค้นเอาคำตอบแบบนี้

“ผู้หญิงที่อยู่ในรูปนั้นคือแกจริงๆ ใช่ไหม ห้ามโกหก เพราะฉันจำผ้าปูที่นอนกับผ้าห่มแกได้ นี่ไงเหมือนเป๊ะๆ” ณิชาเอ่ยแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงคาดโทษ นิ้วเรียวของเธอพลางชี้ไปที่เตียงที่มีผ้าปูเตียงและผ้าห่มที่เหมือนกันกับในภาพที่เสือโพสต์

“อื้อ ใช่ ฉันเอง” เมื่อแก้มใสยอมจำนนต่อหลักฐาน เธอก็พยักหน้างึกๆ และรับสารภาพเบาๆ ตอนนี้เธอเอาแต่นั่งก้มหน้า เพราะเธอกลัว แต่อาย จนไม่กล้าจะสู้หน้าเพื่อนๆเลยตอนนี้

“นี่ยัยแก้มใส แกไม่ต้องหลบหน้าเลยนะ อะไร ยังไง เล่ามาให้หมด พวกฉันจะได้ช่วยแกแก้ไขปัญหาที่กำลังเกิดอยู่ในตอนนี้ได้” เดซี่ไม่เพียงแค่พูด เธอยื่นมือไปจับที่ปลายคางเรียวของเพื่อนสาว แล้วนำพาใบหน้าสวยของเพื่อนสาวให้เงยขึ้นมาสบตากับตัวเอง ใช่ ทุกครั้งที่แก้มใสมีความผิด หรือแอบทำอะไรที่ได้บอกเพื่อนๆ เธอก็มักจะนั่งก้มหน้าและหลบสายตาของเพื่อนๆแบบนี้ ซึ่งมันก็สังเกตได้ง่ายมากเลยล่ะ

“เอ่อ เรื่องมันมีอยู่ว่า พวกแกจำคืนที่พวกแกชวนฉันผับ 7 Days ได้ไหม” ในระหว่างที่แก้มใสกำลังจะเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นล่าสุดให้เพื่อนๆทั้งสองคนฟัง จู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นได้ เธอจึงถามเพื่อนๆออกไปเหมือนหยั่งเชิง

“จำได้สิ วันนั้นพวกฉันยังรู้สึกผิดอยู่เลยที่ไม่พาแกไปห้องน้ำจนเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นกับกับแก ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับภาพนี้เหรอ” ทันททีที่ได้ยินคำถามของแก้มใส ณิชากับเดซี่ก็พยักหน้าตอบพร้อมกัน ทำไมพวกเธอจะจำคืนวันนั้นไม่ได้ จากวันนั้นจนวันนี้พวกเธอยังรู้สึกผิดไม่หายเลย

“คือ เอ่อ คนที่อยู่ในห้องนั้นคนที่พวกแกบอกให้ฉันไปส่องไอจีน่ะสิ…”

ในเมื่อเพื่อนๆจำเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นได้ แก้มใสก็ไม่รอช้าที่จะพูดความจริงออกมา ตอนแรกเธอก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่ากลุ่มชายหนุ่มในมุมมืดจะเป็นพวกเขา แต่ทว่าหลังจากที่เธอได้ลองหาข้อมูลดูแล้วทุกอย่างมันก็เริ่มชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆว่าพวกเขาทั้ง 7 คนไม่ได้เป็นแค่ลูกค้าที่มาเที่ยว มาเสพสุข แต่พวกเขาทั้ง 7 คนเป็นถึงเจ้าของผับ ที่เธอนั้นก็ไม่เคยรู้มาก่อน และถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธ แต่ความจริงมันก็คือความจริง ไม่ว่าจะน้ำเสียง หรือกลิ่นอายของแต่ละคนเธอก็จำได้เช่นกัน

“ห๊ะ!!! คนพวกนั้นคือหนุ่มฮอตทั้ง 7 งั้นเหรอ” ทันทีที่แก้มใสพูดจบ เดซี่กับณิชาก็ถึงกับพากันร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ จะเรียกวาสนาหรือเรียกว่าอะไรดีเนี่ย

“อื้อ พวกเขานั่นแหละ ฉันแน่ใจ” จะไมแน่ใจได่ยังไง ก็พวกนั้นยังจำเธอได้เลย ดีแค่ไหนแล้วไม่จำสีกางเกงในเธอได้ด้วย

“แล้วพวกเขาเข้ามาในห้องของแกได้ยังไง แล้วทำไมแกถึงมีสภาพแบบนั้น คงไม่ใช่เพราะว่า....” ณิชาถามออกมาอย่างคนมีสติกว่าเดซี่ที่ตกใจแทบช็อกไปแล้วในตอนนี้

“ไม่ใช่ๆ ฉันไม่ได้โดนแบบที่พวกแกคิด ทุกอย่างมันก็แค่การจัดฉาก” แก้มใสรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนๆทั้งสองคน

“จัดฉากยังไง แล้วพวกนั้นเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง เล่ามาให้หมด” เดซี่ถามอย่างร้อนใจ

“คือ เมื่อวานหลังจากแยกกับพวกแก ฉันก็ขึ้นมานอนอ่านหนังสือแล้วเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะทุ่มแล้ว และตอนนั้นฉันก็หิวมาก ฉันเลยรีบไปเปิดตู้เย็นเพราะนึกว่าจะมีอาหารกล่อง แต่ก็ไม่มีสงสัยพวกแกสองคนคงกินหมดตั้งแต่วันนั้นแล้ว คนโมโหหิวมันไม่เคยรอให้อาหารวิ่งมาหาเองหรอกนะ ฉันก็เลยรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปซื้อก๋วยเตี๋ยวร้านประจำที่พวกเราไปกินบ่อยๆแล้วฉันก็บังเอิญไปเจอกับพวกเขาที่นั่น...” แก้มใสพูดไปก็กลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากเย็น

“แล้วยังไงต่อ” ตอนนี้เดซี่รับบทเป็นนักข่าวที่กำลังหาข้อมูลกับเหล่าคนดังหรือเหล่าดาราอย่างไงอย่างงั้นเลย

“พวกเขาเห็นว่ามันดึกแล้วน่ะ อีกอย่างคืนนั้นฉันก็ใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อครอปไป พวกเขาเลยอาสาเดินมาส่ง และในตอนที่พวกเขากำลังเดินมาส่งฉันฝนก็ตกพอดี ตอนนั้นไม่ว่าฉันหรือพวกเขาต่างก็พากันเปียกหมด พวกเขาเลยขอขึ้นมาล้างเนื้อล้างตัวบนห้องฉันและรอให้ฝนหยุดตกแล้วจะกลับ” แก้มใสพยายามเล่ายังไงก็ได้ให้ไม่ให้มีพิรุธหลุดออกมามากที่สุด เพราะตอนนี้ถึงช่วงที่เธอไม่อยากจะเล่าแล้ว

“แล้วทำไมถึงมีรูปแกอย่างนั้น พวกนั้นทำอะไรแกหรือเปล่า” ณิชาถามขึ้นอีกครั้ง และมองหน้าเพื่อนสาวอย่างหาคำตอบ

“คือ ในระหว่างที่รอ ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกเขาเลย ฉันรีบไปอาบน้ำรีบกินยาเพราะกลัวว่าจะป่วย สงสัยฉันคงหลับเพราะฤทธิ์ยา พวกนั้นเลยแกล้งฉันมั้งที่ฉันแอบหลับก่อน ทั้งๆที่ฉันควรมานั่งรับแขกก่อน…” แก้มใสพยายามเล่า โดยที่เธอนั้นไม่กล้าแม้แต่จะหันไปสบสายตากับเพื่อนๆ ที่ไม่เล่าความจริงออกไปก็เพราะว่าเธอไม่อยากให้เพื่อนๆกังวลแถมเธอเองก็รู้สึกอายด้วยที่จะเล่าฉากที่ติดตราตรึงอยู่ในใจ

