"จะทนไม่ไหวแล้วนะ!"
พริกหวานทำท่าจะลงแต่โดนทศวรรษดึงตัวเอาไว้
"พริกจะไปไหน"
"พริกจะไปจัดการลูกบ้านที่ชอบมีปัญหาค่ะ ขัดเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มตลอด!"
"อย่าเลย อยู่ในนี้เถอะเดี๋ยวอารีบมา"
ทศวรรษวางมือบนศีรษะเล็กเพื่อลูบปลอบให้ใจเย็นๆ ก่อนจะยกพริกหวานลงนั่งข้างๆ แล้วรีบเดินออกไปด้านนอก ก็เห็นหน้าตาตื่นของคนที่มักมาพร้อมปัญหาทุกที
"มีไรเขียว"
"ผัวเมียตีกันอีกแล้วครับ!"
"ใคร"
"ยายยมกับตาไม้ครับ"
"ไปๆ"
"เดี๋ยวครับ!"
"กูยังไม่แข็ง!"
ทศวรรษบอกอย่างรู้ทัน พริกหวานขึ้นคร่อมเขายังไม่ถึงห้าวิมันก็มา ให้เอาที่ไหนไปแข็งทัน
"อ๋อครับๆ รีบเลยครับผู้ใหญ่"
สองคนจึงรีบเดินเร็วตามหลังกันไป ยังไม่ทันถึงบ้านที่เป็นปัญหาก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาแต่ไกลซะแล้ว
ยายยมยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมไม้ไผ่ขนาดยาวเท่าแขนในมือ ส่วนตาไม้ยืนอยู่อีกฝั่งของถนนกับท่าทางกลัวๆ
"ทำไม ยายยมไม่ให้ตาไม้ทำการบ้านหรือไง"
ทศวรรษถาม
