5

1681 Words

“เขาลาออกทำไมคะ” ม่านรดาถามอย่างอยากรู้ “เขาอายุเยอะแล้ว ผมก็เลยให้เขาพักน่ะ ยังไม่ได้หาแม่ครัวหรือแม่บ้านคนใหม่มา” เขาตอบไปตามตรง “หนูทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้านได้ค่ะ” ม่านรดาบอกยิ้มๆ “โอเค! งั้นคุณตามผมไปจดรายละเอียดของงานในรอบเช้าจนถึงเที่ยง” มักซิมิเลียนบอกเนื้องาน “ทำแค่ครึ่งวันเหรอคะ” ม่านรดาถามอย่างแปลกใจ “ทำเต็มวันครับ แต่งานที่เหลือทำที่บ้านพัก เดี๋ยวคุณเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปจัดที่ห้องพักเสร็จแล้ว ก็ช่วยสำรวจเครื่องปรุงกับของใช้ในบ้าน รวมไปถึงเนื้อสัตว์ในตู้เย็นกับตู้แช่ให้หน่อย แล้วเขียนสั่งมาให้พอสำหรับหนึ่งอาทิตย์” มักซิมิเลียนบอกก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านพักของตนเอง “ได้ค่ะ งั้นหนูต้องวางแผนเมนูอาหารหนึ่งอาทิตย์เอาไว้ก่อน คุณอยากทานเมนูไหนพิมพ์ข้อความทิ้งไว้ในแชตไลน์มาได้เลยนะคะ” ม่านรดาหันไปบอก “ครับ” มักซิมิเลียนยิ้มก่อนจะเปิดประตูก้าวออกจากรถ “ว้าว! นี่บ้านพักเหรอคะ?” ม่านรดาเปิดประตูก้าวออกจากรถตาม แล้วหันไปมองรอบๆ อย่างรู้สึกทึ่งกับบ้านพักหลังใหญ่สไตล์โมเดิร์นที่สร้างอิงกับเนินเขา แถมมีสระว่ายน้ำอยู่หน้าบ้านอีกด้วย มันช่างสวยงามเกินคำบรรยายจริงๆ “ใช่” มักซิมิเลียนพยักหน้ารับก่อนจะยกกระเป๋าเดินทางของ หญิงสาวออกจากรถ แล้วออกเดินนำไปยังบ้านพักของตนเอง “บ้านหลังใหญ่มากๆ เลยค่ะ” ม่านรดาหิ้วกระเป๋าเดินตามหลังของอีกฝ่ายไปอย่างรู้สึกประหม่านิดๆ “หวังว่าคุณจะชอบ” เขาตอบก่อนจะไขกุญแจแล้วเปิดประตูเดินเข้าไปภายในบ้าน “ไม่ชอบก็บ้าแล้วล่ะค่ะ” ม่านรดาบอกพลางจ้องมองการตกแต่งภายในที่เลิศหรู เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นยุโรปอย่างรู้สึกทึ่งสุดๆ มักซิมิเลียนยิ้มก่อนจะพาเลขาส่วนตัวเอากระเป๋าเดินทางไปเก็บที่ห้องรับแขกที่อยู่บนชั้น 2 จากนั้นก็พาไปดูส่วนต่างๆ ของบ้านซึ่งมีทั้งหมดสามชั้น ไม่รวมชั้นใต้ดินที่เอาเก็บไว้เสบียงต่างๆ ชั้นล่างเป็น ห้องคาราโอเกะ ห้องรับแขก ห้องครัว บาร์เครื่องดื่ม ห้องรับประทานอาหาร และโต๊ะพลู ส่วนโรงจอดรถจะห่างจากตัวบ้านไป 10 เมตร “ผมขอตัวไปตรวจงานในไร่ก่อน เจอกันตอนเย็น คุณอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม?” เขาถามพลางหยิบหมวกคาวบอยหนังสีน้ำตาลเข้มขึ้นมาสวม “ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” ม่านรดาบอกยิ้มๆ “เปิดเพลงฟังหรือเปิดหนังดูได้นะ คุณจะได้ไม่เหงา” เขาบอกก่อนจะเดินออกไปยังโรงจอดรถที่ด้านนอก “ค่ะ” ม่านรดาขานรับพร้อมกับมองตามรถจี๊ปคันใหญ่ที่แล่นออกไปอย่างรู้สึกตื่นตาตื่นใจ ที่ได้มาอยู่ในสถานที่แห่งนี้ บ้านสวยๆ ที่ถูกรายล้อมไปด้วยเนินเขาเล็กๆ และสูงสลับกัน ท่ามกลางต้นชาที่ถูกตัดแต่งเอาไว้อย่างสวยงามเป็นระเบียบเรียงรายนับหมื่นต้น จนอดคิดไม่ได้ว่า...