ตอนที่ 8 รูปถ่าย

2541 Words

‘เช้าวันต่อมา’ ‘เพนต์เฮาส์ของเสือ’ หลังจากที่ออกมาจากคอนโดของแก้มใสในช่วงเวลาตี 4 ครึ่ง ทั้ง 7 คนก็พากันมาค้างที่เพนต์เฮาส์ของเสือ เพราะว่าเพนต์เฮาส์ของเสือนั้นอยู่ใกล้สุดแล้ว เมื่อเดินทางมาถึงเพนต์เฮาส์ของเสือ ทั้ง 7 คนก็ต่างพากันทิ้งตัวลงไปกับเตียงนุ่มอย่างหมดเรี่ยวแรง แถมตลอดเวลาที่พวกเขาอยู่ที่คอนโดของแก้มใส พวกเขาก็ไม่ได้งีบเลยแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกว่าพวกเขาจะเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปดึกแล้ว ถึงแม้จะนอนน้อยแต่ทว่าเสือก็รู้สึกตัวก่อนเพื่อน ทันทีที่ที่ลืมตาตื่นขึ้นมามือหนาก็รีบควานหาโทรศัพท์มือถือทันที เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เขาก็รีบหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนั่งเล่นที่ห้องรับแขกด้วยความเคยชิน เขาเปิดดูภาพถ่ายที่เขากับเพื่อนๆได้พากันถ่ายเก็บเอาไว้เมื่อคืนด้วยรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ เขานั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า บางครั้งเขาก็หัวเราะ ทำเอานายที่เพิ่งตื่นและเพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนนั้นถึงกับต้องเอ่ยปากถามเขาด้วยความสงสัย ว่าเพื่อนของเขายิ้มและมีความสุขกับอะไรอยู่ “มึงดูอะไรวะ ดูไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าฉิบหาย”นายถามพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆเสือ “หึ เมื่อคืนพวกเราพลาดไม่ได้มีเล่นสนุกกับหนูน้อย เพราะเธอเอาแต่ปฏิเสธพวกเรา แต่กูมีวิธีที่จะทำให้หนูน้อยตัวนั้นวิ่งมาหาพวกเราเองแล้วน่ะสิ”สิ้นสุดคำถามของนาย เสือก็เอ่ยตอบ ทั้งๆที่สายตาคมของเขาเอาแต่จ้องมองภาพถ่ายที่มีร่างบอบบางของใครบางคนกำลังนอนหลับอยู่อย่างขี้เซา “วิธีไหนของมึงวะ”นายเกาหัวและถามอีกครั้ง “มึงดูนี่”พูดจบเสือก็ส่งโทรศัพท์มือถือให้เพื่อน ซึ่งทางด้านนายก็ยื่นมือหนารับโทรศัพท์มือถือจากเพื่อนมาอย่างว่าง่าย ก่อนที่แววตาแสนชั่วร้ายจะปรากฏออกมา “พวกมึงดูอะไรกันวะ แต่เท่าที่ดูจากสายตาของพวกมึงแล้วไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเลยนะ”เสียงของลีโอเอ่ยขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกมาด้วยสภาพเกาหัวหงิกๆ “กูว่าจะอับไอจีสักหน่อย”เสือดึงโทรศัพท์มือถือในมือของนายกลับมา แล้วกดเข้าไปในแอปพลิเคชันดังกล่าว “เอาจริงดิ แท็กกูด้วยนะ”นายที่เหมือนจะห้าม แต่กลับบอกให้เพื่อนแท็กซะงั้น “เอ่อ กูจะแท็กทุกคนเลย เรื่องนี้ต้องขยาย”พูดจบเสือก็นั่งไขว่ห้าง แล้วนั่งพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างตั้งใจ จนกระทั่ง… ติ๊ง!! เสียงการแจ้งเตือนทางโลกโซเชียลของทั้ง 6 คนดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน แน่นอนว่าทันทีที่มีการแจ้งเตือน ลีโอก็รีบล้วงหยิบเอาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูทันที เช่นเดียวกันกับไนท์ เรน ไลอ้อน สิงห์ ที่เพิ่งพากันลืมตาตื่น เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้เอง “ใครโพสต์อะไรวะ”ไลอ้อนเอ่ยถามขึ้นมาลอยๆ เมื่อเขาได้ยินเสียงการแจ้งเตือน “กูเอง”เสือตอบเพื่อนๆพร้อมกับยักคิ้วแบบกวนๆ “เชี่ย คิดได้ไงวะเก่งมาก เลวมาก”ไนท์เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดูตกใจ เมื่อเห็นภาพถ่ายที่เสือแท็กเขา แต่ทว่าสีหน้าของเขานั้นช่างขัดกับน้ำเสียงไปโดยสิ้นเชิง “แล้วมันดีไหมล่ะ” “ดี….” สิ้นสุดคำถามของเสือ เพื่อนๆทั้ง 6 คนก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมกันอย่างเห็นด้วยทันที ถึงจะดูใจร้ายใจดำไปหน่อย แต่ทว่ามันก็เป็นวิธีที่ดี และเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้แก้มใสเข้าหาพวกเขาเอง โดยที่พวกเขาไม่ต้องออกแรงอะไรเลย แต่พวกเขาก็ไม่ได้ใจร้ายถึงขั้นที่จะลงภาพแบบเปิดหน้าหรอกนะ พวกเขาก็แค่ลงภาพพอให้เจ้าตัวรู้เฉยๆว่าคนที่กำลังนอนร่วมเฟรมเดียวกันกับพวกเขานั้นคือเธอ สิ้นสุดความคิด ทั้ง 7 คนก็พากันนั่งดูภาพถ่ายหมิ่นเหม่ของแก้มใสที่กำลังนอนขี้เซาอยู่บนเตียง ตามเนื้อตามตัวของเธอต่างก็มีร่องรอยดูดที่พวกเขานั้นฝากเอาไว้ก่อนกลับ แน่นอนว่าทันทีที่เสืออัพรูปลงไอจี คอมเมนต์ของเหล่าบรรดาแฟนคลับของพวกเขาก็เด้งขึ้นมามากมาย ปกติพวกเขาโพสต์อะไรคอมเมนต์ก็ถล่มทลายอยู่แล้ว แต่ทว่าครั้งนี้ต่างออกไป (โพสต์รูป) ❤️ 80,259 likes Tiger : หนูน้อยขี้เซา ?❤️ Hotgirl : ใครเหรอคะ พี่นาย แฟนเหรอ Manow : ไม่จริงใช่มั้ยคะ เดือนที่แล้วพี่เสือยังไปกินข้าวกับมะนาวอยู่เลย Lovelygirl : ใครคือผู้หญิงคนนั้นค่ะ Sexyme : พี่ๆมีแฟนแล้วเหรอ รับไม่ได้ ‘ฝั่งแก้มใส’ หลังจากที่หลับไปกลางอากาศ แก้มใสก็มารู้สึกตัวในช่วงบ่ายของอีกวัน ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา เธอก็รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วรีบขยับไปพักพิงที่หัวเตียงอย่างหวาดระแวง ใช่ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันไม่ใช่ความฝัน มันคือความจริง เมื่อตระหนักได้แล้วแก้มใสก็ค่อยๆช้อนสายตามองดูไปรอบๆห้อง แต่ทว่าภายในห้องของเธอกลับว่างเปล่า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆอยู่เข้าที่เข้าทางเช่นเคย เมื่อสำรวจภายในห้องจนโล่งอกแล้ว สถานีต่อไปก็คือร่างกายของเธอ เธอรีบก้าวเท้าลงจากเตียงนุ่ม แล้วรีบวิ่งไปยืนอยู่ที่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนให้เห็นร่างบอบบางของเธอหมดแทบทุกส่วน ทันทีที่ดวงตาคู่สวยได้มองสำรวจร่างกายของตัวเอง เธอก็ถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อเห็นรอยดูดที่อยู่ตามลำคอ ไล่ลงมาจนถึงเนินอกอวบอิ่ม ซึ่งรอยดังกล่าวนั้นก็มีทั้งหมด 7 รอย นี่พวกเขาทำไว้ครบหมดทุกคนเลยหรือไงกันนะ “ดีจังที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พวกนั้นเล่นแรงไปแล้ว คราวหลังต้องรักษาระยะห่างแล้วสินะ”แก้มใสพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่เธอจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัว เธอก็ใช้เวลาอาบน้ำไปนานนับหนึ่งชั่วโมงกว่าที่เธอจะอาบน้ำเสร็จ และเมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็เดินออกมาแต่งตัวตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็เพราะว่าเธอต้องมาเสียเวลากับการนั่งปกปิดร่องรอยที่หนุ่มฮอตทั้ง 7 คนได้ฝากเอาไว้ เรียกได้ว่าวันนี้เธอใช้เวลากับการแต่งตัวไปนานพอสมควรเลย “เฮ้อ กว่าจะเสร็จ เอ๊ะ วันนี้ไม่มีสอบไม่มีติว กลับบ้านไปหาแม่ดีกว่า”เมื่อปกปิดร่องรอยดูดเสร็จ แก้มใสก็ถึงกับนั่งปาดเหงื่อ แต่พอนึกถึงหน้าของผู้เป็นแม่แล้ว เธอก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าสัมภาระ แล้วเดินออกไปจากห้องพักทันที เรียกได้คิดได้ก็ไปเลย เธอใช้เวลาในการเดินทางกลับบ้านไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ เพราะบ้านของเธอก็อยู่ในกรุงเทพ แต่อยู่คนละมุมเมืองกับมหาวิทยาลัย และต้องนั่งรถไฟฟ้าหลายต่อ เธอจึงออกมาพักที่คอนโดใกล้ๆมหาวิทยาลัยเพื่อความสะดวกยังไงล่ะ 'บ้านตระกูลชัยอนันต์' “สวัสดีค่ะแม่”เสียงหวานเอ่ยขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ด้วยความคิดถึง “อ้าว ไปไงมาไง แม่นึกว่าอาทิตย์นี้ลูกจะไม่กลับบ้านแล้ว”นิราเอ่ยถามลูกสาวด้วยความตกใจ ที่จู่ๆลูกสาวสุดที่รักกลับมาบ้าน ทั้งๆที่วันนี้ไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ “หยุดค่ะแม่ ช่วงนี้เป็นช่วงสอบ จะไปเฉพาะวันที่มีสอบ พอดีวันนี้ยัยณิชากับยัยเดซี่กลับบ้านกันน่ะค่ะ แก้มใสคิดถึงแม่คิดถึงพ่อและคิดถึงอาหารฝีมือแม่ แก้มใสเลยกลับบ้านเร็วค่ะ”แก้มใสพูดด้วยสีหน้าท่าทางออดอ้อน ถึงเธอจะเรียนอยู่ปี 4 แล้ว แต่ทว่าความออดอ้อนพ่อกับแม่ของเธอก็ไม่ได้ต่างจากเด็ก 5 ขวบเลย “ปากหวาน งั้นมื้อเย็นแม่จะจัดชุดใหญ่ให้นะจ๊ะ” “ขอบคุณนะคะ งั้นแก้มใสขอไปดูดอกไม้ที่สวนหน้าบ้านนะคะ ไม่ได้มานานแล้ว จะไปรดน้ำสักหน่อย”แก้มใสพูดพร้อมกับชี้นิ้วเรียวไปที่สวนดอกไม้หน้าบ้าน