FirstLove น้องพี่ที่รัก

อยากลองไหม NC

ตอนที่ 3

“ไหมอยากจะลองเป็นผู้หญิงของพี่หรือเปล่า” ภัคพงศ์พูดกระซิบที่ริมฝีปากแดงนั้น ปรานไหมเขินอายอย่างเห็นได้ชัดกับประสบการณ์ครั้งใหม่ หญิงสาวพยายามจะขยับหนีแต่ก็มีเสียงห้ามไว้ก่อน

“ชู่ว!...อยู่เฉย ๆ ...ก่อน” ภัคพงศ์ห้ามด้วยเสียงต่ำเพราะตอนนี้เขากำลังสงบสติอารมณ์กักเก็บความต้องการบางอย่างของตัวเองต่อหญิงสาวใต้ร่างนี้ และเมื่อเวลาผ่านไปได้สักพักภัคพงศ์ก็ผละออกจากร่างบางและเดินลงจากเตียง

“ไหมนอนก่อนแล้วกัน...พี่จะออกไปทำงานที่ห้องสมุด” ภัคพงศ์พูดและเดินออกจากห้องไปทันที ด้วยอารมณ์ความต้องการหญิงสาวยังคงอยู่ ปรานไหมแค่พยักหน้าและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอและขยับนอนเรียบร้อย หลับตาลงทันทีแต่หัวใจยังเต้นเป็นจังหวะถี่รัว ๆ จนมันจะหลุดออกจากร่างกายเธอมาอยู่แล้ว

ภัคพงศ์เมื่อเดินเข้ามาในห้องสมุดเขากลับไม่มีสมาธิทำงานอะไรเลยจิตใจคอยแต่จะคิดถึงความหอมหวานนั้นอยากจะกลับเข้าห้องนอนและต่อให้จบ แต่เขาก็ทำแบบนั้นไม่ได้ นี้เขาทำอะไรลงไปทำลายความไว้วางใจจากคุณพ่อคุณแม่ จากปรานไหมและสุดท้ายก็คือตัวเขาเอง

“โธ่เว้ย!” เขาตะโกนออกมาอย่างไม่รู้จะหาทางออกกับมันอย่างไร เพราะเขาล้ำเส้นก่อนเวลาอันควรมากเกินไปแล้ว เขาเดินกลับไปที่ห้องนอนของปรานไหมอีกครั้งเพื่อที่จะขอโทษแต่ปรากฏว่าสาวน้อยตรงหน้าได้หลับไปเสียแล้ว ก่อนที่เขาจะหันหลังกลับก็มีเสียงแผ่วเบาพูดว่า

"อย่าไป อย่าไปนะคะ พี่ภัค"

เสียงละเมอของเธอทำให้เขารู้ว่าเธอต้องการคนอยู่เป็นเพื่อน ภัคพงษ์ตัดสินใจรับบทพี่ชายแสนดี ด้วยการแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนนั้น แล้วโอบกอดคนตัวเล็กให้ซุกกับอกกว้าง พร้อมกับลูบแผ่นหลังบางอย่างเอ็นดู

กลิ่นกายของเธอไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยนอนด้วย ก็แน่ล่ะสิ เด็กสาววัยสิบแปดไร้เดียงสากับสาวไซด์ไลน์จะมีกลิ่นเหมือนกันได้อย่างไร

กลิ่นหอมจากสาวพวกนั้นเกิดจาการปรุงแต่งด้วยน้ำหอม และเครื่องสำอางราคาแพง แต่สาวน้อยคนนี้เธอหอมมาจากผิวกายจริง ๆ หอมกลิ่นแป้งเด็กและกลิ่นแชมพู ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลายได้อย่างมหัศจรรย์

เสียงกระซิบเบาลงไปแล้ว แต่เธอยังไม่ตื่น คงไม่ได้แกล้งพูดขึ้นมาเพื่อให้เขาอยู่ต่อสินะ เขาตั้งท่าลุกจากเตียงอีกครั้ง แต่พอเห็นใบหน้างาม ๆ ที่หลับตาพริ้มใกล้ ๆ หัวใจของเขาก็บอกว่า เขาต้องคอยอยู่ปกป้องเธอ จากอะไรก็ตามที่จะทำให้เธอเสียน้ำตาและสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือเขาควรจะนอนกับเธอต่อไป

