บทที่1 แพทย์สาวกับชายขายตัว
4692 Words
บทที่1
ควันไฟสีดำเข้ม พวยพุ่งออกจากปลายปล่องเสาสูงจากเมรุเผาศพออกมาอย่างต่อเนื่อง ในขณะผู้มาไว้อาลัยเป็นครั้งสุดท้ายให้แก่ผู้วายชนม์ ต่างทยอยพากันเดินทางกลับ เพราะพิธีทางศาสนาได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ไปแล้ว
“พ่อเอ็งไปดีแล้วนะ...ศิวะ”
“ครับลุง”
ชายสูงวัยในชุดไว้อาลัยสีดำ ยื่นมือไปลูบหัวชายหนุ่ม ในขณะที่เขายกมือขึ้นพนม ก่อนจะก้มหัวลงเพื่อเป็นการขอบคุณ และบอกลาญาติผู้ใหญ่
“เออ...อุบัติเหตุโครงหลังคาที่พ่อเอ็งรับเหมา ที่พังลงมาทับพ่อเอ็งจนตายครั้งนี้ ลุงว่ามันคล้ายเมื่อสักสิบกว่าปีก่อน ตอนที่แกยังเล็กๆ แบบไม่มีผิดเพี้ยนเลยวะศิวะ”
“ตำรวจก็บอกผมเหมือนที่กับลุงบอกนี่แหละครับ และถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีคนจงใจ จนทำให้พ่อผมต้องตายจริงๆ ผมจะ ต้องรู้ให้ได้ว่า..เขาทำไปเพื่ออะไร?”
“ยังไงก็อย่าคิดมากนะหลายชาย เอาละสู้ต่อไปนะ...ลุงกลับละ”
ผู้เป็นห่วงเดินจากไป ขณะจิตใจของบุรุษหนุ่มยังครุ่นคิดถึงเรื่องดังกล่าว ขณะที่แขกที่มาร่วมงานฌาปนกิจศพพ่อของชายหนุ่ม ต่างพากันมาทยอยบอกลาผู้ที่มีฐานะลูก และเจ้าภาพของงาน เป็นระยะ
“ศิวะ...มึงเอาไงต่อวะ”
ศิวะหันหน้าไปมองเพื่อนรักที่มาอยู่ช่วยงานศพของพ่อ ตลอดทั้งสี่วันที่ผ่านมา ที่เปิดปากถามเมื่อแขกคนสุดท้ายกำลังเดินจากไป
“พ่อกูก็ตายแล้ว น้องกูก็ตายแล้ว แล้วมึงว่ากูควรทำอะไรต่อไปดีวะดล? “
ศิวะตอบเพื่อนที่ตั้งคำถามที่เขาเองก็ไม่รู้คำตอบ
“ก็ไปอยู่กับแม่...ตามที่แม่ขอสิลูก”
“.........”
“ศิวะก็รู้ว่าบริษัทของแม่ต้องการวิศวกรอย่างลูกมาช่วยงาน.. ไปเถอะนะ ไปช่วยแม่บริหารงานบริษัทของเรากัน เถอะนะลูกนะ”
สายตาอ้อนวอนของหญิงสูงวัยในชุดดำ ผู้ที่เรียกตัวเองว่าแม่ ค่อยๆ เดินเข้ามาหยุดอยู่ทางด้านหลังของชายหนุ่มพร้อมกับพนักงานขับประจำตัว ขณะพยายามกล่าวในสิ่งที่เธอประสงค์ต่อลูกชาย ก่อนที่จะยืนลุ้นคำตอบ
“.......”
ผู้เป็นลูกชายนิ่งอยู่ไม่นาน ก่อนจะกล่าว
“แล้ว น้องชายของผมที่ต้องตายไป โดยไม่รู้ว่าความสุข ความสบายมันเป็นยังไงละครับ..และพ่อที่ต้องตายลงไปในวันนี้ เพราะว่าท่านต้องทำงานหนัก ทำงานเสี่ยง..เพื่อที่จะพยายามหาเงินมาใช้อยู่ ใช้กิน ในครอบครัวของเราในตลอดระยะเวลากว่าสิบปี..ที่คุณทิ้งพวกเราไป..แล้วคุณจะให้ผมไปอยู่กับผู้ที่หนีจากพวกเราไปมีผัวใหม่ ก็เพียงเพื่อหวังจะเสพความสุขส่วนตัว...จนลืมไปว่า..ที่นี่ยังมีลูกและมีผัวอยู่ ยังงั้นเหรอครับ?”
“ศิวะ...แม่ขอโทษ แม่ผิดไปแล้ว...ยกโทษให้แม่เถอะนะ..ลูก... นะ..อือ...”
น้ำตาของผู้เป็นแม่ไหลพรากออกจากสองตา ขณะกล่าวเสียงเครือ ในขณะที่ชายหนุ่มดวงตาของเขาก็วาวลื่นรอน้ำใสไหลออกมาจากเบ้าตาทั้งสองข้างเนื่องจากอารมณ์ที่มันถูกเก็บกดลึกอยู่ภายในจิตใจที่มันได้ระบายออกมา
“เอ๊ย..เพื่อน แม่มึงร้องไห้ใหญ่แล้ว เรื่องที่มันแล้วก็ให้มันแล้วไปเถอะวะศิวะ..ยังไงพ่อกับน้องของมึงก็ตายไปแล้ว ...ตอนนี้ก็ไปช่วยแม่ของแกบริหารงานบริษัทรับเหหมาของท่านก่อน.. และตอนนี้พ่อเลี้ยงมึงก็ป่วยหนักอยู่ไม่ใช่เหรอ? และ ถ้าแม่ได้มึงไปช่วยงานอีกแรง ท่านก็คงจะสบายขึ้น..นะกูว่า”
“ไม่...”