ใช่ ที่บ้านของเธอมีสวนกุหลาบและเรือนกล้วยไม้ที่พ่อเธอโปรดปรานมาก “จ้ะ เดี๋ยวแม่ไปเตรียมอาหารรอนะ”พูดจบนิราก็วางหนังสือที่ถืออยู่ในมือ แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว เพื่อเตรียมเครื่องครัวให้พร้อมสำหรับอาหารมื้อเย็นสุดแสนจะพิเศษทันที ส่วนแก้มใสที่เห็นผู้เป็นแม่เดินหายเข้าไปในครัวแล้ว เธอก็รีบเดินไปที่สวนดอกไม้ทันที ไม่ได้กลับมานาน ดอกไม้ที่เธอเคยปลูกเอาไว้นั้นก็เริ่มผลิบานอย่างสวยงามแล้ว “น้องแก้มใส กลับมาบ้านเหรอครับ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”ในระหว่างที่แก้มใสกำลังยืนรดน้ำดอกไม้อย่างสบายใจอยู่นั้น จู่ๆเสียงทุ้มของใครบางคนก็เอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง “อ้าว พี่เขต สวัสดีค่ะ พอดีแก้มใสกลับมาขอข้าวแม่กินนะคะ”ทันทีที่เห็นหน้า แก้มใสก็รีบวางสายยางลงแล้วยกมือเรียวขึ้นไหว้ชายหนุ่มอย่างมีมารยาท ซึ่งชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอนั้นก็คือเขตแดน เขาเป็นเพื่อนบ้านที่เล่นกับเธอมาตั้งแต่เด็กๆ แถมเขายังเป็นหนุ่มหล่อที่มีดีกรีเป็นถึงนักเรียนนอก ที่ตอนนี้เรียนจบแล้ว และมาเปิดบริษัทอยู่มี่เมืองไทยแล้ว “งั้นเหรอ สบายดีไหม เรียนใกล้จบแล้วสิ มาสมัครงานกับพี่ได้นะ ฮ่าๆ”เขตแดนชวนคุยอย่างอารมณ์ดี จริงๆวันนี้เขาตั้งใจจะเอาของฝากมาให้นิราแม่ของแก้มใสเฉยๆนะ แต่ก็ไม่คิดเลยจะเจอสาวน้อยขี้เซาที่เขานั้นก็สนิทกับเธอมาตั้งแต่เด็กๆ โตมาก็สวยใช่เล่นเลย “สบายดีค่ะ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงสอบ ถ้าสอบเสร็จอีกไม่นานก็เรียนจบแล้วค่ะ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะบอส คิกคิกคิก”ส่วนแก้มใสเองก็ตอบกลับไปอย่างอารมณ์ไม่ต่างกัน หลังจากที่เริ่มได้พูดคุยนิดคุยหน่อย หลังจากนั้นทั้งสองก็คุยกันจนเพลิน จนกระทั่ง…. กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของแก้มใสดังขึ้นมาขัดจังหวะ และนั่นจึงทำให้แก้มใสต้องหยุดพูดคุยกับเขตแดน แล้วหันมาสนใจกับสายที่กำลังโทรเข้ามาแทนทันที “ว่าไงณิชา” ‘ยัยแก้มใส เธออยู่ไหน พวกฉันมาเคาะห้องแล้วแกเงียบไป’ทันทีที่แก้มใสกดรับสาย ณิชาก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนทันที “ฉันอยู่บ้าน พวกแกไม่อยู่ฉันเลยนั่งรถมาหาแม่ มีอะไรเหรอ ทำไมแกทำเสียงตื่นๆแบบนั้น” ‘ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น แกรีบเข้าไปดูไอจีก่อนเลย’เสียงของเดซี่ดังแทรกเข้ามาตามสาย แน่นอนว่าสองคนนั้นต้องอยู่ด้วยกกันแล้วแน่ๆ “ไอจีอะไร ฉันไม่ค่อยได้เล่นนานแล้วนะ”ใช่ ที่เธอไม่เคยทันข่าวสารอะไรเกี่ยวกับคนดังเลย ก็เพราะว่าเธอไม่ค่อยได้เล่นไอจีนานแล้ว