“คุณท่านจะมานอนห้องด้านบน ก็เฉพาะตอนที่มีคุณดำเป็นคนอุ้มให้ขึ้นมานอน แต่ท่านก็ไม่อยากจะรบกวนลูกมากนัก เพราะเห็นว่าเหนื่อยจากงานมาแล้วทั้งวัน แต่คุณดำก็จะชอบอุ้มแม่ให้มานอนด้านบนถ้ามีเวลา แต่บางครั้งก็จะกลับมาไม่ทันคุณท่านหรอกพี่เพลง เพราะบางวันคุณท่านจะบอกว่าเหนื่อยก็เลยเข้านอนแต่หัววันบ้าง คุณท่านไม่ค่อยอะไรหรอกนะพี่เพลง” รำพึงเคยบอก
สำหรับรำพึงคนสองคนนี้คงจะไม่มีอะไร แต่สำหรับเธอแล้ว ทั้งสองมองเธอด้วยสายตาที่เกลียดชังยิ่งนัก ระพีพรรณเริ่มเข้าใจแล้วในเรื่องที่แพงเตือนเมื่อเช้า เพราะเธอทั้งเหนื่อยและก็หิวมาก เธอต้องนั่งถอนหายใจกับขาแข้งที่เริ่มจะอ่อนแรง แต่ก็ยังมีอะไรอีกมากมายที่จะต้องทำให้เสร็จตามตารางงานที่ทำไว้ให้ ห้องของดอนเป็นห้องสุดท้ายของเธอหลังจากที่ทำไปแล้วสี่ห้อง รวมห้องนี้ด้วยเป็นห้าห้อง
แต่ก็เป็นห้องที่มีขนาดที่ไม่ใหญ่เท่าห้องที่รำพึงทำอยู่ เธอจึงอาสาที่จะรับทำห้องเล็กทั้งห
