“แก”
“หือ มีไรจ้ะเพื่อนรัก” ฉันเงยหน้าจากเมนูอาหารเพราะทิสาคนสวยของฉันเรียกฉันด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดุ
“กับพี่เอ็มนี่ยังไง?”
“พี่น้องกันไง” นึกแล้วว่าต้องถามเรื่องนี้ พอพี่เอ็มขอตัวไปเข้าห้องน้ำจากที่ยิ้มสดใสถึงได้เสียงเข้มขึ้นมาเชียว
“พี่น้องกันไง”
“พี่น้องกันเลยหอมแก้มกันบ่อย ๆ”
“อื้อ” ฉันพยักหน้ารับรัว ๆ แต่ทิสายิ่งทำสีหน้าดุกลับมา
“แกคิดว่าเขาเป็นพี่แต่เขาคิดว่าแกเป็นน้องรึเปล่า เขาก็ดีนะแพรแต่แกอย่าไว้ใจผู้ชาย รู้กันอยู่เต็มอกว่าเขาเคยชอบแก”
“รู้~ แต่แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ไม่มีอะไรจริง ๆ” ฉันยังยิ้มให้ทิสาเหมือนเดิม แต่เพื่อนรักของฉันกลับไม่ได้มีสีหน้าที่ดีขึ้นเลย
“เขาเป็นผู้ชาย อย่าไว้ใจผู้ชายมากเกินไปนะแพร แม้แต่คนที่เราไว้ใจมากที่สุดก็อาจจะเป็นคนที่ไว้ใจไม่ได้ที่สุดก็ได้ แก...จำได้ใช่ไหม” ท้ายประโยคทิสาพูดออกมาเบา ๆ
“โอเคแก ฉันจะระวังตัวให้มากกว่านี้ ขอโทษนะที่ทำให้แกเป็
