...อยู่ดี ๆ ก็หาย ไลน์ไม่ตอบ
ไม่ใช่ ไม่ใช่เลย จะรำพึงรำพันแบบนี้ไม่ได้เพราะแกยังไม่ได้ไลน์ไปหาพี่ภูผาเลยแม้แต่ข้อความเดียวผ้าแพร
ตั้งแต่เมื่อวานที่ฉันโทรหาจนกระทั่งถึงเที่ยงวันนี้พี่ภูผาหายไปเลยค่ะ คงโกรธฉันมากจริง ๆ แล้วฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่กล้าโทรหาเขาก่อน T^T
“แกเป็นไรรึเปล่า ดูเศร้าตั้งแต่เช้าแล้วนะ” วันนี้ทิสามาเรียนแล้วค่ะ สภาพจิตใจดีขึ้นแล้วกับปัญหาครอบครัวที่ได้เจอ
“พี่ภูผา”
“ฮะ?” ทิสาทำหน้างง เพราะฉันพูดชื่อพี่ภูผาพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“เขาโกรธฉัน”
“โกรธ? เอ้า! ยังไงฉันตกข่าวอะไร” จริงด้วยสิ ฉันยังไม่ได้บอกเรื่องพี่ภูผาให้ทิสารู้เลยนี่คะ
“คือ...ฉันกับเขาคุยกัน ขอโทษนะแกพอดีเริ่มคุยกันเมื่อวันก่อน ว่าจะเล่าให้แกฟังแต่แกมีปัญหาก่อน”
“เฮ้ย! จริงเหรอ แล้วเป็นไง” ทิสาเซอร์ไพรส์มากแต่ฉันทำหน้างอใส่
“เขาโกรธฉันไง”
“เพราะ?”
“ก็...” ไม่กล้าเล่าว่าเพราะฉันคุยกับทิสาจนปล่
