“พี่ไม่ได้คิดจะให้แพรแคร์ความรู้สึกมัน พี่ไม่รู้ว่ามันไปเอาเรื่องที่กล่าวหาแพรมาจากไหน แต่พี่อยากให้แพรพิสูจน์ความจริงว่าแพรไม่ได้เป็นแบบนั้น ไม่ได้เป็นอย่างที่มันเข้าใจผิด”
“เพื่อ? ไม่เอาไม่สนใจหรอก เขาจะมองแพรยังไงก็ช่างเขา แพรไม่แคร์ความคิดของเขาสักนิด”
“เอาความจริงมาตอกหน้ามันไง แก้แค้นไอ้เหี้ยนั่นซะผ้าแพรให้สมกับที่มันเคยทำร้ายเรา ถ้าวันหนึ่งมันรู้ว่าเรื่องที่มันเข้าใจผิดมาตลอดไม่ใช่ความจริงมันกระอักเลือดแน่...พี่รู้ว่ามันยังรักแพรมาก”
“...” ฉันมองหน้าพี่เอ็มนิ่ง ๆ ไม่ค่อยอยากทำตามที่พี่เอ็มบอกเท่าไหร่
“แพร” พี่เอ็มเรียกฉันสั้น ๆ แล้วก็จ้องหน้าฉันเช่นกัน จ้องเพื่อกดดัน
“กว่าจะหาความจริงมาได้ซึ่งไม่รู้ว่าต้องหามาจากไหนแพรไม่ตายก่อนเหรอคะ แค่วันนี้ก็จะตายอยู่แล้ว”
“ไม่ตายหรอกน่า” พี่เอ็มยิ้มให้กำลังใจแต่ทำไมฉันถึงไม่อยากจะสู้เลยนะ
“ไม่ตายก็พิการ พี่เอ็มไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์กับแพร
