ตอนที่ ๑๑
ตุลย์เหงื่อแตกพลั่ก หายใจหอบเหนื่อยราวกับวิ่งขึ้นดอย ร่างกายคล้ายถูกแยกออกเป็นเสี่ยงๆ ทุกตารางนิ้วที่คีรีธรแทรกผ่านเข้าไปในร่างกายของเขา กระทั่งสุดสายแห่งเส้นทาง แนบสนิทแน่น ทุกอย่างจึงยิ่งตึง สะท้านไปทั่วทั้งช่องท้อง
“อย่าเพิ่งขยับนะ ฉันยังตึงๆ อยู่”
คีรีธรลดขาของคนใต้ล่างลง ตุลย์ยิ้ม นึกชื่นชมที่อีกฝ่ายราวกับรู้งาน โน้มตัวลงมาดูดปากของเขา ให้อารมณ์ทุกความรู้สึกที่มันรวมกันตรงจุดที่ประสาน แพร่กระจายไปจนทั่วทั้งร่างกาย ผ่านการสัมผัสที่เสียวสะท้าน พอทุกอย่างผ่อนคลาย ร่างแข็งแรงนั้นจึงเริ่มขยับขับเคลื่อนอย่างเชื่องช้า
“นายเก่งมาก ฉันไม่รู้สึกเจ็บแล้ว”
“เราอยากอยู่กับเจ้าเช่นนี้ตลอดไป...”
“คนบ้า...”
ตีตรงต้นแขนของคีรีธรแก้เขิน ก่อนจะคล้องสอดที่ลำคอ เคล้าคลึงลูบไล้อย่างหลงใหลในความรู้สึก ขณะพ่อนกหนุ่มขยับกายอย่างแผ่วเบา เนิบช้าหากแข็งแกร่งมั่นคง
ทุกการขยับเข้าออก สร้างความสะท
