13
“นี่ถ้าหัวหน้ามาเห็นเข้า คราวนี้คงไม่ได้เรียกไปตักเตือน แต่ถูกเรียกไปรับซองขาวแน่เลย” หญิงคนพูดก้มหน้าเศร้าลงมองพื้น แต่แอบเหลือบตามองแม่บ้านคนใหม่เป็นระยะ
“เอ่อ...คือฉัน... ‘ไม่ได้ทำอย่างที่คุณว่านะ ฉันแค่เดินผ่านมาเท่านั้น คุณนั่นแหละที่คิดหาเรื่องแกล้งฉัน แล้วยังมาโยนความผิดให้หน้าด้านๆ อีก’ ทว่าคนถูกกล่าวหาได้แต่อ้าปากค้างด้วยพูดไม่ทันแม่สาวร่างโปร่งที่ส่งเสียงแว้ดแปดหลอดจนขี้ในหูเต้นเร่าๆ
“ฉันอะไรยะ เธอทำอะไรลงไปก็รับผิดชอบซิ” ตวาดแว้ดส่งไปอย่างไม่สนใจสีหน้าปูเลี่ยนๆ จืดเจื่อนของอีกฝ่าย
“เกิดอะไรขึ้น!” เขาว่าจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวแล้วนะ แต่เมื่อเห็นคนตัวเล็กมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ที่สำคัญเผอิญจำได้ติดตา ผู้หญิงตรงหน้าคือคนที่ก้าวลงจากรถสายน้ำผึ้งเมื่อเช้า แล้วที่สำคัญ...ช่วยเอาไว้ ก็ไม่เสียหายนี่น่า เผื่อวันหนึ่งเขาอาจใช้เหตุนี้ขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย เพื่อเข้าถึงตัวบา
