“งั้นผมพาน้องอภิญากลับได้แล้วนะครับพี่”
“ได้สิ...แต่..เออ..พี่ว่านายมาอยู่กับพี่เถอะ...เงินเดือนพี่จะให้มากกว่าที่เก่าของน้องสองเท่าถ้าน้องมาอยู่กับพี่...”
นักธุรกิจก็คือนักธุรกิจ...อะไรที่จะเป็นผลประโยชน์มันต้องมาก่อนสิ่งใด มันจึงทำให้นายพิริยะต้องการได้ศิวะมาไว้รับใช้
“พี่ครับ...เงินของพี่ พี่จะเอาไปฝัง เอาไปเผาทิ้ง หรือจะเอาไปซื้ออะไร หรือจะเอาไปแจกใคร..หรืออาไปฝังก็เอาไป แต่ขออย่างเดียวครับ..”
ศิวะพูดแล้วหยุดจังหวะไว้นิดหนึ่งก่อนพูดต่อ
“..อย่าเอาเงินเหล่านั้น...มาฟาดหัวผม...”
ศิวะกล่าวจบก็เดินจากนายพิริยะไปพร้อมอภิญาและลูกน้อง ที่รักชายหนุ่มจากแรงศรัธาไม่ใช่แรงเงิน...
.................................................................
“พี่ศิวะ...อือๆ”
อภิญาวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอ หลังจากที่ทั้งคู่แยกขับรถใครขับรถมัน กลับจากโรงแรมที่เกิดเรื่อง