หรือนี่จะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เธอได้มาเจอะเจอกับเขา โกดังเก็บชา... “วันนี้เป็นไงบ้าง?” มักซิมิเลียนเอ่ยถามคนสนิททันทีที่มาถึง “ยอดชาสวยเหมือนเดิมครับ” คิมหันต์หันไปยกมือไหว้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เยี่ยม! งานมีปัญหาอะไรไหม?” มักซิมิเลียนถามพลางกวาดสายตามอง ไปรอบๆ โกดังขนาดใหญ่ ก็เห็นเหล่าคนงาน ต่างช่วยกันทำงานอย่างขยันขันแข็ง “ไม่ครับ ว่าแต่...ผมได้ยินข่าวลือว่านายพาสาวมาด้วยจริงหรือเปล่าครับ” คิมหันต์เอ่ยถามด้วยสีหน้าทะเล้น “ข่าวลือมาถึงนายเร็วมากเลยนะ” เขากลอกตาอย่างเซ็งๆ “ผมได้ยินคนงานคุยกันผ่านวิทยุสื่อสารของไร่น่ะครับ” “ปรามๆ ให้หน่อย อย่าทะลึ่งกับเลขาส่วนตัวของฉัน” เขารีบเอ่ยเตือน “ว้าว! เลขาส่วนตัวซะด้วย” คิมหันต์เอ่ยหยอกเย้าผู้เป็นนาย “คิม นายอยากเปลี่ยนงานไหม” มักซิมิเลียนถามด้วยสีหน้าตึงๆ “ไม่ครับนาย ผมรักยอดชาครับ” คิมหันต์รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีทันใด “งั้นก็อย่าล้ำเส้นฉันโอเค้” มักซิมิเลียนส่งค้อนวงใหญ่ให้คนสนิท “ชิชะ! ยิ่งนายหวงผมก็ชักอยากจะเห็นหน้าสาวคนนั้นแล้วสิครับ” คนที่เพิ่งจะเคยเห็นผู้เป็นนายพาสาวเข้ามาอยู่ในไร่ชาครั้งแรก บอกอย่างมีแรงกระตุ้นต่อมเสือกให้ลุกขึ้นมาทำงาน “โอเค! ฉันขอสั่งย้ายแกไปเป็นยามที่รีสอร์ตเย็นนี้เลย” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “อย่าครับ ผมแค่หยอกเล่นเท่านั้น” “พักนี้ดูอ้วนขึ้นนะ” มักซิมิเลียนมองลูกน้องคนสนิทตั้งแต่หัว จรดเท้า “แฮ่ๆ คือผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกายน่ะครับ” คิมหันต์ก้มลงมองพุงของตัวเองที่ยื่นออกนิดๆ อย่างรู้สึกเขินๆ “งั้นก็...ไปวิ่งรอบไร่ชาสักรอบเป็นไง” “โธ่! นายครับ วิ่งสองวันก็ไม่รู้ว่าจะครบรอบหรือเปล่า” คิมหันต์รีบบอกเสียงอ่อนเสียงหวาน “รีบๆ ไปขับรถเลย” มักซิมิเลียนส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนจะเดินออกไปรอที่ด้านนอกโกดัง “ครับๆ” คิมหันต์รีบเดินแกมวิ่งตามหลังผู้เป็นนายไปติดๆ เวลา 18:09 น. บ้านพักท้ายไร่ชา หลังจากที่ขับรถจี๊ปเข้ามาจอดหน้าบ้านพักหลังใหญ่ คนที่เก็บอาการอยากรู้อยากเห็นมาตลอดทั้งวัน ก็กลั้นใจเอ่ยออกไปตรงๆ เพราะจะได้กลับไปบอกเมียรัก ซึ่งทำหน้าที่เป็นหอกระจายข่าวประจำไร่ชาได้ถูกว่าหญิงสาวที่มากับผู้เป็นนายนั้นสวยมากน้อยเพียงใด “เอ่อ...เย็นนี้ผมขอฝากท้องด้วยได้ไหมครับนาย” “ที่บ้านแกไม่มีข้าวกินเหรอคิม?” มักซิมิเลียนถามกลับก่อนจะก้าวลงจากรถ “มีครับ แต่ผมอยากินกับเจ้านายบ้างไรบ้าง” คนหน้าด้านบอกพลางหัวเราะกลบเกลื่อนความอาย “เยอะนะ” มักซิมิเลียนมองค้อนคนสนิทที่ออกอาการสอดรู้สอดเห็นอย่างชัดเจน “เข้าบ้านเถอะครับนาย” คิมหันต์เอ่ยชวนอย่างตีเนียน “นี่มึงจะหน้าด้านเข้าไปจริงๆ เหรอคิม” มักซิมิเลียน ถามย้ำพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของคนสนิทนิ่ง ยังไม่ทันที่คิมหันต์จะได้ตอบอะไรออกไป อยู่ๆ ก็มีรถเก๋งที่คุ้นตาแล่นขึ้นเนินเขามาด้วยความเร็ว บรื้น... “ลูกสาวของพ่อเลี้ยงคงเดชมาครับ เอ่อ...ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า” คิมหันต์บอกผู้เป็นนายเสร็จ ก็เตรียมจะเดินหนีกลับไปขึ้นรถ “มึงอยู่ก่อนคิม” มักซิมิเลียนรีบรั้งแขนของลูกน้องคนสนิทเอาไว้ ประหนึ่งไม้กันหมา “ตามสบายเถอะครับนาย เมียผมรออยู่” คิมหันต์บอกอย่างรู้สึกสะใจนิดๆ ที่ได้เอาคืนผู้เป็นนายที่เมื่อครู่ไม่อยากให้ตนทานข้าวด้วย “ถ้ามึงกลับตอนนี้! กูไล่ออก” มักซิมิเลียนบอกอย่างไม่ สบอารมณ์ “โอเค ผมอยู่ต่อก็ได้ครับ” คิมหันต์หัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดไม่ได้ หลังได้ยินผู้เป็นนายข่มขู่จะไล่ตนออกจากงาน วดี หญิงสาวอายุ 26 ปี สูง 170 ซม. รูปร่างสูงอวบ ผมสีน้ำตาลยาวครึ่งแผ่นหลัง สวมชุดเดรสรัดรูป เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและหน้าอกขนาดใหญ่อย่างเด่นชัด กรีดกรายก้าวออกมาจากรถ sport หรู พร้อมกับถุงกระดาษใบใหญ่ แล้วเอ่ยทักทายชายหนุ่มที่เธอตกหลุมรักมานานด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “สวัสดีค่ะ ได้ข่าวว่าคุณมา วดีก็เลยแวะเอากับข้าวมาฝากค่ะ” หญิงสาวรีบส่งถุงกระดาษที่ใส่อาหาร ซึ่งสั่งทำมาเป็นพิเศษจากร้านดังไปให้ด้วยสายตาสื่อความหมาย “ขอบคุณครับ คุณวดีไม่น่าลำบากเลย” มักซิมิเลียนรีบส่งมือไปรับถุงกระดาษใบใหญ่ที่อีกฝ่ายส่งมาให้ คิมหันต์แอบเบือนหน้าหนีแล้วคลี่ยิ้มที่มุมปากนิดๆ อย่างรู้สึกเขินกับสายตาของแม่เสือสาวที่จ้องมองเหยื่ออย่างผู้เป็นนายของตนด้วยสายตาหิวโซ เอ๊ย! ด้วยสายตาเป็นประกายระยิบระยับ ด้านม่านรดาที่เพิ่งจะทำอาหารเสร็จ ก็เดินออกมาดูที่หน้าบ้าน เพราะได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาจอดสักพักหนึ่งแล้ว แต่ก็ไม่มีใครกดกริ่งเรียก แต่หากเป็นเจ้านายมาดดุ ทำไมเขาถึงไม่เดินเข้ามาในบ้านสักที คลิก! หญิงสาวเปิดประตูหน้าบ้านออกไป พอเห็นว่าใครยืนอยู่ ก็เอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “กลับมาแล้วเหรอคะ” “ครับ คุณทำอะไรอยู่” มักซิมิเลียนฉีกยิ้มหวานตอบทันใด “เอ่อ...ม่านทำกับข้าวเพิ่งเสร็จค่ะ” ม่านรดาตอบก่อนจะหุบยิ้มลงแทบไม่ทัน เมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง กับผู้ชาย อีกคนยืนข้างๆ กับเจ้านายมาดดุ ‘ให้ตายสิ! อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนรักของเขา แบบนี้เราจะงานเข้าหรือเปล่าเนี่ย?’ “พอดีเลย นี่คุณวดีเป็นลูกสาวของพ่อเลี้ยงคงเดชครับ ส่วนคนนี้เป็นหัวหน้าคนงานไร่ชากับไร่กาแฟชื่อคิมหันต์” มักซิมิเลียนรีบเอ่ยแนะนำทั้งสองคนให้กับเลขาส่วนตัวทราบ “สวัสดีค่ะ” ม่านรดายกมือไหว้อย่างเอียงอาย “สวัสดีครับ” คิมหันต์ส่งยิ้มให้กับนางฟ้าคนสวยอย่างตกตะลึงในความงดงาม ‘มิน่า! สวยแบบนี้นี่เอง เจ้านายของเขาถึงออกอาการหวงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more