นี่คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขานอนกับผู้หญิงโดยไม่มีเซ็กเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่มันกลับทำให้เขาอิ่มเอมในหัวใจยิ่งกว่าถึงจุดสุดยอดเป็นไหน ๆ ดีเหมือนกันร่างกายจะได้พักบ้าง

ร่างบางขยับเข้าหาความอบอุ่นจากเขามากขึ้น อกอวบอิ่มเบียดแน่นกับอกกว้างชวนให้เขาใจสั่นอีกแล้ว ทำไมเด็กสมัยนี้ถึงได้โตเร็วกันนักนะ เธอเพิ่งจะจบชั้นม.หก เทอมหน้าก็ไม่ได้เจอกันแล้วเพราะสาวน้อยตรงหน้าจะบินไปเรียนไกลถึงอังกฤษ แล้วก็เร่งกำหนดการให้เร็วกว่าตั้งหนึ่งอาทิตย์ เพราะแค่เธอผิดหวังในการกระทำของเขาในวันนี้ มันใช่เสียที่ไหนเขาไม่ทันตั้งตัวต่างหาก ลีน่าจู่โจมเร็วเกินไป และไม่คิดว่าปรานไหมจะมาเห็นเหตุการณ์

รูปร่างปรานไหมห่างกับผู้หญิงวัยเดียวกันมาก ใบหน้างามขยับมาซุกกับซอกคอหนา ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดต้นคอของเขาอยู่ตลอดเวลาให้ตายเถอะ คืนนี้เขาาจะได้นอนหรือเปล่านะ

“ไหม..ขยับไปอีกหน่อยก็ได้นะ” เขากระซิบเสียงแผ่วเบา แต่เหมือนเธอจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพยายามจะบอก เพราะเธอทำตรงกันข้ามคือขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้นไปอีก

“พี่ภัคอย่ารักผู้หญิงคนนั้นได้ไหม? ...” น้ำตาร่วงหล่นเป็นสายอีกครั้ง ร่างบางหันหน้าเข้าหาอกกว้าง

มือเล็กรื้อผ้าห่มออกจากตัว ผมเผ้ายุ่งเหยิงจนภัคพงศ์ต้องสอดมือสางผมให้ แก้มใสเลอะคราบน้าตา ตากลมโตแดงกํ่า แข่งกับริมฝีปากแดงสด เสียงหวานสะอื้นฮึก

"พี่ภัค...ไหมได้อยากพี่ค่ะ เป็นของไหมนะคะ" วงแขนแกร่งตวัดเอวเธอจนแทบลอยจากพื้นที่นอน ริมฝีปากร้อนบดจูบเข้ามาจนเจ็บ ไรหนวดถูไปบนแก้มทั้งสองข้างจนแสบไปทั่วใบหน้า ชายหนุ่มไล่กดจูบทุกที่ว่างบนแก้มเธอ เสียงหายใจเฮือกรุนแรงคล้ายเสียงคำราม

นานกว่าเขาจะถอนริมฝีปากร้อนออกจากปากอิ่ม...ออกจากวงหน้าของเธอ ปรานไหมยังหลับหูหลับตาร้องไห้ ปล่อยน้ำตาไหลพราก

สาวน้อยรู้สึกตัวเมื่อคนตัวโตปีนตามมาคร่อมร่างเล็กไว้อย่างช่ำชอง ปากร้อนกดจูบลงมาอีกครั้งอย่างไม่อยากเสียเวลาอีก

มือร้อนไต่แตะเข้าไปในเสื้อยืดตัวโคร่ง ลูบไล้ร้อนผ่าว เคล้นเนื้อนิ่มจนแดงเถือก

ปรานไหมครางร้องเมื่อพี่ชายตัวแสบเลิกเสื้อเธอเปิดขึ้นไปสาวน้อยหน้าแดงเถือก มือเล็กเกาะเกี่ยวเสื้อไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงตัวเสื้อมันแทบจะมากองใต้คางเธอหมดแล้วก็เถอะ

"กลัวอะไรเหรอจ๊ะ...สาวน้อย อยากเป็นของพี่ไม่ใช่เหรอ?"

