ถ้าฉันตาย
1346 Words
"ฉันไม่เคยคิด ฉันรู้อยู่แล้วว่าคนอย่างนายไม่เคยอยากจะรักษาฉันไว้หรอก" ดวงตากลมโตปิดเปลือกตาลงไล่หยาดน้ำตาที่เอ่อล้น ยิ่งพูดเหมือนเธอยิ่งตอกย้ำซ้ำเติมแผลของเธอให้เจ็บยิ่งขึ้น
"หึ คนอย่างฉันมันทำไม" เจ้าพิภพแค่นหัวเราะกับคำพูดของซันไชน์ที่ต่อว่าเขา
ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ใบหน้าสวยอีกครั้งลมหายใจอุ่นๆรินรดบนพวงแก้มเนียนจนเธอต้องเบือนหน้าหนีอย่างนึกรังเกียจ
"อื้ออ~" เสียงหวานร้องท้วงอยู่ในลำคอเมื่อคนตัวโตช่วงชิงลมหายใจของเธออย่างอุกอาจเมื่อริมฝีปากร้อนบดขยี้เรียวปากอวบอิ่มของเธอจนเจ็บแสบ
กลิ่นเลือดคละคลุ้งขึ้นในทันทีเมื่อเจ้าพิภพสอดเรียวลิ้นร้อนชื้นเข้าสำรวจโพรงปากเล็กเกี่ยวตวัดลิ้นเรียวของเธอจนคนตัวเล็กต้องดีดดิ้นเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ
"เฮือก แฮ่ก~" ซันไชน์รีบสูดอากาศเข้าจนเต็มปอดเมื่อเจ้าพิภพละริมฝีปากออกแล้ว
"ยังไม่ถึงเวลาที่เธอจะตาย" คำพูดแสนโหดร้ายของเจ้าพิภพทำเอาใจดวงน้อยแทบแตกเป็นเสี่ยง
เขาทำราวกับเธอเป็นของเล่นที่ไม่สนว่าเธอแทบจะตายต่อหน้าเขาสักแค่ไหน เขาแค่จะยื้อเธอเอาไว้เป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาเพียงแค่นั้น
...น่าสมเพชชะมัดที่เคยมอบความรักให้กับเขา
มือหนาที่ยังว่างเกี่ยวขอบแพนตี้ออกลากลงไปตามเรียวขาเล็ก ซันไชน์ดีดดิ้นเอาตัวรอดทั้งๆที่รู้ว่าเธอคงหนีไม่พ้น
"ฉันเกลียดนาย!" ซันไชน์ตะเบงเสียงใส่แข็งกร้าวเมื่อความเกลียดที่เธอมีมันเพิ่มพูนขึ้นเพราะการกระทำเลวทรามของเขา
"เรื่องของเธอ" เจ้าพิภพเอ่ยตอบเสียงเย็น ดวงตาคมเย็นชามองใบหน้าสวยเพียงนิดเมื่อเขาได้ดึงแพนตี้ออกจนพ้นตัวของเธอ
ร่างสูงแทรกกลางระหว่างสองขาเขาให้เข่าแหวกขาเล็กสองข้างของเธอให้อ้าออกเพื่อจะได้เข้าไปชิดกุหลาบงามได้ถนัด
"ฮึก! ฮื้อออ~" เสียงสะอื้นแทบขาดใจของซันไชน์ราวกับลมที่พัดผ่านไม่ได้ทำให้เจ้าพิภพสนใจเธอเสียด้วยซ้ำ
มือหนาชักรูดท่อนเอ็นอุ่นที่มีเส้นเลือดปูดนูนจนเห็นได้ชัด หัวบานหยักสีสวยถูกจ่อลงมาทางช่องรักคับแน่นก่อนที่เขาจะกระแทกเข้าไปในคราเดียวจนมิดลำไร้ซึ้งการเล้าโลมใดๆ
"กรี๊ดดดด!" เสียงกรีดร้องจวนจะขาดใจของซันไชน์เปร่งออกมาดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ!
ไร้ความปรานีจากคนตัวโตบนกายของเธอ เจ้าพิภพกระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงในทุกครั้งที่เขาสอดใส่
"อ๊ะ อ๊าาา ฮื้ออออ~"
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกที่คนตัวโตมอบให้ จังหวะรุนแรงป่าเถื่อนของเจ้าพิภพทำให้ช่องรักของเธอเจ็บแสบแทบฉีกขาดเมื่อคนตัวโตไม่แม้แต่จะถนอมเธอเลยสักนิด
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"
"ร้องให้ดัง" เจ้าพิภพเอ่ยขึ้นเสียงแหบพร่า ใบหน้าหล่อของเขาขึ้นเม็ดเหงื่อที่ซึมออกมา ดวงตาคมเย้ยหยัดคนตัวเล็กใต้ร่างที่กำลังร้องครางออกมาอย่างทรมาน
"อ๊ะ หยุดที อ๊าาา พะ พอแล้ว" เสียงหวานเปร่งออกมาอย่างยากลำบากขอร้องคนที่กำลังย่ำยีเธอ
ถึงแม้ว่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าคำขอร้องอ้อนวอนของเธอไม่เป็นผล แต่ลึกๆเธอก็ยังอยากให้เขาหยุดการกระทำแสนป่าเถือนนี้ลงสักที
ปัก! ปัก! ปัก! ปัก!
เอวสอบโถมแรงกระแทกเข้าออกอย่างหนักหน่วงยิ่งเสียงขอร้องของเธอดังขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งโหมแรงกระแทกลงไปมากขึ้นเท่านั้น
"ผะ แผ่นดิน อ๊าาา ย หยุดที"
"หยุดเรียกชื่อนั้น" เสียงเข้มดุดันขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอเอ่ยเรียกชื่อของเขา
'แผ่นดินฉันสวยไหม?'
