หลังจากวันนั้นวันที่ชีวิตของฉันเหมือนตกนรกทั้งเป็นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีอาการเหมือนคนที่มีภาวะเป็นโรคซึมเศร้าขึ้นมาทุกที เวลาเขาเรียกให้ไปหาฉันต้องรีบไปทุกครั้ง ต้องตามใจเขาทุกอย่างทั้งที่แทบอยากจะอาเจียนเพราะความขยะแขยง
ฉันอยากต่อสู้กับเขา อยากแก้แค้น อยากหาทางเอาคืน ไม่อยากยอมอ่อนให้เขามาบังคับแล้วก็ทำเรื่องเลวระยำใส่ฉันอยู่อย่างนี้ ฉันไม่ได้อยากอ่อนแอแต่ทุกครั้งแค่เริ่มที่จะคิดหาวิธีจัดการกับเขา ภาพที่เขาทำอะไรเลวร้ายกับฉันมันก็จะฉายชัดขึ้นมา แล้วมันก็ทำให้ฉันเครียด เครียดจนหัวแทบระเบิด แล้วก็จบที่นั่งร้องไห้น้ำตาไหลไม่หยุดทุกครั้ง
เพราะมันเป็นแบบนี้ไงคะ เพราะมันเครียดทันทีที่คิดถึง เพราะมันทำให้ฉันปวดหัวมากก็เลยไม่มีสักครั้งที่ฉันจะคิดหาวิธีแก้แค้นได้สำเร็จ
หลายครั้งที่อยากกลับบ้าน อยากไปกอดพ่อแม่แล้วระบายเรื่องนี้ให้ท่านฟัง ไปบอกท่านว่าลูกสาวคนนี้ถูกทำร้ายแค่ไหน แต่ในชีวิตจริ