เพื่อนของศิวะพยายามกล่าวถึงเหตุและผลที่ถูกที่ควรแบบยาว แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดี
“โธ่...ศิวะให้แม่ได้ทดแทนลูก..ในสิ่งที่แม่ทำผิดพลาดไปในครั้งอดีต..ด้วยนะลูกนะ ไปอยู่กับแม่เถอะนะ..นะ...ลูก.นะ.แม่ขอร้อง..อือ...”
ผู้เป็นแม่น้ำตาไหลพรากขณะใช้มือยื่นไปจับแขนบุตรชายในสายเลือด เพื่อเป็นการขอร้องอีกทาง แต่หญิงสูงวัยต้องเสียหลักเซถล่า เพราะแรงสะบัดจากแขนที่เธอยื่นไปจับ
“โอ๊ย..”
“เอ๊ย...คุณผู้หญิง “
ชายกลางคนผู้ทำหน้าที่สารถีที่อยู่ใกล้สุด รีบเข้าไปประครองร่างของเจ้านายเอาไว้ก่อนที่เธอล้มลงบนพื้น
“คุณกลับไป..ได้แล้ว..ไป๊...”
เสียงตะวาดแสดงถึงความเอาจริงของผู้เป็นลูก ทำให้ผู้เป็นแม่รู้ว่าสิ่งที่เธอต้องการมันคงจะเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนแล้วในวันนี้
“ศิวะลูกแม่...แม่...ว่า....”
“ไม่ต้องมาพูดอะไรอีก...ผมไม่อยากได้ยิน...ไป๊..กลับไป..เดียวนี้”
ธีระดลรีบกอดศิวะเอาไว้ เมื่อเขาขยับเข้าหาผู้เป็นแม่ พร้อมกับร้องตะวาดใส่แม่เสียงสูง
“เอ้ยไอ้ศิวะมึงจะ บ้าไปแล้วเหรอวะ...นั่นแม่มึงนะ...คุณน้าครับ...กลับไปก่อนเถอะครับ วันหลังค่อยคุยกันเรื่องนี้ใหม่นะครับ...น้า”
หญิงสูงวัยก้มหน้าลงก่อนหจะหันหลังกลับ แล้วค่อยๆ ก้าวเท้าเดินจากชาย ผู้ที่มีใบหน้าแสดงออกเพียง ความเคียดแค้นต่อเธอ ในขณะที่ผู้ทำหน้าที่ขับรถ รีบวิ่งไปเปิดประตูรถเก๋งเมอร์เซเดส-เบนซ์รุ่นใหม่ เตรียมไว้ ก่อนที่ร่างหญิงที่ผิดหวังจะหายเข้าไปในรถหรู
“กูว่ามึงบ้าไปแล้วนะศิวะ...มึงรู้ไหมวะ..ว่านั่นแม่แท้ๆ ของมึงนะ...”
วิศวกรหนุ่มทำหูทวนลม กับคำต่อว่าของเพื่อน ขณะใช้สายตาแห่งความชิงชังชำเลืองดูรถเก๋งคันหรูที่กำลังวิ่งออกจากประตูวัดไป
“เอาที่อยู่ลูกค้า...มาให้กูไอ้ดล”
“มึงก็เลิกอาชีพนี้มาปีกว่าแล้วนะไอ้ศิวะ ตอนนี้มึงก็เรียนจบวิศวะแล้ว เรื่องเงินที่จะใช้เล่าเรียน ก็ไม่ต้องใช้แล้ว และงานที่มึงทำมันก็ได้เงินเดือนแบบสูง...แล้วมึงจะกลับไปยุ่งอะไร? วะ กับอาชีพที่มึงเคยบอกว่ามันน่ารังเกียจ?”
ธีรดลพูดทำนองบ่น ขณะล้วงเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่กระดาษแผ่นนั้นจะถูกผู้ที่ทวงถามแย่งไป
“พิมพิชญา ทิวานันท์”
ศิวะอ่านชื่อใต้รูปบนกระดาษในมือเสียงแผ่ว
“ชื่อนามสกุลเดียวกัน มันไม่จำเป็นต้องเป็นคนเดียวกันเสมอไปหรอก...เพื่อน”
“ไม่...มันเป็นคนเดียวกัน กูให้เชอรี่สืบดูให้แล้ว”
“เอาใหญ่แล้วมึง..ไอ้ศิวะ มึงก็รู้อาชีพอย่างเรา ตามกฎเราไม่ควรรู้ด้วยซ้ำว่าลูกค้าเป็นใคร? กูเอารูปมาให้มึงนี่ก็ผิดมากแล้ว ..แต่มึงถึงกับไปสืบประวัติเธอมา แต่..เอ้ย...ถ้าเธอเป็นคนที่มึงคิด? ...งั้นเธอก็คือ...”