'เธอสวยที่สุดสำหรับฉันอยู่แล้ว'
ภาพในวันวานไหลเวียนฉายซ้ำอีกครั้งบนความทรงจำของเจ้าพิภพ หญิงสาวที่เขารักสุดหัวใจกำลังส่งยิ้มมาให้เขาแบบที่เธอชอบทำ
"อ๊าาา ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ ฉันเจ็บ" เสียงใสสั่นเครือทำให้เจ้าพิภพหยุดความคิดถึงเรื่องในอดีตเอาไว้
มือหนาเลื่อนไปบีบเค้นอกอวบอิ่มอย่างแรงจนแทบปริแตก ความเจ็บแสบยังช่วงใจกลางสาวยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อเจ้าพิภพเร่งจังหวะให้ถี่รัวขึ้นกว่าเดิม
"อ๊ะ อ๊ะ เจ็บแล้วพอสักที"
"ยังน้อยไป เธอเจ็บแค่นี้มันยังน้อยไป" เจ้าพิภพเอ่ยเสียงเรียบยังคงกระแทกกระทั้นคนใต้ร่างไม่ยอมหยุด
ซันไชน์หลับตาลงปล่อยให้หยาดน้ำตาทำหน้าที่ของมันไปอย่างไม่ขาดสาย ความรู้สึกของเธอมันไม่หลงเหลือที่ว่างให้ความเสียใจอีกแล้ว เธอคงทำได้แค่รอวัน…
...รอวันที่ร่างกายและหัวใจดวงนี้จะด้านชากับการกระทำอันแสนเลวร้ายนี้ของเขา
หรือวันนั้นจะมาถึงก็ต่อเมื่อเธอได้ไร้ลมหายใจไปแล้วก็ตาม…
"อย่าทำเป็นเหมือนจะตายต่อหน้าฉัน" คำพูดแดกดันของเขาทำให้เธอต้องลืมตาขึ้นมองใบหน้าหล่ออีกครั้ง
"..."
"ฉันเตือนเธอแล้วใช่ไหม หยุดร้องเมื่อไหร่ฉันจะซ้ำ"
"ก็ทำสิ..." ดวงตากลมโตตวัดมองอย่างโกรธเคือง แววตาของเธอแสดงความรังเกียจต่อเขาอย่างชัดเจนจนเจ้าพิภพแสยะยิ้มอย่างพอใจ
"หึ ถูกใจไหมที่ทำให้ฉันบ้าได้ขนาดนี้" เอวสอบกระแทกหนักขึ้นในจังหวะที่ช้าลงราวกับเขากำลังสนุกกับการต่อเวลาให้กับเธอ
"ไม่เลย ฉันสมเพชมากกว่าที่คนอย่างนายทำได้แค่นี้" ซันไชน์เอ่ยตอบอย่างเย้ยหยัน ถึงแม้ในใจเธอจะกลัวสายตาคู่นั้นของเขามากแค่ไหนแต่ถ้าให้เลือก เธอยอมยั่วโมโหเขาให้ลงมือฆ่าเธอตั้งแต่ตอนนี้เสียดีกว่า
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"
"เอาแรงไว้ครางเวลาฉันกระแทกยังดีกว่ามาอวดดีกับฉัน" เจ้าพิภพยกเรียวของเธอขึ้นพาดบ่าแกร่งของเขาเอาไว้ในขณะที่มือหนากลับกดสะโพกเพรียวของเธอไม่ให้ขยับหนี
ตรับ! ตรับ! ตรับ!
"อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยย"
"อ่าห์ แม่งตอดดี" เจ้าพิภพคำรามเสียงกระเส่าเมื่อข้างในช่องรักร้อนนุ่มตอดรัดท่อนเอ็นลำใหญ่ของเขาจนเสียวซ่าน
"อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา"
"ซี้ดส์ Shit แน่นฉิบ" เจ้าพิภพเร่งเอวสอบให้เร็วขึ้นอีกเมื่อใกล้สุขสม ร่างหนาบดเบียดลงไปทาบทับร่างบางใต้ร่าง ใบหน้าคมก้มลงบดเบียดริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรุนแรงช่วงชิงลมหายใจของเธออย่างอุกอาจ แม้คนตัวเล็กจะดีดดิ้นโหยหาอากาศหายใจมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่แม้แต่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
เนิ่นนานจนสติแทบดับวูบเจ้าพิภพผละจูบออกแล้วขบกรามแน่นเมื่อเขากระตุกเกร็งเป็นจังหวะสองสามครั้งพร้อมกับอัดกระแทกในช่วงสุดท้าย
"อ่าห์ ~" เสียงคำรามเปร่งออกมาพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุ่นที่ฉีดพุ่งจนเต็มช่องรักของเธอ
ป๊อก~
ท่อนเอ็นอุ่นร้อนใหญ่โตถูกถอดออกจากช่องรัก ทำให้น้ำรักบางส่วนไหลเยิ้มออกมาจากช่องรักของเธอ
ซันไชน์นอนหอบหายใจอย่างหมดแรงเธอไม่แม้แต่จะขยับตัวหนีเสียด้วยซ้ำเมื่อเขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
ดวงตาคมกริบกวาดมองทั่วใบหน้าสวยของเธอด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนที่เขาจะลุกออกไปโดยไม่หันมาสนใจเธอแม้แต่น้อย
"ถ้าฉันตายนายจะมีความสุขมากกว่านี้ไหม?"
เพล้ง!!
- Writer
