...12.50 น.
อ่าส์! หงุดหงิดว่ะ ผมไม่เป็นอันทำอะไรสักอย่าง เอาแต่นั่งมองโทรศัพท์เพื่อดูเวลาอยู่หลายรอบด้วยความใจจดใจจ่อ
ยิ่งรอยิ่งนานเหมือนเวลาผ่านมาหลายชั่วโมงแต่ความเป็นจริงมันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ
“แม่งเอ้ย!” ผมโมโห ยิ่งรอเวลามันก็ก็ยิ่งช้าไม่รู้มันจะช้าทำส้นตีนอะไรนักหนา
ตอนนี้ผมอยากเจอผ้าแพรพอ ๆ กับไม่อยากเจอ อยากคุยแต่ก็ไม่อยากยอมรับความจริง ทำไมเรื่องของเราต้องเป็นแบบนี้วะ
รู้ไหมว่าถ้าผ้าแพรไม่บริสุทธิ์ตั้งแต่แรกผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ผมติดใจว่าเธอโกหกทำไม ลงทุนไปโรงพยาบาลทำไม หรืออายที่จะบอกผู้ชายว่าตัวเองเคยผ่านอะไรมา ไร้สาระว่ะ เรื่องนี้แม่งไม่ได้สำคัญเลย มันสำคัญแค่เธอโกหกทำให้คนที่รักเธอเป็นควายต่างหาก
Line!
SS2 : ไงคะ ได้ค้นอะไรบ้างไหม
กำลังนั่งหงุดหงิดผู้หญิงคนนี้ก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง แม่งจากที่ไม่เคยสนใจจะคุยด้วยบอกตามตรงว่าตอนนี้ผมอยากรู้ว่าเป็นใคร ทำไมถ