..................................................................
แสงไฟสลัวภายในโถงขนาดใหญ่ ที่มีผู้คนมารวมตัวกันอย่างพลุพล่าน ขณะที่เสียงเพลงจังหวะป๊อบแนวคลาสสิกถูกเปิดเสียงเบาแผ่ว จนมันทำให้บทเพลงนุ่มปรับอารมณ์ ผู้ที่มานั่งดื่มกิน เพื่อหวังความสำราญภายในผับดังแห่งนี้ได้รื่นรมย์ จนความสุขนั้นมันได้ลอยล่องไปตามดีกรี ที่พวกเขาได้พากันดื่มกินเข้าไป
“เอาหมอพิมพิชญา...ยกๆ”
“แกบ้าหรอดา เพิ่งยกไปเมื่อตะกี้จะยกอีกแล้ว เดียวเมาตายห่า...”
“เป็นมงเป็นหมอพูดจาไม่เพราะ ..ตายหงตายห่า...พูดออกมาได้”
“ไม่ต้องพูดมากหมอปณิดา..เอา..มา..ยกก็ยก...”
หญิงวัยกลางคนในชุดสุภาพ มองสองสาวสวย ผู้เป็นสมาชิกร่วมโต๊ะ ที่พากันยกแก้วขึ้นชน ก่อนจะส่งเหล้าเพียวๆ ในแก้ววิสกี้ไหลเข้าสู่ลำคอ
“เอาละ...วันนี้ฉันก็อยากให้ทุกคนสนุกและผ่อนคลายกัน หลังจากที่เราเหนื่อยกับการทำรีพอร์ตงานวิจัยจนได้ทุนจากสถาบัน ExploringCybersexualities University จากสหรัฐมา และงานวิจัยครั้งนี้ของเรา มันจะเป็นประโยชน์ต่อสังคม มาก ในเรื่องที่ว่า เหตุใด? จึงเกิดเพศสัมพันธุ์ที่ ผิดแปลกไปจากธรรมชาติ ของคนในทวีปเอเชียของเรา”
“เออ..แล้วอาจารย์หมอทำไม? เลือกเราสองคนเข้าทีมค่ะ? แล้วเพื่อนแพทย์สาขาอื่นๆ อีกห้าหกคนที่มาช่วยทำรายงาน พวกเขาคงไม่ได้เข้าร่วมโครงการนี้ต่อ..ใช่ไหมคะ”
“ใช่”
สายตาอยากรู้ของว่าที่แพทย์หญิงทั้งสอง บ่งบอกถึงความอยากรู้เมื่อคำถามแรกถูกตอบ ดังนั้นทั้งคู่จึงจ้องมองไปยังผู้นำทีมตาเขม็ง เมื่อคำถามเมื่อครู่ถูกขยายความต่อ
“อย่างแรกพวกเธอเรียนมาสายนี้ และตอนนี้พวกเธอก็เรียนอยู่ปีสุดท้าย ที่ได้เรียนจบคอร์วิชาสำคัญเกี่ยวกับงานวิจัยไปหมดแล้ว อีกทั้งเมื่อพวกเธอเรียนจบก็จะได้เป็นสูตินรีแพทย์ ซึงมันเกี่ยวข้องกับงานวิจัยนี้โดยตรง “
ผู้ถูกเรียกว่าอาจารย์หมอหยุดนิดหนึ่งค่อยพูดต่อ
“แต่ว่าไปจริงๆ ..ที่ฉันเลือกพวกเธอ..”
ผู้กำลังอธิบายถูกจ้องจากผู้อยากรู้ทั้งสองตาเขม็ง เมื่อมาถึงสิ่งที่พวกเธออยากรู้
“นั้นก็เป็นเพราะว่า เธอทั้งสองเป็นคนมั่นใจในตัวเองสูง กล้าที่จะคิด..และกล้าที่จะทำ แต่..ที่มันสำคัญจริงๆ ...ก็คือ”
แพทย์ผู้นำทีมหยุดอธิบายอีกครั้ง ในขณะที่ลูกทีมตั้งใจฟังจนทำให้ทั้งคู่แทบจะไม่ได้ยินเสียงเพลง และเสียงผู้คนที่พูดคุยกันในผับ ที่มันดังอืออึงอยู่ในตอนนี้แม้แต่น้อย
“..ผู้ทำงานวิจัยนี้ต้องเป็นคนที่เสียสละตัวเองมากๆ เพราะว่าเราต้องได้สัมผัสของจริงด้วยตนเองในบางเคส เพื่อให้อารมณ์และความรู้สึกทางเพศที่ซับซ้อนของมนุษย์ได้ถูกนำมาบันทึกเก็บไว้ อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และเธอทั้งคู่อาจารย์ประเมินว่างานวิจัยมันสำคัญมากกว่าสิ่งใดสำหรับเธอทั้งสองคน..”
