“ได้ค่ะ แพ็คของเสร็จแล้ว หนูขอไปเดินเล่นดูต้นชาแถวใกล้ๆ บ้านได้ไหมคะ”
“ได้สิครับ พรุ่งนี้พี่จะให้เมียของคิมพาหนูขับรถไปทัวร์ดูไร่”
“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มหวานให้อย่างซาบซึ้งใจ
“ทานเยอะๆ นะเดี๋ยวหนูต้องกินยาอีกครั้ง”
“ค่ะ เอ่อ...แถวนี้มีร้านขายยาไหมคะ?”
“อยากได้ยาอะไรอีกครับ” เขาขมวดคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“ยาคุมฉุกเฉินค่ะ” ม่านรดากลั้นใจบอกออกไปตามตรง
“มัน...อันตรายไม่ใช่เหรอ” คนที่พอจะมีความรู้ในเรื่องนี้มาบ้าง ออกความเห็น
“ค่ะ แต่มันป้องกันความผิดพลาดได้” เธอบอกพลางลอบถอนหายใจ
“พี่พร้อมจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นครับ” มักซิมิเลียนเอ่ยพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามนิ่ง
“หนูยังไม่พร้อมจะรับผิดชอบอีกหนึ่งชีวิตในตอนนี้ค่ะ” ม่านรดาบอกอย่างใจเย็น ก่อนจะรู้สึกแปลกๆ คล้ายๆ กับว่า...
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำค่ะ”
“ครับ” มักซิมิเลียนมองตามร่างบางของสาวเจ้าที่อยู่ๆ ก็ลุกเดินออกไปอย่างขำๆ ก่อนจะย่างเนื้อ
