ลูกบ้านมีปัญหาเขารีบช่วยได้ทันที แต่พอพ่อผู้ใหญ่ของลูกบ้านมีปัญหาใครช่วยเขาได้บ้าง
"พริกจะกลับแล้วค่ะ"
บอกพร้อมสะบัดหน้าไปทางอื่น
โอ๊ย!
สะบัดแรงไปคอแทบเคล็ด
"อาไปส่ง"
"อาทศ!"
นี่เธอนั่งรอเพื่อให้อาทศบอกว่าจะไปส่งเนี่ยน่ะเหรอ
ต้องห้ามเธอสิ
อาทศต้องบอกอย่าเพิ่งกลับ
แล้วจากนั้นก็มาง้อ มาสานต่อเรื่องของเราให้จบ
ทศวรรษเดินไปนั่งลงข้างๆ พริกหวาน อีกฝ่ายก็เขยิบตัวหนีห่างไม่ให้เขาเข้าใกล้
แต่ทศวรรษก็เขยิบตามไปแล้วรวบอีกคนขึ้นนั่งบนตัก หอมลงบนแก้มนุ่มหนักๆ จนพริกหวานหลุดยิ้มออกมา
กระนั้นยังทำเป็นไม่พอใจ
"มาหอมทำไมคะ ไม่ได้อยากให้หอมสักหน่อย"
ทศวรรษเลิกคิ้ว
"ที่ยังไม่กลับก็เพราะรออากลับมาง้อไม่ใช่เหรอ"
"คะ..ใครคะ ใครรออามาง้อเหรอคะ ไม่มี๊! ตอนนี้แดดเปรี้ยง หรืออาจะให้พริกเดินฝ่าแดดแรงๆ กลับบ้านคะ ก็ได้ค่ะ พริกกลับเลยก็ได้"
พริกหวานทำท่าจะลุกขึ้น ทว่าสองแขนแกร่งที่รัดอยู่ตรงเอวคอดก
