THE BILLIONAIRES VIRGIN LIPS

GET READY CAMILLE

Chapter Fifteen

-Khen-

Nang malaman kong may Anak kami ni Camille halos hindi ako makaalis sa kinauupuan ko. Nag-uusap pa kami ni Lola ng biglang magdatingan ang mga Uncle ko halos lahat ay nandito sa bahay ni Lola.

"Mommy, have you told him the truth?" Pagtatanong ni Uncle Jax kay Lola. Napatango naman ito kay Uncle at muli akong tinignan nito.

"So you all know about my children and Camille.?" Takang tanong ko sa mga ito.

"Yes, Apo mula ng malaman ko ang tungkol kay Camille ay nagtulong-tulong kami para mahanap siya at nang maging maayos ka na. Ayokong makita kitang nasasaktan kaya ginawa ko ang lahat para mahanap lang siya. At ngayon ay nagtatrabaho siya sa restaurant mo bilang isa sa mga cook mo." Mahabang paliwanag ni Lola sakin, na lalo kong ikinakunot nang noo.

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman at isiping sa mga sandaling yon dahil sobra akong naguguluhan. Tumingin ako sa mga Uncle ko para humingi ng paliwanag dahil sadyang magulo sakin ang lahat.

"We were not the first to see Camille if it wasn't for your friend Albert. He told you that he wants to hire staff for the restaurant you are going to open." Panimula ni Uncle Jax.

"But you don't want to know what your friend is telling you. That's why he came to us because he didn't know how to talk to you." Salita naman ni Uncle Jamil

"We didn't mean to hide everything from you, maybe it was just destined that you should not have met before. But now that you know the truth, it's up to you how you can see them." Sambit naman ni Uncle Julo.

Mas lalo naman ako napaluha ng isiping maraming beses kong binalak na pumunta sa restaurant pero hindi ko magawa dahil sa marami akong dapat na ayusin. Muli kong kinuha ng picture ng mga mag-ina ko hinaplos ko ang mga mukha ng mga ito.

"Apo, pahalagahan mo sila karapatan nilang makilala ka dahil mga Anak mo sila. At tandaan mo huwag na huwag kang mananakit ng babae dahil lagi mong tatandaan na maraming babae na tapat din kung magmahal." Paliwanag ni Lola at muli akong niyakap ng mahigpit.

Walang salitang lumabas sa bibig ko dahil unti-unti ko pang iniisip ang lahat. Nagawa ng pamilya ko na itago sakin ang lahat ng ito, na pati ang kaibigan ko na palagi kong kasama ay nagawa din akong paglihiman.

Ang bigat na nararamdamn ko ngayon para ayaw din huminto ng mga luha ko dahil sa isiping may mga Anak ako kambal pa ang mga ito. Lumaki akong walang mga magulang dahil sa maaga silang kinuha sakin, kaya hindi ko hahayaan na pagdaanan ng mga Anak ko piling ng walang Ama sa tabi nila.

Nang matapos ang pag-uusap namin nila Uncle at Lola Arriana ay nagpasya na agad akong umiwi dahil meron isang tao akong dapat singilin dahil sa pagtatago nito sa mahal ko.

Habang nasa bayahe ako ay tinawagan ko na si Albert at sinabing magkita kami sa restaurant. Ngayon ang araw na babawiin ko ang lahat at talagang may mananagot sakin.

Pagkapasok ko pa lang sa office nito at mabilis ko itong nilapitan at sinuntok sa mukha, natumba ito sa semento at masamang tingin ang pinukot sakin.

"What's wrong with you and it suddenly hurts?" Galit nitong turan sakin.

"You are an animal, you had many opportunities to tell me the truth but you didn't. What do you want to happen, huh?" Galit kong ranong dito at kinuwelyuhan ko pa ito.

"You just said that I will take care of everything, and you don't have time to see her." Galit na sagot sakin ni Albert at makikita sa mata nito ang sobrang pagkainis dahil sa ginawa ko.

"You should have just said it because you have a lot of nagging. You're stupid, you know what I did, I just found her and now I know he's still in my own company." Banas ko paring sagot dito. Nagkakasukatan na rin kami ng tingin ngayon.

"Stop it Ken." Malakas na sigaw ni Lolo Jacinto ko at kasama si Uncle Julio na pumasok sa office ni Albert. Napalingon ako dito at makikita rin ang galit nitong tingin sakin.

"Lolo Jacinto" Mahina at kinakabahang sambit mi Albert. Tinignan ko pa si Albert bago ko ito bitawan at napaupo pa ito sa sahig dahil sa malakas kong pagbitaw dito.

"Why? Why did you, Grandpa, let them all hurt me? You let them all do that to me. Why? why grandpa?" Umiiyak akong sambit sa mga ito at unti-unti na rin ako napaupo sa sahig dahil sa sakit ng dib-dib na napagkaishan ako at pamilya at kaibigan ko pa ang may gawa sakin.

"That's because of your attitude. Look at yourself now, you have no control over the anger you have, listen first before you get angry like that with all of us." Malalim na salita nito sakin at naupo sa swivel chair. Napatakip na lang ako sa aking mukha dahil sa labis na kahihiyang nararamdaman ngayon.

"But I wouldn't be like this if you didn't do that to me. You don't trust me so it's easy for you to hurt and torture me like this." Mahina at madiin ko na ring sagot dito. Nakahilig na ngayon ang ulo ko sa pader habang masamang nakatingin sa kanila.

"You are thinking wrong Khen, we did that to protect them from the enemy you had before. We know you're struggling with losing Camille because of what you did, and we've seen how you blame yourself for that. So we decided to find and hide it from you first so that you can see where you are weak so that you can learn to be strong so that you can protect your future family." Paliwanag ni Uncle Julio sakin habang nakatayo ito sa tabi ni Lolo.

"I hope you let me do it anyway and when you see the ability I have. You are not the one who decided my life." Baliwalang sagot ko dito. Naramdaman ko ang pagtayo ni Lolo at lumapit sakin ng walang imosyon.

"You didn't do anything when they put drugs on you before. You were careless so you should just learn from your mistake. Fix yourself and prove to us that we were wrong to help you." Matikas at gilil na sambit sakin ni Lolo at walang tingin tinalikuran ko at lumabas ng office, kasunod naman nito si Uncle na timapunan din ako ng masamang tingin.

"Albert, take that to his woman. And let him explain the sin he committed. And don't ask for help when Camille doesn't accept it." Iniwang salita ni Uncle Julio at muling sumunod kay Lolo palabas.

Napatango lang naman si Albert dito. Sandaling katahimik ang namayani samin ni Albert hanggang sa may inabot itong papel na may nakasulat na address at pati ang address na yun ay pamilyar sakin dahil ako rin ang may-ari ng lugar na yon.

Muli na naman akong nasaktan dahil sa sobrang lapit lang nito sakin, at halos lahat ng bagay na meron ako ay naroroon lang ito at tahimik na nanatili.

Tumayo ako at muling tumingin kay Albert, pero ang gago ay tumawa lang sakin na parang walang ginawa. Masama ang loob kong iniwan ito at mabilis na nakasakay sa kotse ko. At muling kong tinignan ang hawak kong papel na may address nito.

"You were nearby but I didn't even know, but you still managed to hide. Now I'll make sure you don't get away anymore. I will take back everything I lost and you are with me so get ready Camille. Because you are now." Sambit ko sa aking sarili at mabilis na pinakbo ang kotse ko.