“มาแล้วจ๊ะเพลง โชคดีนะคะที่ในตู้มียาสามัญอยู่ครบเลย สงสัยพยาบาลคนก่อนจะหามาไว้ พี่ว่าคุณดาคงจะไม่ได้ทำกับเพลงแค่คนเดียวหรอกมั้ง ก่อนที่พี่จะมา คุณนิตยาก็บอกว่าอาละวาดพยาบาลคนก่อน จนอยู่ไม่ไหว ยื่นแขนมาพี่จะใส่ยาให้” ยุพินเดินเข้ามาพร้อมยาในมือ แล้วก็รีบทายาให้ระพีพรรณ
“ขอบคุณค่ะพี่ยุ” เธอบอกออกไป แต่ใบหน้าบ่งบอกว่ายังไม่หายตกใจ
“อุ๊ย! ดูสิคะ ตรงหน้าผากมีเลือดไหลออกมาด้วยค่ะ หัวแตกด้วยล่ะเจ็บหรือเปล่าคะ พี่จะไปเอาที่ทำแผลก่อนนะ เมื่อกี้พี่ไม่เห็น”
ยุพินมองไปที่หน้าของระพีพรรณแล้วก็เห็นเลือดที่ค่อยๆ ไหลออกมาจากชายผม แต่ก็ไม่ทันจะได้ลุกเดินไปไหน ดนุพรก็เปิดประตูออกมาก่อน
“คุณดำเป็นยังไงบ้างคะ” ยุพินถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับคุณยุพิน ต้องขอโทษด้วยช่วงนี้ ยัยดาเป็นแบบนี้บ่อย” เขาบอกและก็เดินมานั่งลงที่เก้าอี้
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณดำอย่าขอโทษยุเลย ยุมีหน้าที่มาดู
