“บ้านคุณฉันก็เบื่อเป็นเหมือนกัน สู้บ้านฉันไม่ได้สบายใจไปร้อยแปดอย่าง”
“งั้นก็รีบหย่าสิ จะได้กลับไปอยู่ที่บ้านอย่างสมใจอยากของเธอ”
น้ำเสียงของเขานั้นตอบแบบไม่ไยดีและปรานีเช่นกัน มันฟังดูห้วนและกร้าวนัก
และรินรวียังไม่อยากจะตอบกลับไป ในเมื่อมีธนิกมานั่งด้วยหล่อนนั้นแสนจะหิวน้ำปลาหวานมะม่วงแรดแก่นัก แต่เขามาขัดลาภปากในตอนนี้
“นี่พอก่อนนะคุณ อย่ามาชวนทะเลาะ กำลังทานผลไม้อยู่”
และรินรวีขอตัวลุกขึ้นจากโต๊ะและเก้าอี้นั่งเพื่อเลี้ยงไปคุยกับเขาอีกด้านหนึ่ง ตอบให้เขาฟังแบบสะใจไปเลย กับความคิดกวนโมโหอย่างเขา
“หย่า ฉันอยากจะหย่าแน่ ให้ถึงเวลาก่อนเถอะ อีตาปรัณย์ แต่ถ้าถึงเวลานั้นฉันจะสูบเลือดสูบเนื้อคุณให้หมดก่อน”
รินรวีตอบคำแรงๆกลับไป เป็นผลที่ทำให้ปรัณย์แสนโกรธจัดนัก
“นังเด็กบ้า” จากนั้นรินรวีปิดโทรศัพท์ในทันที เดินกลับมาที่เก้าอี้นั่งด้วยใบหน้าที่หงิกและธนิกนั่งคอยอยู่ สีหน้าของเขาพลอยไ
