สายตาคมดุเดินตรงมาที่ฉันก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแล้วตวัดหางตามองไปยังอาจารย์ภาคินที่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดา แต่ฉันรู้สึกว่านัยน์ตาคมคู่นั้นเหมือนกับจะสื่ออะไรบางอย่างกับอาจารย์
ฉันต้องแนะนำให้เขาสองคนรู้จักตามมารยาทด้วยหรือเปล่า แต่ถ้ายืนอยู่ตรงนี้นานๆคงไม่ดีแน่
"เรากลับกันเลยไหมคะ" ฉันถามพี่พัฒน์
"ไหนว่าคุณพ่อมารับ" อาจารย์ภาคินสวนคำถามทันทีที่ฉันพูดจบ
"คุณพ่อ?" พี่พัฒน์หันหน้ามาถามฉัน
"เดี๋ยวค่อยคุยที่รถดีกว่านะคะ รีบกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่จะรอ" พี่พัฒน์พยักหน้าตอบรับแต่ก่อนจะเดินหันหลังกลับสายตาคมมองไปยังอาจารย์ภาคินที่กำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้างในท่าที่สบายๆ
"เป็นถึงอาจารย์ทำไมมาเดินตามนักศึกษาเข้าหอพัก" พี่พัฒน์เลิกคิ้วแล้วถาม เป็นสิ่งที่ฉันอยากจะพูดออกไปเหมือนกัน แต่ฉันที่ยืนฟังอยู่มันเหมือนพี่พัฒน์กำลังพูดสั่งสอนอาจารย์ภาคินอยู่เลย
"ผมต้องบอก?" ควา