และถึงจะเล่นเพื่อนในไอจีเธอก็มีไม่กี่คน ‘ไอจีของเสือเพื่อนร่วมห้องเราไง หรือของใครก็ได้ในกลุ่ม 7 หนุ่มฮอตน่ะ’เดซี่ตะโกนเข้ามาในสายเสียงดัง และนั่นจึงทำให้หัวใจของแก้มใสสั่นไหว ก่อนที่เธอจะรีบกดเข้าไปดูในไอจีของเสือและเพื่อนๆในกลุ่มของเขา ทันทีที่ภาพถ่ายของเธอกับพวกเขาปรากฏอยู่ตรงหน้า เธอก็แทบจะยืนไม่อยู่ แข้งขาอ่อนแรงลงทันที “น้องแก้มใส เป็นอะไรครับ”ยังดีที่เขตแดนรับร่างของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ทันได้ล้มลง “มะ…ไม่เป็นไรคะ ขอบคุณนะคะพี่เขต เดี๋ยวแก้มใสต้องกลับคอนโดแล้ว แก้มใสขอตัวไปหาแม่ก่อนนะคะ”เมื่อได้สติ แก้มใสก็รีบบอกชายหนุ่ม แล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันที “แม่คะ พอดีแก้มใสมีเรื่องด่วน แก้มใสขอกลับคอนโดก่อนนะคะ!!!!” “อะไรกันลูก ไหนว่าจะอยู่กินข้าวเย็นกับพ่อกับแม่ก่อนไงจ๊ะ”เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางตื่นตระหนกของลูกสาว นิราก็ถามขึ้นอย่างแปลกใจทันที เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย มีเรื่องอะไรร้อนใจไหมนะ “เอ่อ พอดีแก้มใสเอากุญแจห้องยัยณิชากับยัยเดซี่มาด้วยน่ะค่ะ พวกนั้นกลับมาแล้วเข้าห้องไม่ได้ แก้มใสเลยต้องรีบกลับไปค่ะ”แก้มใสพยายามหาข้ออ้างมาเพื่อหวังจะพูดให้แม่เชื่อ และมันก็ได้ผล “งั้นก็รีบไปเถอะลูก เดี๋ยวเพื่อนๆรอ”ส่วนทางด้านนิราเธอก็ไม่สงสัยอะไร เพราะสามคนนี้สนิทกันมาก และมักจะฝากของสำคัญไว้ด้วยกันอยู่บ่อยๆ “ค่ะแม่ แก้มใสไปนะคะ สวัสดีค่ะ”ทันทีที่พูดจบ แก้มใสก็รีบวิ่งออกมาพร้อมกับมองซ้ายมองขวาว่าจะไปยังไงดี เพราะบ้านของเธอก็อยู่ลึกพอสมควร แถมเธอก็ไม่ได้เรียกแท๊กซี่มาด้วยสิ “ให้พี่ไปส่งไหม พี่จะไปแถวมหาวิทยาลัยแก้มใสพอดี”เขตแดนที่สังเกตสีหน้าของแก้มใสอยู่ตลอดเวลาเอ่ยขึ้นมา และอาสาที่จะไปส่งเธอ ทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้มีธุระอะไรแถวนั้นเลย “งั้นแก้มใสขอรบกวนหน่อยนะคะ”ตอนนี้เธอไม่สนใจความเกรงใจแล้ว เพราะความร้อนใจมันทำให้เธออยากจะกลับไปคอนโดให้เร็วที่สุด “รบกวนอะไรล่ะ ไปกันเถอะ”พูดเจบเขตแดนก็เดินนำหน้าแก้มใสไปที่รถของตัวเอง โดยมีแก้มใสที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเขาไปติดๆ ซึ่งในระหว่างที่นั่งรถมา เขตแดนก็ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรแก้มใสเลยสักคำ เพราะเขาเห็นแก้มใสกำลังนั่งครุ่นคิดอะไรบางอยู่ ส่วนทางด้านแก้มใสนั้น เธอก็นั่งคิดไปต่างๆ นานา แต่เธอเดาไม่ออกเลยว่าทำไมหนุ่มๆทั้ง 7 คนถึงทำกับเธอแบบนี้ นี่มันจะใจร้ายเกินไปแล้วนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more