พิมพิชญากลัวใจตัวเองที่ความเสียใจมันถูกปรับไปเป็นความแค้น...และสิ่งที่หญิงสาวอยากทำมากที่สุดในตอนนี้ก็คือ เธอต้องการจะไปถามชายที่เธอรักว่า.. สิ่งที่เธอทราบมา มันคือความจริงหรือเปล่า?
“พี่เชื่อว่าคนที่รักกัน ถ้าเกิดเรื่องไม่เข้าใจ...ก็ต้องไว้ใจกัน และ พี่ยอมตายถ้าพิมพ์ไม่เชื่อพี่”
คำกล่าวของศิวะมันยังคงก้องอยู่ในหูของพิมพิชญา ที่มันเป็นเสมือนพันธสัญญา ระหว่างเธอกับชายหนุ่ม และ นั่นมันคงเป็นสิ่งเดียวกระมัง ที่พอจะอ้างสิทธิ์เพื่อที่เธอจะนำไปใช้ถามความจริง...กับชายที่หญิงสาวรักจนสุดหัวใจ
พิมพิชญาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ขณะก้าวเดินตรงไปยังห้องของศิวะเพื่อจะถามถึงความจริง ก่อนหญิงสาวจะเห็นประตูห้องของชายหนุ่มเปิดอ้าออก
“อภิญา...”
หญิงสาวเพ้อออกมาเสียงเบา เมื่อเห็นผู้ที่ออกมาคือใคร ...ก่อนที่ร่างบางจะรีบหลบเข้าไปยังมุมผนัง ในขณะที่ผู้ออกจากห้องเดินสวนกลับไป
“......”
พิมพิชญาตาค้างเอามือปิดปากท
