ดาเนียช้อนสายตามองใบหน้าไคแลน เขาทำหน้าราวกับว่ากำลังพบเจอเรื่องที่ทำให้มีความสุข
เธอยกมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าของตัวเองเอาไว้เพราะรู้สึกเขินอายไม่น้อยที่เขากล่าวคำเช่นนั้นออกมา ถึงแม้ฟังแล้วจะรู้สึกวูบวาบแต่ทว่ามันน่าอายมากเกินไปจนเธอไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเสด็จพี่ไคแลน
หรือว่าแท้ที่จริงแล้วนิสัยของเขาเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ!
นิ้วมือของเขากำลังปัดผ่านไปมาอยู่ที่รอยแยกที่กำลังเชื่อมต่อและไคแลนไม่รอช้า เขาใช้ปลายนิ้วสะกิดเขี่ยตุ่มไตนั้นเบาๆ พลางขยับเอวอัดกระแทกเข้าไป
“ดาเนีย..ช่วยขยับสะโพกหน่อยได้รึเปล่า ทำพร้อมกันนะ..”
ทั้งที่มันน่าอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ขยับสะโพกขึ้นลงไปพร้อมๆกันกับที่เขาสอดแทรกเข้ามา เสียงร้องครางในลำคอของไคแลนทำให้สติของเธอกระเจิงไปหมด
เขาร้อนแรงมากจนดาเนียค่อยๆ ลดมือที่ปิดหน้าลงมาเพื่อมองหน้าเขา ผมสีดำยาวสลวยของเขากำลังยุ่งเหยิงพันกั