“เราต้องใช้ตัวเราสัมผัสจริงในการมีเพศสัมพันธุ์ใช่ไหม? ค่ะอาจารย์หมอ”
พิมพิชญาเอ่ยถามน้ำเสียงไร้ความตระหนก ในขณะที่ปณิดาพยักหน้าแสดงถึงความพอใจในคำถาม
“ใช่ แต่ก็คงเป็นเพียงบางเคส เพราะเรื่องที่เราจะวิจัย มันคือการมีเพศสัมพันธุ์ที่ไม่ปกติ ที่ฝรั่งเรียกว่าGender inextricably not normal.เท่านั้น ดังนั้นเรื่องที่เรามีเพศสัมพันธุ์กับแฟน เราไม่เอามาวิจัยเพราะนั้นคือเรื่องปกติ”
ในตลอดระยะเวลาร่วมสองเดือนที่นักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายทั้งสอง ได้ร่วมกับคณะแพทย์สาขาอื่นๆ ช่วยกันทำงานวิจัยนี้ จนทำให้สถาบันของเธอได้เงินทุนก้อนโตมาทำวิจัยครั้งนี้ และมาจนถึงวันนี้เอง ที่ทำให้นักศึกษาแพทย์ทั้งสองได้รู้กระจ่างถึงสิ่งที่เธอได้ร่วมทำ
“เอาละวันนี้ก็คงต้องถามความสมัครใจของเธอทั้งคู่อีกครั้งว่า...ยินดีที่จะร่วมทำงานกับอาจารย์ครั้งนี้ไหม?”
“ค่ะ,ค่ะ”
ทั้งคู่ตอบแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน
……………………………………………..
“หมอปณิดาแน่ใจนะว่า หมอพิมพ์ยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ เพราะที่รู้หมอพิมพ์ตอนนี้เธอคบหาอยู่กับหมอเดชาอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“มันแน่ซะยิ่งกว่าแน่ค่ะอาจารย์หมอ...เพราะหมอเดชานั่นก็สุภาพบุรุษเกิ้น! มือหมอพิมพ์ก็ยังไม่กล้าจับเลยค่ะ”
แพทย์สาวใหญ่ผู้มากความสามารถ จนเธอสามารถนำพาทีมคว้าเงินทุนต่างประเทศมาใช้ทำงานวิจัยอันเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติ พอใจกับคำตอบที่เธอถาม หลังจากที่หมอพิมพิชญาขอตัวไปเข้าห้องน้ำได้ไม่นาน ก่อนที่จะยิ้มออกมาแล้วถามทบทวน สิ่งที่เธอได้สั่งเอาไว้ กับหมอปณิดาศิษย์รักอีกคน
“หมอพิมพิชญาจะทำวิจัยเรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ แต่ยังไม่เคยนอนกับผู้ชายมันคงจะไม่ใช่ ..เอาล่ะสิ่งที่อาจารย์สั่งไว้ สรุปว่าคงไม่พลาดนะหมอดา”
“ค่ะชัวร์...หนูได้รับแจ้งทางไลท์แล้ว เขาจะมาตามเวลานัดแน่นอนค่ะ”
...........................................................
ร่างบางเดินเชเล็กน้อยก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนที่นอนนุ่มภายในห้องคอนโดหรูใจกลางกรุง
“ฉันไม่ไหวแล้ว..ดา..อึก..ฉัน...ขอนอนก่อน...นะ...”
“เอ้ยๆ ..จะนอนได้ยังไงนี่...ไปอาบน้ำก่อนสิ...นังพิมพ์”
พิมพิชญานอนนิ่งบนเตียงใหญ่จากความเมา เพราะการฉลองความสำเร็จ ของสถาบันที่เธอกำลังเรียนได้รับทุนวิจัยก้อนโต และเธอยังได้ร่วมกับทีมต่อ
“ลุก..สิแก นอนทั้งยังไม่อาบน้ำแบบนี้ เดี๋ยวเขาก็เหม็นแย่...”
สติที่ยังเหลืออยู่น้อยนิดของหญิงสาว แต่มันก็มากพอที่จะทำให้พิมพิชญาสงสัยในคำพูดของเพื่อนผู้เป็นเจ้าของห้องคอนโดหรู ที่เธอมาพักค้างแรมด้วยคืนนี้
“ใคร..เหม็น...แกว่าใคร..จะเหม็นวะ? ดา”
“ก็ฉันไง...แกนอนกับฉัน ฉันก็เหม็นคนที่ไม่อาบน้ำนะสิ”
“ก็ให้ฉ้านน...นอนสักงีบ...เดียว.ฉันลุกมา...อาบเอง...ได้ปะ”
ขณะนั้นโทรศัพท์ของปณิดาสั่น นั่นก็แสดงว่าตอนนี้มีไลท์ที่เธอรอคอยได้ถูกส่งเข้ามาแล้ว
“เออๆ ..แกนอนๆ ไปเถอะ ไม่อาบ...ก็ไม่อาบ...”
เจ้าของห้องรีบตรงไปยังประตูห้องหลังอ่านไลท์จบ
“สงสารเจ้าหนุ่มคนนี้จัง...ซวยต้องมานอนกับคนเหม็นไปทั้งตัว”
ปณิดาบ่นไปพร้อมกับเปิดล็อกประตูก่อนที่จะดันให้มันอ้าออก
“อูย์...หล่อจัง...”
ชายหนุ่มสูงไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ที่ดูดีจากผิวที่ขาวและทรงผมรองทรงแบบมีสไตร์ อันมีใบหน้าที่เรียกได้ว่าหล่อเหลาราวกับพระเอกหนังซีรีเกาหลี ที่อยู่ในชุดสูธสีเข้มที่มันส่งให้เขาดูดีมีสง่า
“....อื้อ..หือ...”