“อื้ม เรื่องมันเป็นอย่างงี้เองเหรอ”

เดซี่มองหน้าแก้มใสแล้วพยักหน้าเหมือนกับว่าเธอนั้นเชื่อกับสิ่งที่เพื่อนสาวเพิ่งเล่า ทั้งๆที่ภายในใจของเธอนั้นไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย เพราะกิตติศัพท์ของเหล่าบรรดาหนุ่มฮอตทั้ง 7 คนนั้น เลื่องลือไปว่าเป็นเสือผู้หญิงมาก ไม่มีทางที่จะปล่อยเหยื่อให้ลอยนวลง่ายๆแบบนี้หรอก

“เห้อ ฉันควรทำยังไงดีพวกเขาถึงจะยอมลบภาพฉัน ฉันกลัวคนอื่นรู้ว่าเป็นฉัน” แก้มใสคลี่ยิ้มออกมา เมื่อเธอคิดว่าเพื่อนทั้งสองคนเชื่อเธอสนิทใจ ก่อนที่เธอจะเอ่ยขอความเห็นจากเพื่อนๆอย่างหมดหนทาง

“ก็ต้องถามไปตรงๆ” ณิชาตอบกลับมา

“คุย คุยกับใคร” เมื่อได้คำตอบจากเพื่อนสาว แก้มใสก็เอียงคอถามอย่างไม่เข้าใจ ให้ไปคุยในไอจีเหรอ ไม่เอาหรอกนะ แบบนั้นคนจะต้องรู้แน่ๆ

“ก็ใครเป็นโพสต์ แกก็ไปคุยกับคนนั้นแหละ” คราวนี้เป็นเสียงของเดซี่ที่ตอบกลับมาและส่ายหัวให้กับความซื่อของแก้มใส

แน่นอนว่าคำตอบของเพื่อนๆทั้งสองคนนั้นก็ทำให้แก้มใสตัดสินใจกดเข้าไอจีอีกครั้งและดูว่าต้นโพสต์มาจากใคร เมื่อเห็นต้นโพสต์แล้ว แก้มใสก็กดเข้าไปที่กล่องข้อความแล้วกดต่อสายหาเสือทันที เธอโทรหาเขาโดยไม่กลัวอะไรเลยสักนิด และไม่สนด้วยว่าเขาจะมองเธอยังไง

‘ฝั่งหนุ่มๆ’

กรี๊งๆ

ในระหว่างที่เสือกับเพื่อนๆกำลังนั่งจิบเบียร์กันอยู่นั้น จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของเสือก็ดังขึ้นมาเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนที่เขาจะเคร้นหัวเราะออกมาเบาๆ

“หึ….”

“หัวเราะอะไรของมึงว่ะ” เมื่อเห็นเพื่อนนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว นายที่นอนเล่นเกมอยู่ข้างๆก็เอ่ยปากถามทันที

“มึงดูนี่ว่าใครโทรมา” เสือพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือไปให้เพื่อนๆ

“แก้มใสเหรอว่ะ ทำไมมึงไม่รีบรับ” เมื่อเห็นชื่อของปลายสายแล้ว ลีโอก็รีบวางแก้วเบียร์ลง แล้วหันมาสนใจกับหนูน้อยที่เพิ่งจะติดกับพวกเขาทันที

“นั่นดิ รีบรับดิวะ” ไลอ้อนเองก็คะยั้นคะยอให้เพื่อนรับสาย เพราะวันนี้พวกเขาก็รอเวลานี้มาแทบทั้งวันแล้ว

