“อ้าว! ทำไมกลับมาเร็วล่ะเจ้าค่ะ”
“ไม่ต้องอ้าว เขาไม่ให้ข้าเข้าห้องของเขาด้วยซ้ำไป ดี... ข้าก็ไม่ต้องเปลืองตัว และไม่ต้องทำอะไรที่ฝืนใจตนเอง” ฟู่หลินหลินทำหน้ายิ้ม และหัวเราะออกมาดังฮึ ๆ
“ท่านแม่ทัพต้องเคืองนายหญิงไปหลายวันแน่ ๆ เจ้าค่ะ ทีนี้อีเล็ก ๆ อีน้อย ๆ ของท่านรั่ว ต้องผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าไปปรนนิบัติพัดวีท่านรั่วแน่ ๆ เลยเจ้าค่ะ”
“ช่างเขาสิ ข้าไม่สนใจหรอก จะมีอะไรกับใคร กับผู้หญิงคนไหน มันก็เรื่องของเขา”
“ได้อย่างไรล่ะเจ้าคะ สามีของเราน่ะนะ หาใช่คนอื่น แล้วการแบ่งสามีกับใคร มันไม่ได้บันเทิงนะเจ้าคะ อีกหน่อยจะมีปัญหาและก็ปัญหา”
แต่ฟู่หลินหลินไม่สนใจ เดินปิดปากหาว พร้อมกับก้าวขาไปที่เตียง
“ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ข้ายังไม่ได้นอนหลับเต็มตื่นสักคืน เจียงอ่าว ข้าจะเข้านอนแล้วนะ” ยกมือขึ้นมาปิดปากหาวติด ๆ กันจนน้ำตาไหล แล้วกระโดดขึ้นเตียง
“ฝันดีนะ”
“เจ้าค่ะ” เจียงอ่าวขานรับ แล