ความหล่อสง่าของชายตรงหน้ามันเกินความคาดหมายของปณิดา จนมันทำให้เธอคิดไปว่า..เขาคนนี้นะหรือ..คือผู้ชายขายตัว และสิ่งนั้นมันทำให้หมอสาวต้องถามออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“มา...มา...ผิดห้องหรือ...เปล่า...ค่ะ”
“ไม่หรอกครับ...และไม่ต้องสงสัยอะไร..เพราะผมก็แค่พวกขายบริการ”
ปณิดาตะลึงตาค้าง เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มรูปงานเบื้องหน้าของเธอ คือผู้ชายขายตัว ที่เธอได้ตกลงว่าจ้างมาเปิดบริสุทธิ์พิมพิชญาตามคำสั่งอาจารย์หมอของเธอ
“เออ...คุณ...”
“ผมศิวะ...ครับ”
“เป็นชื่อฉายาเหรอคะ...”
“ไม่..เป็นชื่อจริงครับ เรามีแค่กฎห้ามให้เบอร์โทรและ ให้ไลท์ลูกค้าเป็นการส่วนตัวครับ”
“งั้น...งั้น..ฉันฝากดูแลเพื่อนฉันหน่อยนะคุณศิวะ..มันยังไม่เคยเสียความบริสุทธิ์ให้ใครเลยนะคะรู้ไหม?”
“ครับ...ผมอ่านรายละเอียดต้อนรับงานแล้ว และอย่าลืมนะครับว่า...เวลาทำงานของผมสองชั่วโมงเต็มถ้าครบเวลาผมก็ไม่อยู่ในห้องแล้ว.. เข้าใจตามนั้นนะครับ”
“ค่ะ...งั้นฉันจะไปรอข้างล่างก่อนนะ...”
“ครับ..”
………………………………………………..
ศิวะเดินเข้าไปภายในห้องหรู ที่เขาถูกจ้างให้มาร่วมรักกับหญิงสาวที่ถูกระบุว่าเธอคือหญิงสาวบริสุทธิ์ ก่อนร่างใหญ่จะเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงนอนขนาดใหญ่
“เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันนะ ที่จ้างให้ผู้ชายมาเปิดบริสุทธิ์”
ศิวะกล่าวเบาขณะยืนมองดูหญิงสาวในชุดกางเกงยีนรัดรูป และสวมเสื้อเชิ้ตผ้าบางเนื้อดีห่อหุ้มด้านบนเอาไว้อย่างมิดชิด และ สิ่งนั้นได้แสดงว่าเธอยังคงสวมชุดอยู่นอกบ้าน
“.........”
ชายหนุ่มเอาโทรศัพท์มือถือ ถ่ายใบหน้าของหญิงสาว เพราะชายหนุ่มนึกสงสัยในอะไรบางอย่างขึ้นมา
“พิมพิชญา ทิวานันท์”
ชายหนุ่มกล่าวชื่อหญิงสาวได้แม่นยำ ก่อนจะสังเกตเห็นแก้มทั้งสองข้างของสาวนักเรียนแพทย์ แดงระเรื่อ จากเลือดสาว ที่ฉีดไปเลี้ยงจนเกินปกติ เนื่องมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป และใบหน้านั่นมันทำให้ชายหนุ่มรู้ว่า ผู้ที่จ้างให้เขามาทำลายพรหมจารี คือหญิงสาวที่ดูดีมากๆ และจากผมที่ยาวสยายอยู่บนเตียง รวมกับรูปร่างเล็กเพียวได้รูป มันบ่งบอกว่าเธอคือผู้หญิงที่มีทั้งความสวย และความน่ารัก แถมยังมีเสน่ห์มากในสายตาของชายหนุ่ม
ศิวะถอดสิ่งที่ห่อหุ้มกายออกจนหมดร่าง จะคงเหลือเอาไว้ก็เพียงกางเกงชั้นในเพียงชิ้นเดียว ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆ ขยับขึ้นไปบนเตียงที่มีหญิงสาวนอนหายใจแรง จากสิ่งเล้าที่เข้าไปกระตุ้นหัวใจของเธอ
มือหนาขยับไปแกะกระดุมเสื้อของหมอสาวออกที่ละเม็ด ก่อนที่สายตาของบุรุษหนุ่ม จะสัมผัสกับยกทรงอันเดอร์ไวร์ที่ห่อหุ้มโนนหน้าอกนุ่มของหญิงสาวเอาไว้
“อือ...”
เสียงดังแผ่วที่หลุดออกจากปากหญิงสาว ขณะร่างหนาใช้มือลูบเบาไปตามหน้าท้องที่เรียบเนียน
“....”
ไม่มีเสียงเล็ดออกจากปากหญิงที่นอนหลับตาพริ้ม ขณะที่มือหยาบไม่ยอมหยุด เพราะภารกิจนี้ชายหนุ่มเป็นผู้ถูกว่าจ้างมาให้กระทำ
กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ผสมมากับลมหายใจของหญิงสาว มันเริ่มกระตุ้นอารมณ์สวาทของวิศวกรหนุ่มให้พุ่งสูงขึ้น
“อือ.....”
