ชายผู้อกหักจากความรักพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้สุดฤทธิ์แต่มันยังไหลซึมออกจากขอบตาจนได้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะยกโทรศัพท์ขึ้นดูเมื่อมีเสียงเรียกเข้า
“มาม่าชังครับผมแจ้งแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าผมเลิกทำแล้ว ให้คนอื่นไปเถอะครับ”
“แขกคนนี้เขาระบุว่าต้องการ ดลคนเดียวเท่านั้นนะ..คนอื่นเขาไม่เอาจ๊ะ...ทำอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายนะดลนะ”
“ไม่ครับ...ผมเลิกแล้ว ขอโทษมาม่าซังด้วยนะ”
“เอ้ยเดียว...แขกเขาว่าถ้าดลไม่รับงานนี้เขาจะโทรหาดลเอง โอเครนะ”
“ไม่ครับ...มาม่าชังอย่าให้เบอร์..ผมไปนะ”
ช้าไปแล้วเพราะปลายสายตัดไปตั้งแต่มาม่าซังพูดจบประโยคไปแล้ว...และไม่นานก็มีเสียงโทรเข้าเครื่องธีรดล
“รับสิคะคุณดล...”
“พิมพ์จะให้มันรับทำไม...ก็ไอ้ดลมันเลิกทำแล้ว...”
พิมพิชญาเอานิ้วชี้ปิดปากเป็นสัญญาลักษณ์บอกว่าอย่าพูด ขณะธีรดลตัดสินใจรับสาย
“สวัสดีครับ”
“คุณธีรดลคะ...เราเจอกันที่เก่านะคะ..”
“เออโทษนะครับ...ผมเลิกทำงานนี้แล
