deceitful heart

I

Mick

________

"It's been ages since nung nawala ka. Ang dami ng nagbago dito," Edward said. He is my cousin and the one who was driving right now and talking.

"Yeah, eight years? Finally, I'm home." kalakip ng mga salita ko ang sobrang pagka-miss ko sa lugar na ito...sa bansang ito.

Nakatingin lang ako sa mga magagandang tanawin sa labas ng bintana ng kotse ng pinsan ko habang isinasaulo ulit sa isip ang bawat puno, bawat bundok at ang malawak na karagatan sa gilid ng kalsada.

I really miss Palawan.

I was born in England but left that country with my family. My mother is a pure-blooded Filipina while my father is a native English man. I loved being a Filipino, even if my color, my skin, all my features were inherited from my father, still, my heart will forever be like a Filipino.

At straight akong mag Tagalog.

"Your mom misses you so much, bro. Halos mamatay siya sa nerbiyos ng malaman niyang...well, I really hope you'd stay for good. Tama na ang pakikipag laro mo kay kamatayan." Ed said. Napangiwi ako. I know, pinag alala ko sila ng husto.

I am a pilot-snipper. I loved my job. I loved serving other people. Pero naging mahirap ang huli naming engkuwentro sa Gaza Strip. Parang fireworks display lang ang lahat sa kalangitan sa dami ng pinakawalang bomba ng mga Palestenians araw-araw. Kasamaang palad, tinamaan ang pinapalipad kong fighter jet and it crashed into the Indian Ocean including me and my men. One week, almost, bago kami nakitang palutang-lutang sa karagatan.

"Yeah, akala ko katapusan ko na. Too heroic," pabiro kong sabi sa pinsan ko. Edward stopped the car, saka ako hinarap. Puno ng kungkot, puno ng pag aalala.

"Don't do that again Mick, hindi mo lang alam ang sakit na pinag daanan ng pamilya mo. Pakiusap, wag mo ng dagdagan pa." tago sa puso ko ang pinakawalanmg salita ni Edward sa akin. Saka nito ulit pinaandar ang sasakyan.

Tumiim ako ng tingin sa labas ng bintana. I tried to imagine my om. Kahit hanggang nagyon sweet pa din siya, maalalahanin, napakabait at hangganng ngayon, kahit na matanda na sila ni dad; they still love each other. I'd never once heard my mother raise her voice to my father, ganun niya ito kamahal.

But now, the Great Ludovich St. John is ill. Nagkaroon ito ng atake sa puso after nilang malaman ang nangyari sa akin. Kakagising lang nito sa pagkaka-coma two months ago. But I know that there would be many months, if not years of rehabilitation and therapy.

I cursed at myself a thousand times that I hadn't been there these years with my family. That I'd made myself so inaccessible that even my own family, hadn't been able to reach me.

I'm Mick St.John, and I'm back now. This time, I'd stay.

"Tamang-tama pinsan maganda sa El Nido ngayon, madaming hot chicks!" masiglang-masigla na nagyon ang mood ni Edward pagkasani non.

"Ed...wala pa akong beinte-kuwatro oras na nakakadating umetra na naman yang pagka babaero mo." sabi ko habang hilot-hilot ko ang sentido ko.

"Bakit Mick, may nakabihag na ba diyan sa pihikan mng puso? Aba! 29 ka na, mabubugok na yan!" alaska nito sa akin. Naiiling na lang ako. Ed didn't change a bit. Still the happy-go-lucky guy. Dalawang buwan lang ang tanda ko sa kanya pero para pa rin itong 10 years old kung mag isip.

"You know, women can't stand the nature of my work. They will demand many things that I can't give." I mumbled.

"Nah! Women! Napakadami nilang hinihingi. Kaya nga ako sinasabi ko na sa una pa lang that I'm not the commitment and always and forever guy. If they want that, they can have my steamy nights." pag mamayabang nitong sabi. Napailing na lang ako sa sinabi nito.

"Edward, don't play with fire as I've always told you. May mga kapatid din tayong babae, masasaktan ako at makakasakit ako kapag may nanakit sa kanila." I said to him. I have s sister, one and only sister, si Pink and Kit; my twin brother has it's own family now kaya si Pink na lang ang makakasama ko together with mom and dad sa mansion. I'm so excited to see her. Sigurado akong matutuwa ito talaga, ilang taon na nga ba ito? Twenty-one? Tsk. Dalaga na pala ito.

"Bro, wag ka sanang mabibigla sa sasabihin ko," sabi ni Edward na napaptigil sa pag tikhim ng malalim. Bigla na naman itong nag seryoso.

"Ano yon?" kumunot ang noo ko.

"Si Pink kasi,"

"Anong meron kay Pink?" parang may kaba akong nararamdaman habang hinihintay itong si Ed na mag salita.

"Buntis si Pink." mahina nitong tugon.

"Buntis?! Bullshit! To whom?!" I growled. Hindi ito umimik, "Dammit, Ed! To whom?" gigil na ako malaman kung sino ang lalaking una kong pagpa-praktisan pag dating ko.

"Okay! Si Franco. Oh, God! Pink is so gonna kill me for this! Pero hindi na rin naman maitatago dahil four months na sin ang tiyan niya." pakiramdam ko ay mas kinakausap ni Ed and sarili kaysa sa akin.

"Franco? You mean...Franco Montenegro? Yung anak ni Don Francisco sa kabilang hacienda?" How is it possible? Montenegro and St. John have a lot of bad blood since the beginning.

"Yes, Mick. At isa din sa dapat na pag usapan ng pamilya ito dahil si Pink, ayaw niyang magpakasal kay Franco. We need to save our Goddamn reputation bilang mga St.John at Bosche." he pointed out. f**k! Definitely not gonna happen.

Ang dami kong pag kukulang sa pamilya ko. First si dad, and hacienda at ang kumpanya, tapos si Pink. My family is now on the verge of a big humiliation. At dahil ito sa pagiging absentee son and a brother ko. 

This would never happen kung-

"Watch out!!!"