เสียงหลุดออกจากปากเล็ก เมื่อ.เธอเริ่มรู้สึกตัวก่อนที่หญิงสาวจะลืมตาขึ้น
“เอะ...อะไรกันนี่...”
พิมพิชญาลืมตาขึ้นก่อนที่สติสัมปชัญญะ จะสั่งให้ดวงตาของหญิงสาวลุกโชน และยังบอกให้เธอรีบลุกขึ้น แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่หญิงสาวประสงค์ เพราะร่างใหญ่ที่เตรียมการรองรับสถานการณ์นี้..ใช้ร่างกดทับตัวเธอเอาไว้
“เอ้ย...หยุดนะไอ้โจร..บ้ากาม...ช่วยด้วยค่า...ช่วย..อุบ..”
ปากหนาประกบปากเล็กที่กำลังอ้าปากร้องเอาไว้ จนทำให้หญิงสาวสิ้นเสียง
“อุย..อะไรนี้..คุณ...”
“ถุยๆๆๆ ..”
ศิวะรีบถอนปากออกจากการประกบจูบเพราะปากที่เขาจูบได้ระดมถ่มถุยน้ำลายออกมา และสิ่งนั้นเองที่ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่างานนี้ไม่ง่ายเสียแล้ว
“แก..แก..หยุดนะ...ช่วยด้วย.ค่า...”
พิมพิชญาทั้งร้อง ทั้งดิ้นเต็มกำลัง ขณะที่ร่างใหญ่ที่นอนทาบทับก็เพิ่มกำลังกดทับเข้าไปอีก พร้อมกับใช้สองมือกดมือทั้งสองข้างของหญิงสาวที่พยายามทั้งหยิกทั้งข่วนมายังร่างของเขาเอาไว้
“หยุดร้อง และหยุดดิ้นเดียวนี้นะ...ไม่งั้นผมบีบคอคุณให้ตายไปเลยเอาไหม? ...”
ศิวะเปลี่ยนจากใช้มือกดมือของหญิงสาวมากุมที่คอระหงของเธอ พร้อมพูดขู่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะรู้ว่าวิธีนี้มันได้ผล เพราะหญิงสาวใต้ร่างของเขาหยุดนิ่ง…
“คุณจะฆ่าข่มขื่นฉัน...เหรอ...”
“ใช่...ถ้าเธอยังดิ้นอยู่แบบนี้...ผมจะฆ่าคุณแล้วจึงจะข่มขื่น...”
หญิงสาวทำหน้าบูดบึ้งก่อนกล่าว
“...คุณ..ข่มขืน...แล้วค่อยฆ่าไม่ได้เหรอ? ...”
ศิวะยิ้มขณะจ้องดูดวงตาบ๋องแบ๋วของหญิงสาวที่เขากำลังนอนทับ เพราะคำขอของเธอเหมือนจะยินยอมให้เขากระทำสิ่งที่เขาถูกว่าจ้างมาโดยดีแล้ว
“ได้...สิ ข่มขื่นก่อนก็ได้..งั้นเธอก็อยู่เฉยๆ นะ”
หญิงสาวพยักหน้าแสดงว่ายินยอมตามข้อตกลง ศิวะจึงห่อปากค่อยๆ ก้มหน้าลงไปยังยอดอกของพิมพิชญา ในขณะที่หญิงสาวพยายามขยับให้ยอดอกขยับออกจากปากที่พยายามจะลงทัณฑ์เธออยู่
“นิ่งๆ สิ...เดียวก็บีบคอ...ซะหรอก”
“ค่ะๆ ..นิ่ง..ค่ะนิ่ง...”
หญิงสาวนอนตัวเกร็งนิ่งเหมือนที่บอก ทำให้ศิวะก้มลงไปที่ปลายทรวงอกของเธออีกครั้ง ในขณะมือข้างหนึ่งของศิวะก็ไม่รอช้า เพราะเขาเลื่อนมันลงไปประกบตรงกลางเป้ากางเกงของหญิงสาว จนทำให้พิมพิชญาป้องกันตัวด้วยการดึงขาหุบเข้าหากัน แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ เพราะว่าตอนนี้ เขาเปลี่ยนไปจูโจมยอดปทุมที่แสนหวานของหญิงสาวแล้ว
“อือ..หยุดยุ่งกับนมฉัน...ก่อนได้ไหม..คุณ...”
“อะไรกันอีก...ละ หมดอารมณ์เลยกู”
“ก็ฉัน...ยัง...ยังไม่ได้อาบน้ำ...นะสิ”
“ถึงว่าหัวนมเธอ แค็ม..เค็ม..แถมยังเหี่ยวอีกด้วย” .
หญิงสาวหน้างอเป็นม้าหมากรุก จากคำต่อว่าของชายผู้บุกรุก แต่ก็จำใจค่อยๆ พูดในสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นทางออกสำหรับเธอ
“ฉันขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหน? ...”
ศิวะคิดว่าที่หญิงสาวขัดขื่น และแสดงนูนนี่นั่น มันคือการเล่นเกมส์ของลูกค้า ที่มืออาชีพรับจ้างร่วมรักอย่างเขา เจอมานักต่อนักแล้ว และหน้าที่ของชายหนุ่มก็คือ ต้องตามใจลูกค้า
“เชิญครับ...ผมให้เวลาสิบนาที..”
