“นั่นสิ คนอะไรหล่อจนใจเจ็บ หล่อจนอยากโอนกรรมสิทธิ์บ้านให้ แต่ก็ดันเช่าเขาอยู่ อยากยกรถให้ แต่ทุกวันนี้ก็ยังนั่งรถเมล์ อยากจ่ายค่าเทอมให้ แต่เงินในบัญชีดันมีแค่พอซื้อข้าวกินไปวันๆ เอ่อ...น้องคะ มีให้พี่ยืมสักสองร้อยไหม พอดีอยากลองเปลี่ยนจากรถเมล์ไปนั่งแท็กซี่ดูบ้างอะค่ะ” สิ้นเสียงพนักงานคนนี้ เสียงหัวเราะของพวกเพื่อนๆ ก็ดังครืน ทำให้คนสร้างเสียงฮาได้ใจรีบพูดต่อ
“อุ๊ย! โทษทีนะ ตั้งใจจะเต๊าะผู้แท้ๆ แต่ดันเป็นคนติดตลก ไม่ว่ากันเนาะ ว่าแต่สองหนุ่มชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะ”
“ขุนเขาครับ” ขุนเขาแนะนำตัวพลางทำหน้าแหย ก่อนสะกิดให้คนข้างๆ ทำตามบ้าง
“นที...ครับ” คนที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์อยากพบปะใครตอบแบบขอไปที แต่สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกนี้กลับดูกร้าวใจในสายตาของสาวๆ จนมองข้ามเรื่องมารยาทไป
“ภูเขากับสายน้ำ อ่า...พี่ชอบขึ้นเขานะแต่ก็ชอบดำน้ำด้วย โดยเฉพาะน้ำขาวๆ ล่ำๆ แบบนี้ เห็นแล้วอยากกระโจนเข้าใส่” ไม่พูดเ