“ไม่เอาแล้วไหมพูดเล่น..แค่ไม่อยากให้พี่เป็นของคนอื่น”

“หวงก้างเหรอจ๊ะ”

“ทีพี่ภัคยังหวงไหมเลย ทำไมไหมจะหวงพี่บ้างไม่ได้”

มือเล็กขาวจัดยังกํากองเสื้อเอาไว้แน่น ภัคพงศ์จึงยอมละมือออกยัยน้องของเขาแดงเถือกไปทั้งตัว สาวน้อยกําลังอายถึงขีดสุด เพราะมือสั่น ๆ ที่จับเสื้อตัวเองอยู่ใต้คางนั่น ทำไว้แค่จับเฉย ๆ สมองน้อย ๆ ยังไม่ได้ประมวลผลว่าควรดึงชายเสื้อลง

ร่างขาว ๆ เลยเหมือนนอนเปิดเสื้อเผยทรวงอกอวบอิ่มเกินเนื้อเกินตัวราวกับถูกเชื้อเชิญ...ผิวขาวจัดต้องแสงไฟสลัวจากนอกห้อง ตัดกับเครื่องนอนสีชมพูของเธอ สวยจนภัคพงศ์ต้องยืดตัวขึ้นมอง...เก็บภาพไว้

ร่างสูงม้วนชายเสื้อตัวเองแล้วดึงออกทางศีรษะ เห็นตากลมโตหลุบมองตํ่าหลบสายตาหิวกระหายของเขา มือน้อยของเธอยื่นมาแตะริมฝีปากเขาอย่างเผลอไผล เขาดึงมือข้างนั้นขึ้นมากดจูบ

ชายหนุ่มพลิกมือน้อยขึ้นมาลากลิ้นไล้เต็มฝ่ามือ ยิ่งเห็นร่างน้อยผิวแดงจัดเพิ่มขึ้นอีกระดับ

ไฟพิศวาสให้พัดรุนแรง จนชายหนุ่มยื้อเสื้อตัวโคร่งของเธอออกจากศีรษะอีกครั้ง คราวนี้สาวน้อยยอมแต่โดยดี ท่าทีตอบสนองอ่อนโยนยิ่งทําให้เขาหายใจผิดจังหวะ

เขาพยายามช้าแล้ว...พยายามทะนุถนอมเธออย่างที่สุดแล้ว แค่กดมือเค้นคลึงลงอกอิ่ม เนื้อนิ่มหอมกรุ่นก็ล้นมือเขา พอผละออกผิวขาวจัดก็กลายเป็นรอยมือแดงกํ่า

‘ให้ตายเถอะไหม...บอบบางขนาดนี้ พี่จะยั้งมือยังไง...ไหว’

ภัคพงศ์กดจูบริมฝีปากอิ่มเต็มอย่างอดใจไม่ไหว ความปรารถนาต่อร่างน้อยเร่าร้อนรุนแรงจนหวาดกลัวเธอจะเจ็บตัว

มือเล็กยกมาคล้องท้ายทอยเขาไว้แน่น ริมฝีปากจิ้มลิ้มยกขึ้นมาแตะริมฝีปากเขาเองอย่างกล้าๆ กลัวๆ เขาสูดลมหายใจเข้าปอด แล้วปล่อยเสียงเหมือนคําราม ก่อนจะรวบกลืนกินริมฝีปากของเธอ รุกไล่ทั่วโพรงปากแย่งชิงลมหายใจของเธอ

ภัคพงศ์กวาดไล้ไรฟันก่อนจะงับเอาริมฝีปากล่างคล้ายจะกัด

ปรานไหมน้ำตาคลอเพราะหายใจไม่ได้ เสียงสะอื้นเพราะสําลักจูบจากคนตัวโต ดูเหมือนจะยิ่งปลุกปีศาจร้ายในตัวภัคพงศ์ให้ลุกขึ้นมาสะบัดปีกเริงร่า

ชายหนุ่มกดจูบลงอีกครัง ดูดดึงจนสาวน้อยเจ็บแปลบ มือร้อนป่ายปะไปทั่วเนื้อตัวเธอ หน้าอกก็รู้สึกได้ บั้นท้ายก็ถูกมืออุ่นร้อนบีบจับ หลังเนียนก็ลูบไล้

เขาปลดตะขอชุดชั้นในแล้วขว้างออกไปอย่างไม่ไยดีแม้กระทั่งต้นขาด้านในก็ถูกลูบไล้จนขนลุกไปทั้งตัว เขามีกี่มือกันแน่!! หน้ากลมน้ำตาคลอ...เสียงหวานพรํ่าร้องแค่

“พี่ภัคขา...พี่ภัคขา...”

เสียงครางสะอื้นยิ่งทําให้อารมณ์ใคร่ยิ่งพลุ่งพล่าน เมื่อเห็นคนใต้ร่างน้ำตาหยดพรํ่าเรียกแต่ชื่อของเขา