“ไม่นะฉันอาบน้ำครั้งละไม่ต่ำกว่าชั่วโมง”
“ไม่ได้...ต้องไม่เกินสิบนาที...เพราะตอนนี้มันใกล้จะหมดเวลาของผมแล้ว”
พิมพิชญาไม่ค่อยเข้าใจที่ศิวะพูดว่าใกล้จะหมดเวลาแล้ว แต่เธอก็รู้ว่า โจรปล้นสวาทในชุดกางเกงในตัวเดียวได้ปล่อยให้เธอ ลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ แบบไม่มีที่ท่าว่าจะมาขัดขวางใดๆ
“เร็วๆ นะครับ จะได้รีบทำๆ ให้เสร็จๆ ไปเสียที...”
ศิวะกล่าวตามหลังหญิงสาวได้ไม่นาน ก็ได้รู้ว่าในตอนนี้มีปลายกระบอกปืนมาจ่อที่หัวของเขา
“นายว่าใครหัวนมเหี่ยว และเค็มวะ...”
“อ้าวคุณ...ไหนว่าจะไปอาบน้ำ...แล้วเอาปืนมาจ่อหัวผมทำไม? นี่.”
“ฉันไม่จ่อเฉยๆ แต่ฉัน...”
..ผลัก...
“โอ๊ย...”
พิมพิชญาหน้าเย้เก้ สะบัดมือที่ใช้ต่อยปากศิวะไปมา เนื่องจากความเจ็บ ในขณะผู้ถูกต่อยกุมปากเอาไว้
“อูย..แล้วคุณมาต่อยผมทำไม? .มันเจ็บนะ..”
“สมแล้ว จะข่มขืนฉัน..แล้วยังมาว่าฉันนมเหี่ยว...”
คนหนึ่งสะบัดมือไปมา คนหนึ่งกุมปาก เพราะความเจ็บ
“แล้วคุณจะต่อยผมทำไม? ...นี่”
ศิวะชักสงสัยว่าพิมพิชญาจะไม่รู้ถึงการจ้างวานให้เขามาเปิดบริสุทธิ์เธอในครั้งนี้หรือเปล่าแล้ว..
“ก็นายบุกรุกเข้ามา จะข่มขื่นฉัน...แถมยังจะฆ่าฉันปิดปากอีกด้วย เอาละคราวนี้นายต้องติดคุกหัวโตแน่”
มือหนึ่งของพิมพิชญาถือปืนกระบอกเล็กจ่อไปยังร่างของศิวะ โดยอีกมือก็เอื้อมไปจับเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง ในขณะที่ปากเล็กของเธอก็พูดไปเรื่อย
“ฉันแจ้งความก่อน..นายโดนแน่”
“เดียวๆ ...คุณจะโทรหาตำรวจเหรอ...อย่านะ...คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมถูกจ้างมานะ”
“อย่ามาตอแหล...ใครจ้าง จ้างมาทำไหม? แล้วดาเพื่อนฉันละ...นายเอาเธอไปไว้ที่ไหน?”
“คุณก็ลองโทรหาเพื่อนคุณดูสิ...จะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร?”
พิมพิชญาทำหน้าสงสัยจากคำอธิบายของชายผู้สวมกางเกงในตัวเดียวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ก็ได้...ฉันจะโทรหาเพื่อนฉันก่อน...และอย่าตุกติกนะ ถ้าตุกติกฉันยิงนายไส้แตกแน่”
หญิงสาวหาหมายเลขแล้วกดโทรออกอย่างคล่องแคล่ว และไม่นานปลายสายก็ถูกรับ
“ดาๆ แจ้งตำรวจเร็วมีผู้ชายบุกรุกเข้ามาในห้องของแกและจะข่มขื่นฉันด้วย.......เอ้ย! เดียวๆ ไอ้พิมพ์นั้นมันไม่ใช่พวกบุกรุกฉันจ้างพี่เขามาเอง……...จ้าง? แกจ้างมาทำไม? วะ............เรื่องนี้อาจารย์หมอสั่งนะพิม เพราะอาจารย์ต้องการให้แกมีประสบการณ์ เรื่องเพศสัมพันธ์ก่อนที่เราจะได้ไปทำงานวิจัยนะ.............อาจารย์หมอเป็นคนสั่งยังงั้นเหรอ? .............ใช่ตอนนี้แกก็ยอมปล่อยใจปล่อยกายให้พี่เขาได้แล้ว และถ้าแกเสร็จแล้ว ฉันอาจจะจ้างพี่เขาต่อ คนอะไรแบบหล่อฮ่าๆๆๆๆ .....”
ปลายสายถูกวาง และความจริงก็ประจักษ์ มันจึงทำให้พิมพิชญาใช้หางตามองไปยังชายหนุ่มที่ยืนยิ้มแบบยั่วยวน ขณะที่มองมาที่เธอ
“ผมบอกแล้วว่าผมถูกจ้างมา”
“จ้างมานอนกับกับฉันนี้นะ...”