“ของอย่างนี้ มันต้องดึงเวลาหน่อยโว้ย เพื่อความเร้าใจของอีกฝั่ง” สิงห์เอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ เขาเข้าใจนะว่าทำไมเสือถึงไม่ยอมรับสายสักที จะต้อนเหยื่อทั้งทีก็ต้องต้อนให้มันน่าตื่นเต้นหน่อยสิว่าไหม

“ว่าไง แก้มใส” สิ้นสุดคำพูดของสิงห์ เสือก็ยกนิ้วโป้งให้เพื่อนอย่างชอบใจ ก่อนที่เขาจะกดรับสายในเวลาต่อมา

‘พวกนายทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไร ลบรูปเดี๋ยวนี้นะ!!!’ แก้มใสส่งเสียงแว็ดมาอย่างโมโห แต่ทว่าหนุ่มๆทั้ง 7 คนกลับไม่รู้สึกกลัวเลย เพราะน้ำเสียงของเธอมันเหมือนเสียงแมวน้อยกำลังขู่เสืออย่างพวกเขามากกว่า

“ลบก็ได้ แต่พวกฉันมีข้อแลกเปลี่ยน” เรนเอ่ยขึ้น หลังจากที่เขานั่งเงียบอยู่นาน

‘ข้อแลกเปลี่ยนอะไรเสียงหวานเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวง

“พวกฉันไม่ชอบคุยทางโทรศัพท์น่ะ ชอบแบบตัวต่อตัว หน้าต่อหน้ามีอะไรก็มาคุยกันต่อหน้าดีกว่า” ไนท์มองหน้าเพื่อนๆ แล้วพูดยื่นข้อเสนอนี้ผ่านสาย

‘ได้ ที่ไหน ที่มหาวิทยาลัยไหม’ ส่วนแก้มใส เธอก็มองหน้าเพื่อนๆ เพื่อขอความเห็นก่อนเหมือนกัน ก่อนที่เธอจะตอบกลับไป

“ไม่ เธอจะต้องมาเจอพวกเราที่ผับ 7 Days ชั้นสองห้องเดิม เวลา 2 ทุ่ม” ไลอ้อนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

‘ไม่มีทาง เราจะไม่กลับไปที่นั่นอีกเด็ดขาด’ แก้มใสก็ปฏิเสธกลับมาอย่างรวดเร็วเหมือนกัน เธอจะไม่กลับไปที่นั่นอีกแน่นอน

“ก็ตามใจนะ เมื่อคืนพวกฉันถ่ายเอาไว้หลายภาพเลย ภาพนั่นน่ะเด็กๆ ถ้าเธอไม่ยอมมา พวกฉันอาจจะอัพภาพเด็ดๆที่เห็นหน้าเธอเต็มๆก็ได้ เดี๋ยวจะส่งภาพตัวอย่างไปให้นะ” พูดจบเสือก็ส่งภาพถ่ายที่เขากับเพื่อนๆนั้นกำลังสร้างรอยดูดเอาไว้ตามเนื้อตามตัวของเธอ ให้เธอดู

‘………’

“ไง สวยไหม มีอีกเยอะนะ” เมื่อเห็นปลายสายเอาแต่เงียบ เสือก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทะเล้น จะว่าเขาขู่ก็ได้นะ หึ

‘พวกนายอย่าทำอะไรบ้าๆนะ’ ทันทีที่เสือพูดจบ แก้มใสก็รีบเอ่ยขึ้นทันที

“ไม่รู้สิ บางทีมันก็มือลั่น ใช่ไหมพวกเรา”

‘โอเคๆ เราจะไปหาพวกนายที่ผับ 7 Days แต่เราขอพาเพื่อนๆไปด้วย’ แก้มใสรีบตอบรับทันทีแล้วเสนอข้อต่อรองกลับไปอย่างไม่ยอมเสียเปรียบเช่นกัน

“ไม่มีปัญหา เจอกัน”

พวกแกมันมีดีแค่หล่อรวย นิสัยเอี๊ยนะ!!