ฉัน...สวย
โอเค! สวยมากแล้วผ้าแพร สวยที่สุด!
สวยวัวตายความล้ม และสวยพร้อมล้มนางงานจักรวาล ^o^
แอด~
พรึ่บ!
“...”
“...”
“...”
“คุณ...”
“คะ?”
“มาสาย”
“เอ่อ...สวัสดีค่ะ” ฉันสวย ฉันสวย ฉันสวย
แกสวยมากผ้าแพร ความสวยแกจะไม่ทำให้แกซวยท่องไว้ ทำหน้าตาสวยน่ารักเข้าไว้ทุกคนจะได้เอ็นดูแก อย่ากลัวเมื่อเช้าแกสวดคาถาเมตตามหานิยมมาแล้ว ทุกคนจะรักและเอ็นดูแก รักแกหลงแก รักแกหลงแก รักแกหลงแก! เพี้ยง!
“...เชิญ”
“...ค่ะ” ฉันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากก่อนจะตอบรับเสียงหวานเพราะคนที่เชิญเข้าห้องส่งสายตาตำหนิมาให้ แต่ไม่เป็นไร ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนตำหนิไปแล้วล่ะผ้าแพร แต่นี่เป็นแกไงเลยได้รับแค่สายตาตำหนิ ใจเย็น ๆ อย่าตื่นเต้นอย่าแพนิค อย่าตื่นเต้น อย่าตื่นตูม
“เชิญสิคะ”
“เอ่อ...ค่ะ ขออนุญาตนะคะ” ฉันสะดุ้งเพราะได้รับเสียงเชิญเข้าห้องประชุมอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินเข้ามาในห้อง
ฟู่ว! ไม่อยากกังวลแต่สุด