“ไม่รู้...เรื่องนั้นไปถามอาจารย์คุณที่สั่งมาสิ”
ชายหนุ่มจับใจความจากการพูดคุยโทรศัพท์เมื่อครู่ เลยเอามาพูด ทำให้เห็นใบหน้าสวยใช้ความคิด
“เป็นยังไงครับ พร้อมหรือยัง”
“ยัง”
หญิงสาวตอบสั้นขณะลดปืนลง ก่อนเธอจะเพิ่งสังเกตว่ายกทรงที่ถูกปลดตะขอยึดคงห้อยหลุดหลุยจนทำให้ทรวงอกอวบไร้สิ่งปกปิด และ สายตาเจ้าเล่ห์ก็คอยจ้องมองมันอยู่ ดังนั้นหญิงสาวจึงรีบยกมือขึ้นมาบังส่วนปลายของมันเอาไว้
“โธ่เอ่ย..หัวนมเหี่ยวใครจะอยากดู...”
“นายนี่....อุ๊บ”
พิมพิชญายังพูดไม่จบปากนวลก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากอุ่น
“หยุดก่อน...หยุดก่อน...ให้ฉันอาบน้ำก่อนสิ...”
“ไม่ทันแล้ว...เวลาผมมีให้คุณแค่สองชั่วโมงถ้าคุณยังเล่นตัวแบบนี้ผมจะกลับ และเรื่องนี้อาจารย์ของคุณคงไม่ชอบแน่ๆ”
พิมพิชญารู้ว่าถ้าอาจารย์หมอรู้ว่า เรื่องนี้เธอขัดขื่น ก็เหมือนเธอไม่ยอมทำตามคำสั่ง เธออาจจะถูกคัดออกจากทีมวิจัยก็เป็นได้
“ได้..ได้..แต่..ให้ฉันทำใจก่อนสิ”
“ไม่...คุณต้องให้ผมทำคุณตอนนี้ เวลาของผมเป็นเงินเป็นทองนะ คุณรู้ไหม?”
“งั้นเอาสิ...จะทำอะไรฉันก็เชิญ”
ศิวะยิ้มเพราะแค่เขา ขู่และอำเรื่องอาจารย์ที่ได้ยินจากการพูดคุยโทรศัพท์เมื่อสักครู่หญิงสาวก็ยอมเขาทุกอย่าง
“ผมจะจูบแล้วนะ...”
“มาสิ เข้ามาเลย...”
พิมพิชญาก็คือพิมพิชญาที่กล้าได้กล้าเสีย ขณะที่ศิวะยิ้มหวาน เมื่อเห็นหน้าสวยหลับตาพริ้ม เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอให้เขาจูบ และชายหนุ่มก็ไม่รอช้าเพราะเขาใช้ปากเลื่อนเข้าไปจุมพิตปากที่เผยรออยู่ในทันที่...
ครั้งนี้ไม่มีการต่อต้านจากหญิงสาว ทำให้การรุกลิ้นเข้าไปในปากของหญิงสาวเกิดขึ้นตามที่มันควรจะเป็น
“อือ....”
ร่างใหญ่ดึงร่างเล็กให้ล้มลงบนที่นอนนุ่น ในขณะที่ปากของทั้งคู่ยังประกบกันอยู่ ก่อนที่ชั้นเชิงของผู้ให้บริการจะจัดท่าให้เข้าที่ ด้วยการขยับตัวขึ้นไปนอนทาบทับบนตัวของหญิงสาว พร้อมดูดลิ้นหวานของเธอ
พิมพิชญารู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของเธอมันกระเจิดกระเจิงแค่สัมผัสจูบแรก และ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอยินดี ยินยอมปล่อยตัวปล่อยกาย ให้ผู้ชายมีเพศสัมพันธ์กับเธอ และตอนนี้หญิงสาวก็รู้แล้วว่า ทำไม? อาจารย์ของเธอจึงต้องการให้เธอได้ลิ้มลองรสสวาท เพราะว่าความรู้สึกของเธอในตอนนี้ ถ้าใครไม่เคยได้มาสัมผัสเอง ก็คงไม่มีทางรู้ว่ารสชาติของการเสพกามรมณ์ มันเป็นเยี่ยงไร? อย่างแน่นอน
“.....”
พิมพิชญาแลกจูบอย่างไม่หวันเกรง ผู้ที่เคยผ่านสนามรักมาโชกโชนอย่าง ศิวะ และเมื่อเขาล้วงลิ้นเข้ามาในปากของเธอๆ ก็ล้วงลิ้นเข้าไปในปากของเขาคืนเช่นกัน และเมื่อเขาเหนี่ยวเสื้อของเธอขยับจะถอด หญิงสาวก็เลื่อนกายให้เขาถอดมันออกไปได้โดยง่าย จนในที่สุดช่วงบนของหญิงสาวก็เปล่าเปลือยเมื่อชายหนุ่มโยนทั้งเสื้อและบราเชียร์ของเธอลงไปกองอยู่ที่พื้น
..............ตามต่อนะครับ...............
สวัสดีนะครับ กับผู้เข้ามาอ่านนิยายเรื่อง"แพทย์สาวผู้เย่อหยิ่งกับวิศวกรหนุ่มผู้จองหอง"ของไรท์ ยังไงก็ขอบพระคุณทุกท่านนะครับที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกันสำหรับนิยายเรื่องนี้ไรท์ตั้งใจให้อ่านสนุกแบบนิยายไทยๆ
ยังไงก็ติดตามต่อในบทต่อไปด้วยนะครับ
...กระซิบแผ่ว...
- Writer
