Babam birkaç saniye sustu. Annem de sustu. Kapıdan henüz içeri giren Rüzgâr da ağzını açıp tek kelime etmedi.
Sessizlik... Odanın içine bir bomba düşmüştü. Hiç kimse ağzını açıp bir tek kelime etmiyordu. Hepsinin yüzünde gözlerimi hızla gezdirip o kötü tepkiyi bekledim. Hayal kırıklığı, kızgınlık, belki biraz fazlaca kızgınlık... Hiçbirini bulamadım. Annem ve babamın gözleri hafif nemliydi. Rüzgâr kaşlarını çatmış her zamanki havai hâlinin aksine gayet olgun bakışlarla bana bakıyordu. Hepsi zaten bildikleri ve sindirdikleri bir gerçeği dile getirmişim gibi davranıyorlardı. İyi de sindirseler bile bu tepki... Bu tepki beni korkutmuştu beklediğim diğer tepkilerin aksine.
Furkan elimi sımsıkı tutmaya devam ediyordu. Ona baktığımda sadece dudaklarını, "Bilmiyorum." diye oynatmakla yetindi. F
