นิ้วมือที่เรียวยาวของเธอกำลังไล้ไปบนหนังสือและเลือกที่จะอ่านหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่ปวดร้าว
หน้าถัดไปล้วนแล้วแต่เป็นการบรรยายความน่ารักของเธอทั้งนั้น
“ดาเนียน่ารักเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อยๆ เลย เวลาที่เห็นนางยิ้มมันเหมือนกับโลกทั้งใบพลันสดใสขึ้นมา..”
เธอยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด ทำไมพออ่านผ่านตัวอักษรเหล่านี้มันเหมือนกับว่าเสด็จแม่รักเธอยังไงอย่างนั้น เหมือนว่าพระองค์รักเธอมาก..
“ข้าไม่สามารถโอบกอดลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ และยิ่งไม่อาจแสดงความรักต่อนางได้เพราะว่าเขา..ขู่ว่าจะเปิดโปงเรื่องราวทั้งหมด”
ดาเนียรีบพลิกหน้ากระดาษเพื่อที่จะอ่านหน้าต่อไป แต่ทว่ามันเหมือนกับว่าหน้านั้นถูกฉีกขาดออกไปจากสมุดเล่มนี้ เธอมองหน้าของนิโคลัสด้วยความตกใจ
“ใจเย็นๆ พ่ะย่ะค่ะ ใครเป็นผู้ที่ส่งมอบสมุดเล่มนี้ให้พระองค์กัน บางทีเขาอาจจะฉีกเนื้อหาที่เหลือเอาไว้สำหรับการต่อรอง..”
ดาเนียนึกย้อนไปถึงค
